operculo spinis tribus latis, distinctis: præoperculo deorsum subsinuato, denticulato: osse intermaxillari esquamoso.

3 v. 4+VIII

D. 11+15 v. 16; A. 3+8; P. 18; V. 1+5; C.

; M. B. 7.

3 v. 4+VII

TAB. I. f. 1. e juniore hujusce magnitudinis picta.

f. 2. squama ejusdem, lente vitrea aucta.

S. marginatus nob. in Proceed. Zool. Soc. 1833. 1. p. 142. “Mero," Lusitanice.

Rarior. Ad 2 pedum longitudinem crescit, habitu et colore Tincam vulgarem Cuv. quodammodo referens.

Nomen mutare ægre et quasi coactus decrevi, ob Serranum marginalem Cuv. et Val. (Holocentrum marginatum Lacep.)

Sp. 2. Serranus fuscus, Nob.

2. S. fusco-nigricans, maculis griseis, obscuris, confluentibus subvariegatus s. marmoratus: pinna caudali truncata, supra sublobata, s. subemarginata; dorsalique postice angulata, analique postice truncata, nigris: spinis pinnæ dorsalis analisque simplicibus s. exappendiculatis: operculo spinis tribus; duobus inferioribus angustis; superiore obsoleta, rudimentali, squammiformi: præoperculo deorsum subsinuato, obsolete denticulato: osse intermaxillari deorsum squamoso.

P. cauda integra, truncata: pinna dorsali et anali postice rotundatis; ventralibus abdomini adnatis.

D. 9 v. 10+13; A. 3+14 v. 15; P. 17-19; V. 1+5; C. 18 v. 19; M. B. 6; Vert. 23.

TAB. II.

An Pr. macropththalmus, Cuv. et Val. iii. 97? Potuisve Pr. boops Eorund. iii. 103?

Serranus rufus, Bowd. Exc. in Mad. p. 122, note? sed nomine lusitanico falso, ad Squalum quemdam pertinente.

Rarior. Variat corpore toto splendide rubro, dorso fuscescente; pallidove, rubro maculato.

Species haud forsan nova. Quum vero nihil in re tam incerta affirmare ausim, genus quoad specierum distinctiones veras adeo confusum, icone bona illustrare, Ichthyologicis haud ingratum fore speravi.

GEN. BERYX, Cuv.

Sp. B. splendens, Nob.

B. ruber, squamis muriculatis scaber: pinnis ventralibus radiis mollibus duodecim: membrana branchiostega novem-radiata.

5 + x

D. 4+14 v. 15; A. 4+30; P. 1+17; V. 1+12; C.

; M. B. 9; Vert. 24. 5+ IX

TAB. III. magnitudinis ad normam reductæ.

B. splendens nob. in Proceed. Zool. Soc. 1833. 1. p. 142.

Ab uno ad duos pedes longus evadit. Oculi maximi, æneo-fulgentes. Squamæ asperæ, s. superficie dimidii posterioris sub lente retrorsum muriculato vel spinuloso, margine denticulato. Piscis in Madera, vernali præsertim tempore vulgatissimus: ob oculorum magnitudinem, et colorem pulcherrimum conspicuus.

Fam. Bramidæ, Nob.

Pinnæ verticales (basi
Vomer,

Caput declive; rostro brevissimo, truncato. saltem) squamosæ; dorsalis unica; spinis tenuibus, paucis. ossa palati, et intermaxillares plerumque dentibus scobinati, rarius nudi. Obs. Huc referenda genera Brama Bl., Polymixia nob., et Leirus nob.; quamvis hoc, dentibus formaque pinnarum verticalium aberrans, characterem haud paullulum turbat. An charactere simpliciore facto, genera Pimelepterus, Dipterodon,

Pempheris, et Toxotes Cuv. huc quoque referenda; familia Chaetodontidarum Cuv. jam vastissima simul reducta, magisque definita facta?

GEN. POLYMIXIA, Nob.

