quem tamen magis audiens o cubile, quod omnibus candido pede lecti, quae tuo veniunt ero, quanta gaudia, quae vaga nocte, quae medio die gaudeat! sed abit dies: prodeas, nova nupta. tollite, o pueri, faces: ne diu taceat procax nec nuces pueris neget desertum domini audiens concubinus amorem. da nuces pueris, iners concubine: satis diu iam servire Talassio. 140 145 150 155 160 sordebant tibi vilicae, concubine, hodie atque heri: nunc tuum cinerarius tondet os. miser ah miser concubine, nuces da. diceris male te a tuis unguentate glabris marite o Hymen Hymenaee io, scimus haec tibi quae licent o Hymen Hymenaee io, o Hymen Hymenaee. nupta, tu quoque, quae tuus o Hymen Hymenaee io, en tibi, domus ut potens 0 5 usque dum tremulum movens cana tempus anilitas omnia omnibus adnuit. o Hymen Hymenaee io, transfer omine cum bono adspice, intus ut accubans o Hymen Hymenaee. illi non minus ac tibi pectore uritur intimo flamma, sed penite magis. o Hymen Hymenaee io, mitte bracchiolum teres, 190 195 200 205 210 vos bonae senibus bonis cognitae bene feminae, iam licet venias, marite: ore floridulo nitens, alba parthenice velut luteumve papaver. at, marite, ita me iuvent pulcher es, neque te Venus neglegit. sed abit dies: perge, ne remorare. non diu remoratus es, iam venis. bona te Venus iuverit, quoniam palam quod cupis cupis et bonum non abscondis amorem. ille pulveris Africi siderumque micantium subducat numerum prius, qui vostri numerare volt multa milia ludi. |