LVII. Pulcre convenit inprobis cinaedis, non hic quam ille magis vorax adulter, rivales socii puellularum. pulcre convenit inprobis cinaedis. LVIII. Caeli, Lesbia nostra, Lesbia illa, illa Lesbia quam Catullus unam plus quam se atque suos amavit omnes, nunc in quadriviis et angiportis 5 glubit magnanimos Remi nepotes. LVIIII. Bononiensis Rufa Rufulum fellat, uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis vidistis ipso rapere de rogo cenam, cum devolutum ex igne prosequens panem 5 ab semiraso tunderetur ustore. LX. Num te leaena montibus Libystinis aut Scylla latrans infima inguinum parte tam mente dura procreavit ac taetra, ut supplicis vocem in novissimo casu 5 contemptam haberes ah nimis fero corde? Collis o Heliconii LXI. cultor, Uraniae genus, qui rapis teneram ad virum virginem, o Hymenaee Hymen, 5 o Hymen Hymenaee, cinge tempora floribus suave olentis amaraci, flammeum cape, laetus huc, huc veni niveo gerens luteum pede soccum, excitusque hilari die nuptialia concinens voce carmina tinnula pelle humum pedibus, manu pineam quate taedam. namque Vinia Manlio, qualis Idalium colens venit ad Phrygium Venus iudicem, bona cum bona nubet alite virgo, floridis velut enitens myrtus Asia ramulis, quos hamadryades deae ludicrum sibi rosido nutriunt humore. quare age huc aditum ferens perge linquere Thespiae rupis Aonios specus, nympha quos super inrigat frigerans Aganippe, 35 40 45 50 55 ac domum dominam voca coniugis cupidam novi, mentem amore revinciens, vosque item simul, integrae ut lubentius, audiens se citarier ad suum munus, huc aditum ferat dux bonae Veneris, boni coniugator amoris. quis deus magis anxiis est petendus amantibus? quem colent homines magis caelitum? o Hymenaee Hymen, o Hymen Hymenaee. te suis tremulus parens captat aure maritus. tu fero iuveni in manus floridam ipse puellulam dedis a gremio suae matris, o Hymenaee Hymen, o Hymen Hymenaee. nil potest sine te Venus, fama quod bona conprobet, commodi capere: at potest te volente. quis huic deo conpararier ausit? nulla quit sine te domus liberos dare nec parens stirpe cingier: at potest te volente. quis huic deo conpararier ausit? quae tuis careat sacris, non queat dare praesides terra finibus: at queat |