Μαλθακὸν ὀμμάτων βέλος,

Δηξίθυμον ἔρωτος άνθος,
Παρακλίνεσ'.

Ver. 746. &c.

Iftud porro Patheticum fonat quod chorus ad

Caffandram

Φρενομανής τις εἶ πεοφόρητος, αμ

φὶ δ ̓ αὐτᾶς προεις

Νόμον ἄνομον γε, οἷα τις ξεθα

Ακόρεστος βοᾶς, φιλοίκτοις ταλαιναις φρεσὶν

Ιτυν Ιτυν στενεσ ̓ ἀμφιθαλῆ κακοῖς

Αηδὼν βίον.

Ver. 1149.

Atque iftud quod Clytemnestra de morte ejufdem,

ἡ δέ κίκνε δίκην,

τοις

Τὸν ἔστατον μελψασα θανάσιμον γόον,

Κεῖται φιλήτως τοῦδ'

Hactenus quidem imagines protulimus ex figuris, comparationibus, et defcriptionibus potiffimum petitas; reftat ut pauca earum etiam exempla, quæ fenfu maxime proprio imagines appellandæ funt, in medium afferantur.

Cujufmodi funt ifta Ius ceftro percitæ in Prometheo vincto

Τις γῆ, τί γένος, τίνα φῶ λεύσσειν
Τόνδε χαλινοῖς ἐν πετρίνοισι

Κεικα

Χριέι τίς αὖ με τάλαιναν οἷστρος,
Είδωλον Αργε γηγενοῦς, ἀλεύ ὦ δᾶς
Φοβοῦμαι τὸν μυριωπὸν εἰσορῶσα βούταν.
Τί ποτέ μ ὦ Κρόνιε παί τι

ε

Τι' ποτε ταῖσδ ̓ ἐνέζευξας εὑρὼν
Αμαρτούσαν, ἐν πημονᾶισιν ; ὅ ε.
Οἰσρηλάτω δὲ δείματι δειλαίαν
Παράκοπον ὧδε τείρεις;

ποτές

Πυρί φλέξον, ή χθονι κάλυψον, ἢ
Ποντίοις δάκεσι δός βοράν, μηδέ μοι

φθονήσης εὐγμάτων ἄναξ.

Ver. 563. &c.

Atque ea ejufdem poftea,

Ελελελελελέν,

Υπό μ' αὖ σφάκελος καὶ φρενοπληγείς
Μανίαι θαλπες, οι ρε δ' άρδις
Χρίσει μ' ἄπυρος

Κραδία δὲ φόβω φρενα λακτίζει.
Τροχοδινειται δ ̓ ὄμμαθ ̓ ἑλιγδην,
Εξω δὲ δρόμο φέρομαι, λύσσης
Πνεύματι μάργω, γλώσσης ακρατής
Θολεροι δὲ λόγοι παίεσ ̓ εἰκῇ
Στυγνῆς πρὸς κύμασιν ἄτης.

Ver. 876. &c.

Iftis vero pulcherrima illa Caffandra adjiciamus licet et fui, et Agamemnonis mortem vaticinantis.

Τον ταῦρον ·

Ιου, Ιου, &, & κακά:

Ὑπ ̓ απ με δεινὸς ὀρθομαντειας πόνος
Στροβι

Ver. 1223.

Παπᾶι, οιῖν τὸ πῦρ ἐπέρχεται δέμοι ;
Οτοτοι, Λύκειο Απολλον, οἳ ἐγώ, ἐγώ.
Αὕτη δίπους λέαινα συγκοιμωμένη

Λύκω, λέοντος εὐγενους ἀπουσία,

Κτενει με την τάλαιναν.

Ver. 1265.

Atque illa denique Oreftis in Choepboris maternis

furiis agitati,

Α, 2. δμωαὶ γυναικες, αἴδε Γορόνων δίκην,

Φαιωχίτωνες, καὶ πεπλεκτανημέναι

Πυκνδις δράκουσιν.

Ver. 1048.

Ver. 1053.

Οὐκ εἰσὶ δόξαι τῶνδε πημάτων ἐμοί.
Σαφῶς γὰρ ἅιδε μητρὸς ἔγκοτοι κύνες.
Αναξ Απολλον, άδε πληθύουσι δή,
Καξ ἐμμάτων στάζουσιν αἷμα δυσφιλές.

Ver. 1057.

Itaque ifte, Academici, quas felegi, imagines abunde animofum poetæ ingenium teftantur; qui plures velint, videant Ius fomnium in Prometheo vincto; deprecationem virginum in Septem ad Thebas; earundem lamentationem propter mortem fratrum; narrationem chori in Perfis bellicum Perfarum apparatum defcribentis; Atofa, regiæ matris, fomnium; pugnæ descriptionem inter Græcos et Perfas, et cladis Perfarum; threnum Atossa et chori; consternationem Electræ apud Choephoras cincinnum fraternum intuentis; Clytemnestræ somnium in eadem tragœdia; defcriptionem Eumenidum ; quæ loca, ficut et alia multa, imaginibus abundant aptis ad omnes animi affectus permovendos.

Quid? quod rariffime apud Æfchylum occurrant imagines aut ineptæ, aut dramate indignæ; unam tamen aut alteram libet cautionis gratia proferre: ineptius igitur videtur Caffandra in Agamemnone Egifthum, virum mollem prorfus et effeminatum, at Cafandra et Agamemnone λέοντ ̓ ἄναλκιν, five leonem imbellem appellare: aliam enim leonis notionem folemus habere.-Indignum autem dramate illud Clytemneftræ omnino judico de Græcis et Trojanis, poft captam urbem, inter se in eadem urbe male conjunctis et fociatis,

Οξος τ ̓ ἀλειφὰ τ ̓ εγχέας ταυτῷ κύτει,
Διχοστατοῦντ', ἂν οὐ φίλως προσεννέποις·

اد

Ver. 330 in Agam.

Oleum

Oleum certe iftud et acetum parum fatis tragicum fpirare perfpicuum est.

Nec altius forfan fonant illa chori ad Ægisthum

Κόμπασον θαῤῥῶν, ἀλέκτωρ ὥσπερ πελείας πέλας. Ver. 1680.

De imaginibus igitur fummi hujusce poetæ fatis forfan dictum eft; ex qua quidem parte nihil aliud ei vituperationi dandum effe cenfeo præter circuitionem quandam, et ambages quibus vellem aliquando et orationes chori, et descriptiones magis caruiffent.

Ad reliqua certe quod attinet, rectiffime Plutarchus, de tribus Græcis tragicis cenfuram ferens, nostrati 50μa tribuit; et proinde nequeo quin Stanσομα leio afentiar, qui illud τό αυθάδες τῆς διανοιας καὶ Ogάosws, five grandiloquentiam quam fchylo vitio vertunt nonnunquam et Quinctilianus, et Longinus, ex aliorum fententia ftatuit optime et naturæ tragœdiæ, et veterum heroum moribus

convenire.