SILVARUM LIBER.

PSALM CXIV.

ΙΣΡΑΗΛ ότε παιδες, ότ' αγλαά φύλ’ Ιακώβου Αιγύπτιον λίπε δημoν, απεχθέα, βαρβαρόφωνον, Δη τότε μόυνον έην όσιον γένος υιες Ιουδα 'Εν δε Θεός λαοίσι μέγα κρείων βασίλευεν Είδε, και εντροπάδην φύγαδ' ερρώησε θάλασσα Κύματι ειλυμένη ροθίω, όδ' άρ' έστυφελίχθη Ιρος Ιορδάνης ποτί άργυροειδέα πηγήν 'Εκ δ' όρεα σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέοντο, “Ως κριοί σφριγόωντες ευτραφερω έν άλωη Βαιότεραι δ' άμα πάσαι ανασκίρτησαν έρίπναι, “Oια παραι σύριγτι φίλη υπό μητέρι άρνες. Τίπτε σύγ, αινα θάλασσα, πέλωρ φύγαδ ερρώησας, Κύματι ειλυμένη ροθίω και τι δ' άρ έστυφελίχθης, Ιρος Ιορδάνη, ποτί άργυροειδέα πηγήν ; Τίπτ’, όρεα, σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέεσθε, “Ως κριοι σφριγόωντης ευτραφερω έν άλωη ; Βαιοτέραι, τι δ' άρ υμμες ανασκιρτήσατ', ερίπναι, “Oια παραι σύριγτι φιλη υπό μητέρι άρνες ; Σείεο, γαια, τρέουσα Θεον μεγάλ' εκτυπέοντα, Γαία, Θεον τρείους' ύπατον σέβας Ισσακίδαο, “Ος τε και εκ σπιλίδων ποταμους χέε μορμύροντας, Κρήνηντ’ άεναον πέτρης από δακρυοέσσης.

Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum et

insontem inter reos fortè captum inscius damnaverat, την επι θανάτω πορευόμενος, hoc subito misit.

'Ω άνα, εί ολέσης με τον έννομον, ουδέ τιν' ανδρών
Δεινόν όλως δράσαντα, σοφώτατον ίσθι κάρηνον
Ρηϊδιώς αφέλoιο, το δ' ύστερον αύθι νοήσεις,
Μαψιδίως δ' άρ' έπειτα τεον προς θυμον οδυρή,
Τοιον δ' εκ πόλιος περιώνυμον αλκαρ ολέσσας.

IN EFFIGIEI EJUS SCULPTOREM.

'Αμαθει γεγράφθαι χειρί τήνδε μεν εικονα
Φαίης τάχ' άν, προς είδος αυτοφυές βλέπων.
Τον δ' εκτυπωτών ουκ επιγνόντες, φίλοι,
Γελάτε φαύλου δυσμίμημα ζωγράφου.

IN OBITUM PROCANCELLARII MEDICI. 1

ANNO ÆTATIS XVII.

PARERE Fati discite legibus,
Manúsque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem

läpeti colitis nepotes.

· This Ode is on the death of Doctor John Goslyn, master of Caius College, and king's professor of medicine at Cambridge; who died while a second time vice-chancellor of that university, in October 1626.

Vos si relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu ! moræ
Tentantur incassùm, dolique ;

Per tenebras Stygis ire certum est.
Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules,
Nessi venenatus cruore,

Æmathiâ jacuisset Oetà.
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quen larva Pelidis peremit

Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique

Ægiali soror usa virgâ. Numénque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotáque gramina, Non gnarus herbarum Machaon

Eurypyli cecidisset hastâ :
Læsisset et nec te, Philyreie,
Sagitta Echidnæ perlita sanguine ;
Nec tela te fulménque avitum,

Cæse puer genitricis alvo.
Tuque, 0 alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum,
Frondosa quem nunc Cirrha luget,

Et mediis Helicon in undis,
Jam præfuisses Palladio gregi
Lætus, superstes ; nec sine gloria;
Nec puppe lustrâsses Charontis

Horribiles barathri recessus. At fila rupit Persephone tua, Irata, cùm te viderit artibus,

Succóque pollenti, tot atris

Faucibus eripuisse mortis.
Colende Præses, membra, precor, tua
Molli quiescant cespite, et ex tuo
Crescant rosæ calthæque busto,

Purpureóque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium Æaci,
Subrideátque Ætnæa Proserpina ;
Intérque felices perennis

Elysio spatiere campo.

IN QUINTUM NOVEMBRIS.

ANNO ÆTATIS XVII.

Jam pius extremâ veniens läcobus ab arcto
Teucrigenas populos, latéque patentia regna
Albionum, tenuit ; jámque inviolabile fædus
Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis :
Pacificúsque novo, felix divésque, sedebat
In solio, occultique doli securus et hostis :
Cùm ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus,
Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo,
Fortè per immensum terrarum erraverat orbem,
Dinumerans sceleris socios, vernásque fideles,
Participes regni post funera mæsta futuros :
Hîc tempestates medio ciet aëre diras,
Illic unanimes odium struit inter amicos,
Armat et invictas in mutua viscera gentes;
Regnáque oliviferâ vertit florentia pace :
Et
quoscunque videt

puræ

virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudúmque magister

Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus ;
Insidiásque locat tacitas, cassésque latentes
Tendit, ut incautos rapiat ; ceu Caspia tigris
Insequitur trepidam deserta per avia prædam
Nocte sub illuni, et somno nictantibus astris.
Talibus infestat populos Summanus et urbes,
Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ.
Jámque fluentisonis albentia rupibus arva
Apparent, et terra Deo dilecta marino,
Cui nomen dederat quondam Neptunia proles ;
Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem,
Æquore tranato, furiali poscere bello,
Ante expugnatæ crudelia sæcula Trojæ.

At simul hanc, opibúsque et festà pace beatam,
Aspicit, et pingues donis Cerealibus agros,
Quódque magis doluit, venerantem numina veri
Sancta Dei populum, tandem suspiria rupit
Tartareos ignes et luridum olentia sulphur;
Qualia Trinacriâ trux ab Jove clausus in Ætnâ
Emat tabifico monstrosus ob ore Tiphæus.
Ignescunt oculi, stridétque adamantinus ordo
Dentis, ut armorum fragor, ictáque cuspide cuspis.

Atque pererrato solum hoc lacrymabile mundo Inveni,” dixit;

gens hæc mihi sola rebellis, Contemtrixque jugi, nostrâque potentior arte. Illa tamen, mea si quicquam tentamina possunt, Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta.” Hactenus ; et piceis liquido natat aëre pennis : Quá volat, adversi præcursant agmine venti, Densantur nubes, et crebra tonitrua fulgent.

Jámque pruinosas velox superaverat Alpes, Et tenet Ausoniæ fines ; à parte sinistra Nimbifer Appenninus erat, priscique Sabini, Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non