Ad Patrem.

Unc mea Pierios cupiam per pecora fontes

Nunc, mas Premiere vipi, to pumque per for

Irriguas torquere vias, totumque per ora

Volvere laxatum gemino de vertice rivum;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis

Surgat in officium venerandi Musa parentis.
Hoc utcunque tibi gratum, pater optime, carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi
Aptiùs à nobis quæ poffunt munera donis
Refpondiffe tuis, quamvis nec maxima poffint
Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis
Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ
Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio,
Quas mihi femoto fomni peperere fub antro,
Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ.

Nec tu vatis opus divinum despice carmen,
Quo nihil æthereos ortus, & femina cœli,
Nil magis humanam commendat origine mentem,
Sancta Prometheæ retinens veftigia flammæ.
Carmen amant fuperi,tremebundaq;Tartara carmen

Ima ciere valet, divofque ligare profundos,

Et triplici duros Manes adamante coercet.
Carmine fepofiti retegunt arcana futuri
Phoebades, & tremulæ pallentes ora Sibyllæ ;
Carmina facrificus follennes pangit ad aras,
Aurea feu fternit motantem cornua taurum ;
Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris
Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis.
Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum,
Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi,
Ibimus auratis per cœli templa coronis,
Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro,
Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt.
Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes,
Nunc quoque fydereis intercinit ipfe choreis
Immortale melos, & inenarrabile carmen ;
Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens,
Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion;
Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant,
Cum nondum luxus, vastæque immenfa vorago
Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyæo.
Tum de more sedens festa ad convivia vates

Æfculeâ

Æfculeâ intonfus redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gefta canebat,
Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantefque Deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis?
Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.

Nec tu perge precor facras contemnere Mufas,
Nec vanas inopefque puta, quarum ipfe peritus
Munere, mille fonos numeros componis ad aptos,
Millibus & vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo fi tam propè fanguine jun&i
Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur?
Ipfe volens Phoebus fe difpertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti,
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

Tu

Tu tamen ut fimules teneras odiffe camoenas, Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget fpes aurea nummi: Nec rapis ad leges, malè custoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem, Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripa Phoebæo lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo, pater optime, fumptu Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, Et Latii Veneres, & quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere fuafifti quos jactat Gallia flores, Et quam degeneri novus Italus ore loquelam Fundit, Barbaricos teftatus voce tumultus,

Quæque Palæftinus loquitur myfteria vates.

Denique quicquid habet cœlum fubjectaque cœlo Terra parens, terræque & coelo interfluus aer, Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te noffe licet, per te, fi nôffe libebit.

Dimotáque

Dimotáque venit spectanda scientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugiffe velim, ni fit libâffe moleftum.

I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Peruanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipfe Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis & tuta fuiffent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, & fræna diei, Et circùm undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam do&tæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos vestigia noftra profanos. Este procul vigiles curæ, procul efte querelæ, Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende Calumnia rictus; In me triste nihil fœdiffima turba poteftis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab itu.

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis,