e sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, exter ades, placidúsque fave quicunque vocaris, u tu noster eris Damon, sive æquior audis odatus, quo te divino nomine cuncti elicolæ nôrint, silvisque vocabere Damon. od tibi purpureus pudor, et sine labe juventus rata fuit, quòd nulla tori libata voluptas, etiam tibi virginei servantur honores; se caput nitidum cinctus rutilante coronâ, etáque frondentis gestans umbracula palmæ, Eternum perages immortales hymenæos ; Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis, Festa Sionæo bacchantur et Orgia thyrso. Jan. 23, 1646. AD JOANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM.1 e libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibilothecâ publicâ reponeret, Ode. la tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis; quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ità tamen secuimus, commodè legendi potius, quàm ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs Ortassè dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κarà axéow, artim ároλeλvμéva. Phaleucia quæ sunt, Spondæum tertio loco bis admitat, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Rouse, or Russe, Master of Arts, Fellow of Oriel College, Oxford, ted chief librarian of the Bodleian, May 9, 1620. He died in April I was buried in the chapel of his college. Merces, et mihi grande decus (sim ignotus in ævum Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula Mansus, In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, Parte aliâ polus omnipatens, et magnus Olympus: Quis putet? hîc quoque Amor, pictæque in nube pharetræ, Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo; Nec tenues animas, pectúsque ignobile vulgi, Hinc ferit; at, circum flammantia lumina torquens, Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum. Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultra : Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, Jan. 23, 1646. AD JOANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIÆ BIBLIOTHECARIUM.1 De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibilothecâ publicâ reponeret, Ode. Qle tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis; quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ità tamen secuimus, commodè legendi potius, quàm ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortassè dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κarà σxéow, partim ảñoλeλvμéva. Phaleucia quæ sunt, Spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, 1 John Rouse, or Russe, Master of Arts, Fellow of Oriel College, Oxford, was elected chief librarian of the Bodleian, May 9, 1620. He died in April 1652, and was buried in the chapel of his college. Munditiéque nitens non operosâ! Juvenilis olim, Sedula tamèn haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit, Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede : ANTISTROPHE, Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cùm tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasúsque sacer, Orbi notus per immensos Temporum lapsus redeunte cœlo, STROPHE II. Modò quis deus, aut editus deo, |