Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via!
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor!
Pellacefque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas Ja&tet, & Aufoniis plena theatra ftolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera fat tibi fit foemina poffe fequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis Turrigerum latè confpicienda caput,

Tu nimium felix intra tua mœnia claudis

Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno Endymioncæ turba ministra deæ,

Quot

Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus;
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, & rofeam pofthabitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.

Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

Elegia fecunda, Anno Ætat. 17.

Iu obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.

E, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Palladium toties ore ciere gregem,

Dd

T

Ultima

Ultima præconum præconem te quoque sæva
Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis,
Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco,
Dignus in Æfonios vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante deâ.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,

Et celer à Phoebo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aulâ

Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris.
Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ juffa fevera ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ!

Turba quidem eft telis ista petenda tuis.
Veftibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia tristes,
Perfonet & totis nænia moesta Scholis.

Elegia

:

Elegia tertia, Anno tatis 17.

In obitum Prafulis Wintonienfis.

Mi

neo[bam,

Oeftus eram, & tacitus nullo comitante fedeHærebantque animo tristia plura meo: Protinus en fubiit funeftæ cladis imago Fecit in Angliaco quam Libitina folo; Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore Dira fepulchrali mors metuenda face; Pulfavitque auro gravidos & jaspide muros,

[turres

Nec metuit fatrapum fternere falce greges. Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi Intempeftivis offa cremata rogis.

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, Flevit & amiffos Belgia tota duces.

At te præcipuè luxi digniffime Præful,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ;
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar:

Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi;
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros:
Dd 2

Quod

Quodque affilata tuo marcefcant lilia tabo,

Et crocus, & pulchræ Cypridi facra rosa;
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus
Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?

Et tibi.fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis.

Et

quæ mille nigris errant animalia fylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus?
Invida, tanta tibi cum fit conceffa poteftas;
D Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,

'

Semideamque animam fede fugâfse suâ? Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo, Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis, Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum Phoebus ab eöo littore menfus iter. Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili, Condiderant oculos noxque foporque meos. Cum mihi vifus eram lato spatiarier agro,

Heu nequit ingenium visa referre meum. Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutino cum juga fole rubent.

Ac