Fumumque, flammasque, rotataque turbine saxa. And," Sulphurei cum per juga consita Gauri," Ausonii Mosell. p. 387, ed. Tollii. "Anhelantem coelesti sulfure campum," v. Stat. Theb. xi. 17. V. 25. In the modern Latin poetry, this license of lengthening the "que" before the mute and liquid, even with the power of the cæsura, ought to be avoided, as it is supported by so few examples. See Virg. Æn. vii. 186. Georg. i. 164. And see also Æn. iii. 91. Ov. Met. v. 484, and Class. Journal, No. xxi. p. 174, xxii. 364. V. 26. This is not a common expression in Latin poetry. Val. Flaccus has, "Dum detonet ira:" iv. 294. See also Quintilian (Gesn. xii. ix. 4): "Cum illa dicendi vitiosa jactatio inter plausores sero detonuit." Petron. Sat. c. xvii. p. 37. Sid. Apollin. c. xiv. 24. V. 31. See Virg. Georg. i. 397: "Tenuia nec lanæ," &c.— ii. 121: "Depectant tenuia Seres." Lucret. iv. 747. And Terent. Maur. ver. 474. V. 31. "Solatia luctûs Exigua ingentis misero sed debita patri." Æn. xi. 62. V. 32. I should conceive the proper phrase to be "Colligere in unum," and not und. Virg. Ecl. vii. 2: "Compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum." Cicero de Inventione, i. 56: "Colligere et conferre in unum.' Again, "Militibus in unum conductis." And Philip. ix.: "Si omnes juris consulti in unum conferantur." Ovidii Met. iii. 715. See the note on Ovid. Metam. xiii. 910. Nor wife, nor children more shall he behold, Thomson. Winter, 315. (Spem miseram!) assuetosve Lares, aut rura videQuippe ubi planities campi diffusa jacebat; [bunt. Mons novus: ille supercilium, frontemque favillâ Incanum ostentans, ambustis cautibus, æquor Subjectum, stragemque suam, mæsta arva, minaci Despicit imperio, soloque in littore regnat. 41 Hinc infame loci nomen, multosque per annos Immemor antiquæ laudis, nescire labores Vomeris, et nullo tellus revirescere cultu. Non avium colles, non carmine matutino Pastorum resonare; adeo undique dirus habebat Informes latè horror agros saltusque vacantes. 45 Sæpius et longè detorquens navita proram Monstrabat digito littus, sævæque revolvens Funera narrabat noctis, veteremque ruinam. Montis adhuc facies manet hirta atque aspera saxis: 49 Sed furor extinctus jamdudum, et flamma quievit, V. 41. "Res antiquæ laudis," Virg. Georg. ii. 174. 56 V. 43. "Matutini cantus," Æn. viii. 456. Par. Lost, v. 7. V. 45. " Longe saltus, lateque vacantes." Virg. Georg. iii. 476. Luke. V. 47. "Indice monstraret digito," Hor. Sat. ii. viii. 26. And Pers. i. 28 V. 56. "Sparsosque recolligit ignes," Lucan. i. 157. “Dum tacitas vires, et flammam colligit ignis," Sil. Itai. iv. 307; Raro per clivos haud secius ordine vidi Canescentem oleam: longum post tempus amicti Vite virent tumuli; patriamque revisere gaudens Bacchus in assuetis tenerum caput exerit arvis 60 Vix tandem, infidoque audet se credere cœlo. A FAREWELL TO FLORENCE. [See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 157.] Он Fæsulæ amœna Frigoribus juga, nec nimiùm spirantibus auris! [sus and Virg. Georg. i. 427. The position of "que" is wrong. See note to Burm. Ovid. Metam. xiv. 30; but also consult Class. Journal. No. xxii. p. 22. V. 58. "Foetum canentis olivæ," Ov. Met. vi. 81. V. 60. Jam modò coeruleo nitidum caput exsere ponto," Ov. Met. xiii. 838. And Fast. i. 458. V. 61. "Pennis ausus se credere cœlo," Virg. Æn. vi. 15. V. 1 In Sil. Ital. Pun. viii. 478, the second syllable of this word is short: "Fæsula, et antiquus Romanis moenibus horPolybius also (lib. ii. cap. 9,) writes aíooλa. In other authors, as Appian. Civ. Bell. ii. c. 2. Dion. xxxvii. it ror." IMITATION OF AN ITALIAN SONNET OF SIGNIOR ABBATE BUONDELMONTE. [See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 158.] LUSIT amicitiæ interdum velatus amictu, 1 is written covλai, which appears to be the more ancient orthography. See Cluver.. Ital. Antiq. vol. i. p. 509. V. 5. "Non ego vos posthac, viridi projectus in antro, Dumosâ pendere procul de rupe videbo." Virg. Ecl. i. 76. V. 7. "Conspicitur nitidis fundata pecunia villis," Hor. Ep. i. xv. 46. 66 Superni villa candens Tusculi," Epod. i. 29. "Candida qua geminas ostendunt culmina turres," Propert. Eleg. iii. xvi. 3. "Nitidos lares," Martial. Ep. i. 71. 2. V. 8. "Præferimus manibus vittas," Æn. vii. 237. V. 9. "Talia despectant longo per cœrula tractu Pendentes saxis instanti culmine, ville." Ausonii Mosell. ver. 283. And, "Culmina villarum pendentibus edita ripis." v. 20. V. 1. "Intrat amicitiæ nomine, tectus Amor." Ovid. Ar. Am. i. 720. "Ut mihi prætextæ pudor exvelatus amictu." Propert. iii. xxiii. 3. V. 2. "At me composità pace fefellit amor," Propert. El. ii. ii. 6. "Cum bene compositis," Manil. iv. 58. Mox iræ assumpsit cultus, faciemque minantem, Inque odium versus, versus et in lacrymas: Ludentem fuge, nec lacrymanti, aut crede furenti; Idem est dissimili semper in ore Deus. ALCAIC ODE,* WRITTEN IN THE ALBUM OF THE GRANDE CHARTREUSE, IN DAUPHINY, AUGUST 1741. [See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 160, and W. S. Landori Poemata, p. 195. An imitation of this ode appeared by Mr. Seward in Europ. Mag. 1791, and it is translated in E. Cartwright's Poems, 1803, p. 91.] Oн Tu, severi Religio loci, Quocunque gaudes nomine (non leve Numen habet, veteresque sylvas; V. 5. So Moschus, Idyll. i. 25: Κἢν ποτ' ἴδης κλαίοντα, φυλάσσει μή σε πλανήση. This little poem has been translated into English verse by Mr. Walpole; see his works, vol. iv. p. 454; and also by the author of "The Pleasures of Memory: see Rogers's Poems, p. 165. * In Heron's [Pinkerton] "Letters of Literature," p. 299, is a translation of this ode; and, after that, a most extraordinary assertion, which I wish the author of that book had not given me an opportunity of producing: as, to say no worse, it is erroneous in every instance. "This exquisite ode," says he, "is by no means in the Alcaic measure, which Mr. Gray seems to |