Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ religione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto cecinisti proxima vero,

Verbaque ponderibus vix caritura fuis! Nam prope Tartareo fublime rotatus ab ignī Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

In eandem.

Q

Uem modò Roma fuis devoverat impia diris, Et Styge damnârat Tænarioque finu, Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra, Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

IN

In inventorem Bombarde.
Apetionidem laudavit cæca vetuftas,
Qui tulit ætheream folis ab axe facem ;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

1

Ad Leonoram Rome canentem,

Angelusunicuique fuus (fic credite gentes)

Α

Obtigit æthereis ales ab

Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major?
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coeli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;
Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.
Quòd fi cuncta quidem Deus eft,per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet......

Ad eandem.

A

Ltera Torquatum cepit Leonora Poëtam, Cujus ab infano ceffit amore furens. Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo Perditus & propter te Leonora foret! Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem Aurea maternæ fila movere lyræ, Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo Sævior, aut totus defipuiffet iners,

Tu

Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse fibi.

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli ja&tas,
Claraque Parthenopes fana

Littoreamque tuâ defunctam Naida ripâ

Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amoenâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidum ftudiis ornata fecundis,

Atque homines cantu detinet atque Deos.

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex Malo fapidiffima poma quotannis & urbano lec&ta dedit Domino:

'R Legit,

Hinc incredibili fructûs dulcedine captus

Malum ipfam in proprias tranftulit areolas. Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo, Mota folo affueto, protenùs aret iners.

Quod

Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi & foetus & ipfa parens.

SYLVARUM LIBER.

Anno Ætatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

P

Arere fati difcite legibus,
Manufque Parcæ jam date fupplices,
Qui pendulum telluris orbem
Täpeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum eft.
Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Neffi venenatus cruore
Emathiâ jacuiffet Oetâ.

Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut

Quem