20 vellera det sucis bis madefacta Tyros, possideatque, metit quidquid bene olentibus arvis cultor odoratae dives Arabs segetis et quascumque niger rubro de litore gemmas hanc vos, Pierides, festis cantate kalendis, et testudinea Phoebe superbe lyra. hoc solemne sacrum multos hoc sumite in annos: dignior est vestro nulla puella choro. III. Parce meo iuveni, seu quis bona pascua campi seu colis umbrosi devia montis aper, nec tibi sit duros acuisse in proelia dentes: incolumem custos hunc mihi servet Amor. 5 sed procul abducit venandi Delia cura: o pereant silvae deficiantque canes! 10 quis furor est, quae mens, densos indagine colles quidve iuvat furtim latebras intrare ferarum et demam celeri ferrea vincla cani. tum mihi, tum placeant silvae, si, lux mea, tecum arguar ante ipsas concubuisse plagas : tum veniat licet ad casses, inlaesus abibit, ne Veneris cupidae gaudia turbet, aper. nunc sine me sit nulla Venus, sed lege Dianae, caste puer, casta retia tange manu: et quaecumque meo furtim subrepit amori, incidat in saevas diripienda feras. at tu venandi studium concede parenti, et celer in nostros ipse recurre sinus. IIII. Huc ades et tenerae morbos expelle puellae, huc ades, intonsa Phoebe superbe coma. crede mihi, propera: nec te iam, Phoebe, pigebit formosae medicas adplicuisse manus. effice ne macies pallentes occupet artus, neu notet informis candida membra color, et quodcumque malist et quidquid triste timemus, in pelagus rapidis evehat amnis aquis. sancte, veni, tecumque feras, quicumque sapores, quicumque et cantus corpora fessa levant: neu iuvenem torque, metuit qui fata puellae votaque pro domina vix numeranda facit. interdum vovet, interdum, quod langueat illa, dicit in aeternos aspera verba deos. 15 pone metum, Cerinthe: deus non laedit amantes. tu modo semper ama: salva puella tibist. 21 nil opus est fletu: lacrimis erit aptius uti, si quando fuerit tristior illa tibi. 17 at nunc tota tua est, te solum candida secum cogitat, et frustra credula turba sedet. Phoebe, fave: laus magna tibi tribuetur in uno corpore servato restituisse duos. 23 iam celeber, iam lautus eris, cum debita reddet certatim sanctis laetus uterque focis. 25 tum te felicem dicet pia turba deorum, optabunt artes et sibi quisque tuas. V. Qui mihi te, Cerinthe, dies dedit, hic mihi sanctus servitium et dederunt regna superba tibi. 5 uror ego ante alias: iuvat hoc, Cerinthe, quod uror, si tibi de nobis mutuus ignis adest. mutuus adsit amor, per te dulcissima furta perque tuos oculos per geniumque rogo. magne geni, cape tura libens votisque faveto, si modo, cum de me cogitat, ille calet. quod si forte alios iam nunc suspirat amores, tum precor infidos, sancte, relinque focos. nec tu sis iniusta, Venus: vel serviat aeque vinctus uterque tibi, vel mea vincla leva. sed potius valida teneamur uterque catena, nulla queat posthac nos soluisse dies. optat idem iuvenis quod nos, sed tectius optat: nam pudet haec illum dicere verba palam. at tu, natalis, quoniam deus omnia sentis, adnue: quid refert, clamne palamne roget? VI. Natalis Iuno, sanctos cape turis acervos, quos tibi dat tenera docta puella manu. lota tibi est hodie, tibi se laetissima compsit, staret ut ante tuos conspicienda focos. illa quidem ornandi causas tibi, diva, relegat: est tamen, occulte cui placuisse velit. at tu, sancta, fave, neu quis divellat amantes, sed iuveni quaeso mutua vincla para. sic bene conpones: ullae non ille puellae 10 servire aut cuiquam dignior illa viro. nec possit cupidos vigilans deprendere custos, fallendique vias mille ministret Amor. adnue purpureaque veni perlucida palla: ter tibi fit libo, ter, dea casta, mero. 15 praecipiat natae mater studiosa quod optet: illa aliud tacita, iam sua, mente rogat. uritur, ut celeres urunt altaria flammae, nec, liceat quamvis, sana fuisse velit, si, iuveni gratae veniet cum proximus annus, hic idem votis iam vetus adsit amor. 20 VII. Tandem venit amor, qualem texisse pudori quam nudasse alicui sit mihi fama magis. exorata meis illum Cytherea camenis attulit in nostrum deposuitque sinum. 5 exolvit promissa Venus: mea gaudia narret, dicetur siquis non habuisse sua. 10 non ego signatis quicquam mandare tabellis, ne legat id nemo quam meus ante, velim, sed peccasse iuvat, vultus conponere famae taedet: cum digno digna fuisse ferar. |