ALBII TIBULLI LIBER SECUNDUS. I. Quisquis adest, faveat: fruges lustramus et agros, ritus ut a prisco traditus extat avo. Bacche, veni, dulcisque tuis e cornibus uva pendeat, et spicis tempora cinge, Ceres. 5 luce sacra requiescat humus, requiescat arator, et grave suspenso vomere cesset opus. solvite vincla iugis: nunc ad praesepia debent plena coronato stare boves capite. 10 omnia sint operata deo: non audeat ulla lanificam pensis inposuisse manum. vos quoque abesse procul iubeo, discedat ab aris, casta placent superis: pura cum veste venite 15 cernite, fulgentes ut eat sacer agnus ad aras vinctaque post olea candida turba comas. di patrii, purgamus agros, purgamus agrestes: vos mala de nostris pellite limitibus, neu seges eludat messem fallacibus herbis, neu timeat celeres tardior agna lupos. tum nitidus plenis confisus rusticus agris ingeret ardenti grandia ligna foco, turbaque vernarum, saturi bona signa coloni, ludet et ex virgis extruet ante casas. 5 eventura precor: viden ut felicibus extis significet placidos nuntia fibra deos? nunc mihi fumosos veteris proferte Falernos consulis et Chio solvite vincla cado. vina diem celebrent: non festa luce madere est rubor, errantes et male ferre pedes. sed 'bene Messallam' sua quisque ad pocula dicat, nomen et absentis singula verba sonent. gentis Aquitanae celeber Messalla triumphis et magna intonsis gloria victor avis, 5 huc ades adspiraque mihi, dum carmine nostro redditur agricolis gratia caelitibus. 10 rura cano rurisque deos. his vita magistris desuevit querna pellere glande famem : illi conpositis primum docuere tigillis exiguam viridi fronde operire domum, illi etiam tauros primi docuisse feruntur servitium et plaustro supposuisse rotam. 45 50 tum victus abiere feri, tum consita pomus, et satur arenti primum est modulatus avena 55 agricola et minio suffusus, Bacche, rubenti 60 fecit et antiquis inposuit laribus. rure etiam teneris curam exhibitura puellis molle gerit tergo lucida vellus ovis. hinc et femineus labor est, hinc pensa colusque, fusus et adposito pollice versat opus: 65 atque aliqua adsiduae textrix operata Minervae cantat, et adplauso tela sonat latere. ipse quoque inter agros interque armenta Cupido natus et indomitas dicitur inter equas. illic indocto primum se exercuit arcu : hei mihi, quam doctas nunc habet ille manus! nec pecudes, velut ante, petit: fixisse puellas gestit et audaces perdomuisse viros. hic iuveni detraxit opes, hic dicere iussit limen ad iratae verba pudenda senem : hoc duce custodes furtim transgressa iacentes ad iuvenem tenebris sola puella venit et pedibus praetemptat iter suspensa timore, explorat caecas cui manus ante vias. ah miseri, quos hic graviter deus urget! at ille felix, cui placidus leniter adflat Amor. sancte, veni dapibus festis, sed pone sagittas et procul ardentes hinc precor abde faces. vos celebrem cantate deum pecorique vocate voce: palam pecori, clam sibi quisque vocet. aut etiam sibi quisque palam: nam turba iocosa obstrepit et Phrygio tibia curva sono. ludite: iam Nox iungit equos, currumque sequun tur matris lascivo sidera fulva choro, postque venit tacitus furvis circumdatus alis Somnus et incerto Somnia nigra pede. II. Dicamus bona verba (venit natalis) ad aras: quos tener e terra divite mittit Arabs. 10 15 adnuat et, Cornute, tibi, quodcumque rogabis. nec tibi malueris, totum quaecumque per orbem nec tibi, gemmarum quidquid felicibus Indis vota cadant utinam! strepitantibus advolet alis 20 inducat rugas inficiatque comas. hic veniat natalis avis prolemque ministret, |