saevit, et huc illuc inpia turba fugit: tum niger in porta serpentum Cerberus ore stridet, et aeratas excubat ante fores.

illic Iunonem temptare Ixionis ausi

versantur celeri noxia membra rota, porrectusque novem Tityos per iugera terrae adsiduas atro viscere pascit aves.

Tantalus est illic, et circum stagna: sed acrem iam iam poturi deserit unda sitim:

et Danai proles, Veneris quod numina laesit, in cava Lethaeas dolia portat aquas. illic sit quicumque meos violavit amores, optavit lentas et mihi militias.

at tu casta precor maneas, sanctique pudoris adsideat custos sedula semper anus. 5 haec tibi fabellas referat positaque lucerna deducat plena stamina longa colo,

90

at circa gravibus pensis adfixa puella

paullatim somno fessa remittat opus.

tum veniam subito, nec quisquam nuntiet ante, sed videar caelo missus adesse tibi.

tum mihi, qualis eris, longos turbata capillos, obvia nudato, Delia, curre pede.

hoc precor, hunc illum nobis Aurora nitentem Luciferum roseis candida portet equis.

IIII.

'Sic umbrosa tibi contingant tecta, Priape,
ne capiti soles, ne noceantque nives:
quae tua formosos cepit sollertia? certe

non tibi barba nitet, non tibi culta comast,
5 nudus et hibernae producis frigora brumae,
nudus et aestivi tempora sicca canis.'
sic ego tum Bacchi respondit rustica proles
armatus curva sic mihi falce deus.

10

'o fuge te tenerae puerorum credere turbae:
nam causam iusti semper amoris habent.
hic placet, angustis quod equum conpescit habenis:
hic placidam niveo pectore pellit aquam :
hic, quia fortis adest audacia, cepit: at illi

virgineus teneras stat pudor ante genas.
15 sed ne te capiant, primo si forte negabit,
taedia: paullatim sub iuga colla dabit.
longa dies homini docuit parere leones,
longa dies molli saxa peredit aqua:
annus in apricis maturat collibus uvas,
annus agit certa lucida signa vice.
nec iurare time: Veneris periuria venti
inrita per terras et freta summa ferunt.
gratia magna Iovi: vetuit pater ipse valere,

20

iurasset cupide quidquid ineptus amor: perque suas inpune sinit Dictynna sagittas

adfirmes, crines perque Minerva suos. at si tardueris, errabis: transiet aetas.

quam cito non segnis stat remeatque dies! quam cito purpureos deperdit terra colores,

quam cito formosas populus alba comas! quam iacet, infirmae venere ubi fata senectae, qui prior Eleost carcere missus equus! vidi iam iuvenem, premeret cum serior aetas, maerentem stultos praeteriisse dies.

crudeles divi! serpens novus exuit annos: formae non ullam fata dedere moram.

solis aeterna est Phoebo Bacchoque iuventa: nam decet intonsus crinis utrumque deum. tu, puero quodcumque tuo temptare libebit, cedas: obsequio plurima vincit amor. neu comes ire neges, quamvis via longa paretu: et canis arenti torreat arva siti,

quamvis praetexens picea ferrugine caelum venturam admittat nimbifer eurus aquam. vel si caeruleas puppi volet ire per undas, ipse levem remo per freta pelle ratem. nec te paeniteat duros subiisse labores

aut opera insuetas atteruisse manus, nec, velit insidiis altas si claudere valles,

dum placeas, umeri retia ferre negent.

si volet arma, levi temptabis ludere dextra:
saepe dabis nudum, vincat ut ille, latus.
tum tibi mitis erit, rapias tum cara licebit

oscula pugnabit, sed tamen apta dabit. 55 rapta dabit primo, mox offeret ipse roganti, post etiam collo se inplicuisse volet.

60

heu male nunc artes miseras haec saecula tractant: iam tener adsuevit munera velle puer.

at tua, qui Venerem docuisti vendere primus,

quisquis es, infelix urgeat ossa lapis. Pieridas, pueri, doctos et amate poetas,

aurea nec superent munera Pieridas. carmine purpurea est Nisi coma: carmina ni sint, ex umero Pelopis non nituisset ebur.

65 quem referent musae, vivet dum robora tellus, dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas. at qui non audit musas, qui vendit amorem, Idaeae currus ille sequatur Opis

70

et tercentenas erroribus expleat urbis

et secet ad Phrygios vilia membra modos. blanditiis vult esse locum Venus ipsa: querellis supplicibus, miseris fletibus illa favet.'

haec mihi, quae canerem Titio, deus edidit ore: sed Titium coniunx haec meminisse vetat. 75 pareat ille suae: vos me celebrate magistrum, quos male habet multa callidus arte puer.

gloria cuique sua est: me, qui spernentur, amantes

consultent: cunctis ianua nostra patet.

tempus erit, cum me Veneris praecepta ferentem deducat iuvenum sedula turba senem.

heu heu quam Marathus lento me torquet amore! deficiunt artes, deficiuntque doli. parce, puer, quaeso, ne turpis fabula fiam, cum mea ridebunt vana magisteria.

V.

Asper eram et bene discidium me ferre loquebar: at mihi nunc longe gloria fortis abest.

namque agor, ut per plana citus sola verbere turben,

quem celer adsueta versat ab arte puer. ure ferum et torque, libeat ne dicere quicquam magnificum post haec: horrida verba doma. parce tamen, per te furtivi foedera lecti,

per Venerem quaeso conpositumque caput. ille ego, cum tristi morbo defessa iaceres, te dicor votis eripuisse meis.

ipseque te circum lustravi sulfure puro,

carmine cum magico praecinuisset anus: ipse procuravi ne possent saeva nocere somnia, ter sancta deveneranda mola: Tibull. ed. IIII.

9