صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

1451.

Sentence condamnant Anceau Langlois, curé de Montmartre, à renoncer à la perception des dimes qu'il prétendait s'attribuer à cause de sa cure.

(Chéronnet, 87.)

1451. 9 Novembre.

Accord à ce sujet intervenu entre l'abbesse et le dit curé, auquel est entr'autres abandonnée pour sa vie durant, une rente de 28 sols parisis qu'il devait sur 2 arpents de vigne dans la culture du monastère.

(Ibid.).

1454.

Arret du garde de la prevosté de Paris, par lequel une rente de cent solz parisis due à la chapelle des Martyrs, sur une maison assise au bout du GrandPont, devant l'horloge du Palais, à laquelle pend pour enseigne « l'homme sauvage, » sera payée avant

toutes autres.

Du 16 Novembre 1454.

(Vidimus sur papier).

Autorisation de l'évêque de Paris pour conclure

une transaction.

1460.

La lettre du clocher de Montmartre.

A tous ceulx qui ces presentes lettres verront, Robert d'Estouteville chevalier, seigneur de Beine, barron d'Ivry et de Sainct-Andrieu en la Marche, conseiller, chambellan du roy nostre sire, et garde de la prévosté de Paris, salut. Savoir faisons que nous l'an de grace mil quatre cens soixante, le lundi dixiesme jour du mois de Novembre, veismes unes lettres scellées, comme il apparoit, en sire vermeille, sur double queue, du scel de révérend père en Dieu Mons Guillaume à présent évesque de Paris, desquelles la teneur est telle : « Guillelmus miseratione divina episcopus parisiensis, universis presentes litteras inspecturis, salutem in Domino. Cum nos annis pluribus et diversis, et visitationibus nostris personaliter factis, in monasterio seu abbassia religiosarum monialium ordinis Sancti Benedicti in Monte-martirum prope civitatem Parisiensem, periculum eminentissimum chori et campanilis ecclesie antedicte per plures commissarios nostros, evocatis variis opificibus, lathomis, carpentariis et aliis in nostra civitate parisiensi juratis visitari fecerimus, et propris oculis duxerimus visitandum, et ad evitandum et providendum predicto periculo in eisdem choro et campanili, ex quo totalis ecclesia destrui posset, varias injunctiones

fecerimus et fieri fecerimus per commissarios nostros abbatisse, procuratoribus et administratoribus ejusdem abbatie, ut dicte necessitati providerent et reparationes facerent opportunas sub penis et censuris, prout in nostris injunctionibus et ordinationibus plenius continetur, tandem dicta abbatissa et predicti procuratores infra terminos eisdem a nobis assignatos se excusarunt apud nos inopiam et necessitatem dicti monasterii allegantes, tam propter diminutionem reddituum, ac reparationes alias jam in dicto monasterio domibus et officinis factas, ob quas causas et alias multiplices se dicto periculo providere non posse pretendebant. Nos necessitati predicte provideri volentes, statum ejusdem monasterii in redditibus, in bonis mobilibus et immobilibus et aliis duximus, absque tamen quacumque reactione et expensa, visitandum; et quia tam per juramenta dicte abbatisse et singularum religiosarum dicti loci ac procuratorum et administratorum, ac aliorum proborum et fide dignorum testium cognovimus non posse dicte necessitati ex mobilibus dicte ecclesie absque provisione alia provideri, audito a dictis abbatissa et procuratoribus quod jam ab annis plurimis lis mota fuerat que jamdiu manserat indecisa inter predictam abbatissam et conventum ex una parte, et certos dominos seu possessores loci seu Granchie des Merciers prope Parisius ex altera, occasione duorum modiorum saliginis ad mensuram parisiensem, expositoque nobis quod ex consilio peritorum, presertim advocatorum suorum, ipsa abbatissa ammonita fuerat ad transactionem et compositionem venire, et eamdem inire cum honorabili viro et provido magistro Johanne Bureau thesaurario Francie et ejus uxore ejusdem ioci et Granchie

domino et possessore, qui dictum redditum presertim super dicto loco deberi denegabat, et multa contra petitionem dictarum abbatisse et conventus allegabat, et dicebat per predecessores dominos et possessores dicti loci a quibus causam habebat sepius allegata, quod ipse magister Johannes Bureau pietate commotus summam convenientem, ut videbatur, consilio ejusdem abbatisse loco redditus predicti, attenta difficultate cause, obtulerat in edifficiis dicti chori et campanilis convertendam, cujus transactionis pretextu, ipsa abbatissa ad reparationes multas processerat et eas fieri fecerat, que si non consummarentur ante hyemalia temporalia deperirent, propter quas ab opificibus multis cotidie trahebatur in causam; nos visitatis tam per commissarios nostros et alios peritos reparationibus jam factis, et etiam consideratis et calculatis faciendis, visoque et considerato eminente periculo et qualitate redditus et cause pendentis statu et conditione pensatis, in sinceritate devotionis et affectione ejusdem magistri Johannis Bureau non parum confidentes, eisdem abbatisse et conventui predictam transactionem incundi, ac cum dicto magistro Johanne Bureau, prout inter partes tractatum extitit et nobis communicatum, contrahendi licentiam et auctoritatem concessimus et concedimus per presentes, proviso quod quicquid ex dicta transactione obvenerit, in reparationem dicte ecclesie et non in alios usus quoscumque convertetur, et nobis de hoc vel successoribus nostris reddentur compota et rationes quociens fuerit opportunum et a nobis fuerit ordinatum. Datum apud Montem - martirum sub sigillo camere nostre, anno Domini millesimo quadringentesimo sexagesimo, die XXIIII. mensis Augusti. - » Et

en la marge de dessoubz estoit escript : « De jussu Domini. » Et estoient signées : « Nicholaus. . . . . » En tesmoing de ce nous à ce présent transcript ou vidimus, avons mis le scel de ladite prevousté de Paris. Ce fut ainssi fait l'an et jour dessus premiers ditz.

(Cartul. B, fol. 29 et 31).

1460.

Les religieuses abbesse et couvent de Montmartre, du consentement de révérend père en Dieu Mons l'évesque de Paris, ont ce jourd'huy deschargié la terre et seigneurie de Barsis-sur-Seine, et l'ostel et terre de la Granche aux Merciers, de tout tel droit quelles avoient et povoient avoir sur lesditz lieux, et tout cédé et transporté à noble homme et saige maistre Jehan Bureau, trésorier de France, à présent détenteur de ladite Granche aux Merciers, et les deniers quelles en ont receuz ont esté employez à faire de neuf le clochier de la dicte Eglise et à recouvrir icellui. Fait l'an mil CCCC soixante le Mercredi XXIIe jour du mois d'Octobre.

(Cartul. B, fol. 35, verso).

Commission du roi Louis XI pour l'administration du temporel de l'abbaye de Montmartre.

1468 (1469).

Louis

par la grâce de Dieu roy de France, au prévost de Paris ou à son lieutenant, salut. Reçue avons

« السابقةمتابعة »