Ut te tam dulci poffem caruiffe fodale!
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, noftri memor ibis ad aftra.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mufis operata juventus, Hic Charis atque Lepos, & Thufcus tu quoque DaAntiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni Murmura, populeumque nemus, quâ mollior herba, Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos, Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam! Ipse etiam tentare aufus fum, nec puto multùm Difplicui, nam funt & apud me munera vestra Fifcellæ, calathique, & cerea vincla cicutæ, Quin & noftra fuas docuerunt nomina fagos Et Datis, & Francinus, erant & vocibus ambo Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc mihi tum læto dictabat rofcida luna,
Dum folus teneros claudebam cratibus hodos,
Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in ufus!
Et quæ tum facili fperabam mente futura,
Arripui voto levis, & præfentia finxi,
Heus bone numquid agis? nifi te quid fortè retardat,
Imus? & argutâ paulùm recubamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni?
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos,
Helleborúmq;, humiléfq; crocos, foliúmq; hyacinthi,
Quafque habet ifta palus herbas, artefque medentûm.
Ah pereant herbæ, pereant artefque medentûm,
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande sonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte,
Et tum fortè novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuere fonos: dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite filvæ.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmq; Arviragúmq; duces,prifcúmq; Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Jogernen,
Mendaces vultus, affumptáque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita fuperfit,
Tu procul annosâ pendebis fistula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata camœnis
Brittonicum ftrides. quid enim? omnia non licet uni,
Non fperâffe uni licet omnia. mî fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitúfque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibúfq; frequensAbra,& nemus omne Treantæ,
Et Thamesis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripa
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circùm gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver, Littora longa Arabum, & fudantes balsama silvæ,`
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte aliâ polus omnipatens, & magnus Olympus,
Quis putet? hic quoq; Amor, pictæq; in nube phare-
Arma corufca faces, & fpicula tincta
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens Semper in erectum fpargit fua tela per orbes Impiger, & pronos nunquam collimat ad i&us, Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Tu quoq; in his, nec me fallit fpes lubrica,Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctaque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæfiviffe fub orco,
Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà:
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divofque perennes,
Æthereos haurit latices, & gaudia potat
Ore facro. Quin tu coeli post jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Coelicolæ nôrint, fylvífque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cin&us rutilante coronà,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
Æternùm perages immortales hymenaeos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur & Orgia Thyrfo.
Ad Johannem Roufium, Oxonienfis Academiæ Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliothecâ publica reponeret, Ode.
Emelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ
Munditiéque nitens non operosâ,
Quam manus attulit
|