10 ALBII TIBVLLI LIBER TERTIVS. LYGDAMI ELEGIAE. I. Martis Romani festae venere kalendae (Exoriens nostris hinc fuit annus avis), Et vaga nunc certa discurrunt undique pompa Perque vias urbis munera perque domos: 5 Dicite, Pierides, quonam donetur honore Seu mea, seu fallor, cara Neaera tamen. Carmine formosae, pretio capiuntur avarae: Gaudeat, ut dignast, versibus illa meis. Lutea sed niveum involvat membrana libellum, Pumex et canas tondeat ante comas Summaque praetexat tenuis fastigia chartae, Indicet ut nomen littera facta meum, Atque inter geminas pingantur cornua frontes: Sic etenim comptum mittere oportet opus. 15 Per vos, auctores huius mihi carminis, oro Castaliamque umbram Pieriosque lacus, Ite domum cultumque illi donate libellum, Sicut erit: nullus defluat inde color. Illa mihi referet, si nostri mutua curast An minor, an toto pectore deciderim. Sed primum meritam larga donate salute Atque haec submisso dicite verba sono. "Haec tibi vir quondam, nunc frater, casta Neaera Mittit et accipias munera parva rogat, 25 Teque suis iurat caram magis esse medullis, Sive sibi coniunx sive futura soror. $20 Sed potius coniunx: huius spem nominis illi II. Qui primus caram iuveni carumque puellae Durus et ille fuit, qui tantum ferre dolorem, Non ego firmus in hoc, non haec patientia nostro 5 10 Nec mihi vera loqui pudor est vitaeque fateri Et nostri memores lacrimae fundantur eodem: III. Quid prodest caelum votis inplesse, Neaera, 20 25 30 10 Insignis clara conspicuusque domo, Nam grave quid prodest pondus mihi divitis auri, Arvaque si findant pinguia mille boves? Quidve domus prodest Phrygiis innixa columnis, Taenare sive tuis, sive Caryste tuis, 15 Et nemora in domibus sacros imitantia lucos Aurataeque trabes marmoreumque solum? Quidve in Erythraeo legitur quae litore concha Tinctaque Sidonio murice lana iuvat, 20 Et quae praeterea populus miratur? in illis Non opibus mentes hominum curaeque levantur: 25 O niveam, quae te poterit mihi reddere, lucem! 30 Nec me regna iuvant nec Lydius aurifer amnis Adsis et timidis faveas, Saturnia, votis, 35 Aut si fata negant reditum tristesque sorores, IIII. Di meliora ferant, nec sint insomnia vera, Et pavidas mentes falsa timere iubent. Et natum in curas hominum genus omina noctis Set tamen, utcumquest, sive illi vera moneri, Et frustra inmeritum pertimuisse velit, Tandem, cum summa Phoebus prospexit ab Oeta, Hic iuvenis casta redimitus tempora lauro Stillabat Syrio myrtea rore coma. Candor erat, qualem praefert Latonia Luna, Namque haec in nitido corpore vestis erat. 5 10 15 20 25 30 35 40 Artis opus rarae, fulgens testudine et auro Hanc primum veniens plectro modulatus eburno, Sed postquam fuerant digiti cum voce locuti, Salve, cura deum: casto nam rite poetae Phoebusque et Bacchus Pieridesque favent: 45 Sed proles Semeles Bacchus doctaeque sorores Dicere non norunt, quid ferat hora sequens: At mihi fatorum leges aevique futuri 50 Eventura pater posse videre dedit. Quare ego quae dico non fallax accipe vates, Quodque deus vero Cynthius ore feram. Tantum cara tibi, quantum nec filia matri, Quantum nec cupido bella puella viro, Pro qua sollicitas caelestia numina votis, Quae tibi securos non sinit ire dies, 55 Et cum te fusco somnus velavit amictu, Vanum nocturnis fallit imaginibus, Carminibus celebrata tuis formosa Neaera Alterius mavolt esse puella viri, Diversasque suas agitat mens inpia curas, Nec gaudet casta nupta Neaera domo. A, crudele genus nec fidum femina nomen! A, pereat, didicit fallere siqua virum. Sed flecti poterit: mens est mutabilis illis: 60 Tu modo cum multa brachia tende prece. 65 Saevus Amor docuit varios temptare labores, Saevus Amor docuit verbera posse pati. Me quondam Admeti niveas pavisse iuvencas Non est in vanum fabula ficta iocum: Tunc ego nec cithara poteram gaudere sonora Nec similes chordis reddere voce sonos, Sed perlucenti cantus meditabar avena 70 Ille ego Latonae filius atque Iovis. Nescis quid sit amor, iuvenis, si ferre recusas Inmitem dominam coniugiumque ferum. |