Obliviofas torpet ad Lethes aquas:
Sive in remotâ forte terrarum plaga
Incedit ingens hominis archetypus gigas,
Et diis tremendus erigit celfum caput
Atlante major portitore fiderum.
Non cui profundum cæcitas lumen dedit
Dirceus augur vidit hunc alto finu;
Non hunc filenti nocte Plëiones nepos
Vatum fagaci præpes oftendit choro;
Non hunc facerdos novit Affyrius, licet
Longos vetufti commemoret atavos Nini,
Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriosus nomine

Ter magnus Hermes (ut fit arcani sciens)
Talem reliquit Ifidis cultoribus.

At tu perenne ruris Academi decus

(Hæc monftra fi tu primus induxti fcholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipfe fabulator maximus,
Aut inftitutor ipfe migrabis foras.

NUNC

Ad Patrem.

20

25

30

35

UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes
Irriguas torquere vias, totumque per ora

Volvere laxatum gemino de vertice rivum;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis

Surgat in officium venerandi Musa parentis.
Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi

5

Ap

Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis
Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint
Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis
Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ,
Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio
Quas mihi femoto fomni peperere sub antro,
Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ.
Nec tu vatis opus divinum defpice carmen,
Quo nihil æthereos ortus, et femina cœli,
Nil magis humanam commendat origine mentem,
Sancta Promethéæ retinens veftigia flammæ.
Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara car-
Ima ciere valet, divofque ligare profundos, (men
Et triplici duros Manes adamante coercet.
Carmine fepofiti retegunt arcana futuri
Phœbades, et tremulæ pallentes ora Sibyllæ;
Carmina facrificus follennes pangit ad aras,
Aurea feu fternit motantem cornua taurum;
Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris.
Confulit, et tepidis Parcam fcrutatur in extis.
Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum,
AEternæque moræ ftabunt immobilis ævi,
Ibimus auratis per cœli templa coronis,
Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro,
Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt.
Spiritus et rapidos qui circinat igneus orbes,

25

31

35

Nunc

40

Nunc quoque fidereis intercinit ipfe choreis
Immortale melos, et inenarrabile carmen;
Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens,
Demiffoque ferox gladio manfuescit Orion;
Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant,
Cum nondum luxus, vaftæque immenfa vorago
Nota gulæ, et modico fpumabat cœna Lyæo.
Tum de more fedens fefta ad convivia vates
AEsculeâ intonfos redimitus ab arbore crines, 45
Heroumque actus, imitandaque gesta canebat,
Et chaos, et positi latè fundamina mundi,
Reptantefque deos, et alentes numina glandes,
Et nondum AEtneo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit, 50
Verborum sensusque vacans, numerique loquacis?
Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios et quercubus addidit aures
Carmine,noncitharâ,fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.

Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, 56
Nec vanas inopesque puta, quarum ipse peritus
Munere, mille fonos numeros componis ad aptos,
Millibus et vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur?

Aaa

60

Ipfe

1

Ipfe volens Phœbus fe difpertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, 65
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

75

Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camœnas,
Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget spes aurea nummi: 70
Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis
Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditescere mentem,
Me procul urbano ftrepitu, seceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripa
Phœbæo lateri comitem finis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu
Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus,
Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates.
Denique quicquid habet cœlum, fubjectaque cœlo
Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer,
Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te noffe licet, per te, fi noffe libebit.
Dimotàque venit spectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,

80

85

go

Ni fugiffe velim, ni fit libâsse moleftum.

95

100

I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas
Auftriaci gazas, Perüanaque regna præóptas.
Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse
Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo?
Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent,
Publica qui juveni commisit lumina nato
Atque Hyperionios currus, et fræna diei,
Et circum undantem radiatâ luce tiaram.
Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ
Victrices hederas inter, laurofque fedebo,
Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos veftigia noftra profanos.
Efte procul vigiles curæ, procul efte querelæ, 105
Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo,
Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus;
In me triste nihil fœdiffima turba poteftis,
Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus
Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.

IO

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti
Posse referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato
Percenfere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lufus, 115
Si modo perpetuos fperare audebitis annos,
Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri,
Nec fpiffo rapient oblivia nigra sub Orco,