Corpus elliptico-oblongum, compressum; squamis asperrimis, sat magnis. Caput parvum, declive, nuchaque squamosum, epunctatum. Rostrum brevissimum, obtusum, nudum: maxilla inferiore squamosa, cirrisque geminis longis symphysi subtus affixis. Ossa intermaxillaria, omnia palati, dentaria, linguaque dentibus minutis creberrimis scabra. Operculum inerme, rotundatum, squamosum. Præoperculum squamosum; limbo inferiore anguloque nudo, striato, margine eroso-denticulato. Interoperculum nudum, minutissime denticulatum. Pinna dorsalis analisque nudæ, antice elevatæ, spinis debilibus, inconspicuis, brevibus, paucis; basi in sulco sita, squamisque marginalibus sulci elevatis utrinque celata. Pinnæ ventrales septem-radiatæ; radio primo simplici, ut molli, articulato. Cauda furcata. Membrana branchiostega quadri-ra

diata.

Sp. Polymixia nobilis, Nob.

D. 5+36; A. 4+ 16; P. 1 + 16 v. 17; V.1+6; C.

5+ IX ; M. B. 4; Vert. 29. 4+ VIII

TAB. IV. f. 1.

Magnitudinis ad normam reductæ. f. 2. Squama, lente vitrea aucta.

Hab. rarior in alto, prope Maderam.

Characteribus

Gulosorum Maderensium deliciæ, Σύστηματο-φιλων erux. plurimis gravioribus Percidarum familiam omnino referens; sed habitu et affinitate generi Brama Bl. procul dubio revera quoque proximum; inter utramque hærens: Chaetodontidis autem veris, quibuscum Brama Bl. a cl. et defl. Cuviero relegatur, conjungi prorsus abhorret. Ideoque, ni fallor, Bramam Bl., cum generibus quibusdam forsan affinibus ab aliis jam stabilitis, familiam constituere novam Chaetodontidas et Percidas utrinque osculantem, genera duo Maderensia Polymixia et Leirus, illa Percidis, hæc Chaetodontidis a Brama quasi centro utrinque tendens, necnon sibi invicem ac Bramæ affinia, satis superque edocent.

Præter affinitatem Brama supra indicatam, proxima inter Percidarum genera affinitas est Polymixiæ: hinc Beryci Cuv.; ob squamas

asperas, ob pinnarum ventralium numerum radiorum anomalum, ob spinas pinnæ dorsalis analisque tenues et paucas, ob formam illarum triangularem, antice elevatam, situmque: hinc Mullis; ob cirros geminos ad symphysin maxillæ inferioris, numerumque radiorum membranæ branchiostega. Rectius forsan dices, Polymixiam Beryci affinem, Mullo analogam esse. Analogiam hanc spectat nomen piscis vernaculum Lusitanico-maderense, "Salmoneta do alto;" i. e. Mullus Surmuletus L. alticolens. Nomen Polymixia a Toλvs, multus, et μiğia, mistura, multiplicem generis relationem refert. Charactere scilicet a plurimis generibus commixto, sive conficto, gaudet.

GEN. LEIRUS, Nob.

Corpus ellipticum, compressum; squamis deciduis, lævibus, parvis. Caput parvum, declive, nuchaque nudum, punctato-gelatinosum. Rostrum brevissimum, nudum, truncatum.

Os parvum: maxilla superior obtusissima, inferiore brevior, truncata. Dentes minuti, simplices, in utraque maxilla uniseriati: palatini nulli. Opercula inermia, squamosa, marginibus serratis. Pinna dorsalis analisque squamosæ, postice latiores. Cauda subfurcata. Membrana branchiostega septemradiata.

Obs. Genus inter Bramidas et Chaetodontidas revera osculans. Quamvis Bramæ Bl. habitu et affinitate proximum, dentibusa berrat, Chaetodontidis veris propior: dum squamis lævibus &c., necnon dentibus, a Percidis longius quam Polymixia, vel etiam Brama ipsa, recedit.

TAB. V. f. 1. Piscis, magnit. ad normam reductæ.

f. 2. Squama, lente vitrea aucta.

Rarior. Pisces admodum deliciosus, nulli nisi præcedenti sapore cedens. Nomen ferat in honorem amici E. T. Bennett, Ichthyologi summi, qui affinitatem cum Brama Bl. primus indicavit.