60 candidaque antiquo detinet Alba lare. namque opibus congesta tuis hic glarea dura sternitur, hic apta iungitur arte silex. te canit agricola, e magna cum venerit urbe 10 VIII. Non ego celari possum, quid nutus amantis nec mihi sunt sortes nec conscia fibra deorum, 5 ipsa Venus magico religatum bracchia nodo quid tibi nunc molles prodest coluisse capillos saepeque mutatas disposuisse comas, quid suco splendente genas ornare, quid ungues artificis docta subsecuisse manu? frustra iam vestes, frustra mutantur amictus ansaque conpressos colligit arta pedes. 15 illa placet, quamvis inculto venerit ore nec nitidum tarda compserit arte caput. hum te carminibus, num te pallentibus herbis devovit tacito tempore noctis anus? cantus vicinis fruges traducit ab agris, cantus et iratae detinet anguis iter, cantus et e curru Lunam deducere temptat, et faceret, si non aera repulsa sonent. quid queror heu misero carmen nocuisse, quid herbas? forma nihil magicis utitur auxiliis : sed corpus tetigisse nocet, sed longa dedisse oscula, sed femori conseruisse femur. nec tu difficilis puero tamen esse memento (persequitur poenis tristia facta Venus), munera nec poscas: det munera canus amator, ut foveas molli frigida membra sinu. carior est auro iuvenis cui levia fulgent ora nec amplexus aspera barba terit. huic tu candentes umero suppone lacertos, et regum magnae despiciantur opes. at Venus inveniet puero succumbere furtim, dum tumet et teneros conserit usque sinus, et dare anhelanti pugnantibus umida linguis oscula et in collo figere dente notas. non lapis hanc gemmaeque iuvant, quae frigore sola dormiat et nulli sit cupienda viro. heu sero revocatur amor seroque iuventa, cum vetus infecit cana senecta caput. tum studium formae est: coma tum mutatur, annos dissimulet viridi cortice tincta nucis: 45 tollere tum cura est albos a stirpe capillos 50 neu Marathum torque: puero quae gloria victost? in veteres esto dura, puella, senes. parce precor tenero: non illi sontica causast, sed nimius luto corpora tingit amor. vae miser absenti maestas quam saepe querellas conicit et lacrimis omnia plena madent! 55 quid me spernis?' ait. 60 poterat custodia vinci: ipse dedit cupidis fallere posse deus. et strepitu nullo clam reserare fores. quid prosunt artes, miserum si spernit amantem 65 dum mihi venturam fingo, quodcumque movetur, illius credo tum sonuisse pedem.' esistas lacrimare, puer: non frangitur illa, et tua iam fletu lumina fessa tument. derunt, Pholoe, moneo, fastidia divi, nec prodest sanctis tura dedisse focis. ic Marathus quondam miseros ludebat amantes, nescius ultorem post caput esse deum: aepe etiam lacrimis fertur risisse dolentis et cupidum ficta detinuisse mora: iunc omnis odit fastus, nunc displicet illi quaecumque opposita est ianua dura sera. at te poena manet, ni desinis esse superba. quam cupies votis hunc revocare diem! VIIII. Quid mihi, si fueras miseros laesurus amores, ah miser, etsi quis primo periuria celat, ducunt instabiles sidera certa rates: 15 20 muneribus meus est captus puer. at deus illa in cinerem et liquidas munera vertat aquas. iam mihi persolvet poenas, pulvisque decorem detrahet et ventis horrida facta coma, uretur facies, urentur sole capilli, deteret invalidos et via longa pedes. admonui quotiens 'auro ne pollue formam : saepe solent auro multa subesse mala. divitiis captus siquis violavit amorem, asperaque est illi difficilisque Venus. ure meum potius flamma caput et pete ferro corpus et intorto verbere terga seca. nec tibi celandi spes sit peccare paranti : est deus, occultos qui vetat esse dolos. 25 ipse deus tacito permisit lingua ministro ederet ut multo libera verba mero: 30 ipse deus somno domitos emittere vocem pondere, non gemmis, vendere velle fidem, non tibi si pretium Campania terra daretur, non tibi si Bacchi cura Falernus ager. 35 illis eriperes verbis mihi sidera caeli lucere et puras fulminis esse vias. quin etiam flebas: at non ego fallere doctus |