JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni Patriâ, virtutibus eximio,

Iro qui multa peregrinatione, ftudio cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Upsses omnia ubique ab omnibus apprehenderet :

V

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperdita fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda, Et jure ea percallet, ut admirationes & plaufus populorum ab propriâ fapientiâ excitatos intelligat:.

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, & per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed vaftitate vocem laudatoribus adimunt:

Cui in Memoria totus Orbis; In intellectu Sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore Eloquentia ;`

·

5.

quentia; Harmonicos cœleftium Sphærarum fonitus Aftronomia Duce audienti, Characteres mirabilium nature per quos Dei magnitudo defcribitur, magiftrd Philofophia legenti; Antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages comite affidud autorum Lectione:

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Fame non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft: Reverentia & amoris ergo boc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus.

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

ELE

LIBER PRIMUS.

ELEGIA PRIM A.

Ad CAROLUM DIO DATU M.

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit & voces nuntia charta tuas ; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Τ

Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas

Pectus amans noftri, tamque fidele caput: Quódque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere juffa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor.

Nuda

Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quàm malè Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magiftri,
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,

Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro. Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti, Et nafum rigidi fallit ubique Patris ;

Sæpe

Sæpe novos illic virgo mirata calores,
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.
Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, & effufis crinibus ora rotat.

Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lachrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit:
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor,
Confcia funereo pectora torre movens:
Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.

Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fydera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ,
Quæ poffet fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!

Colla