Pedo Albinovanus.

Die kleinen elegischen Dichter der alten Ndmer, deren Namen großentheils nicht mit völliger Gewißheit den uns erhaltenen Stücken vorgescht sind, hat Hr. Hofrath Wernse dorf im dritten Bande von seinen Poëtis Latinis Minoribus gesammelt und kritisch erläutert. Unter ihnen findet man zwei Elegien auf den Tod des Måcenas, die dem Pedo Albinovanus, aber gleichfalls nicht zuverläßig genug, beiges legt werden. Eine dritte, an die Kaiserin Livia, gehört wohl vielmehr dem Ovid, dessen Werken sie auch beigedruckt zu werden pflegt. Ueber die kritischen Zweifel, die sich auch wider die hier gelieferte, in ihrer Art nicht verwerfliche, aber des vorgeblichen Dichters wohl nicht ganz würdige, Elegie aufwerfen lassen, sehe man Hrn. Wernsdorf, am angef. Orte, S. 122 ff.

IN OBITVM MAECENATIS.

Pedo Albiz novanus.

Defleram Iuuenis trifti modo carmine fata:
Sunt etiam merito carmina danda Seni.
Vt iuuenis deflendus enim tam candidus, et tam
Longius annofo viuere dignus auo.
Irreligata ratis numquam defeffa carina,
It, redit, in vaftos femper onufta lacus.
Illa rapit iuuenes prima florente iuuenta:
Non oblita rapit fed tamen illa fenes.
Nec mihi, Maecenas, tecum fuit vfus amici:
Lollius hoc ergo conciliauit opus.
Fidus erat nobis nam propter Caefaris arma.
Caefaris et fimilem propter in arma fidem.
Regis eras genus Etrusci: tu Caefaris almi
Dextera, Romanae tu vigil vrbis eras.
Omnia cum poffes, tanto tam carus amico,
Te fenfit nemo poffe nocere tamen.
Pallade cum docta Phoebus donauerat artes:
Tu decus et laudes huius et huius eras.

Beifp. Samml. 4. B.

B

Vin

Nec gemuiffe minus, quam fi nataeve meumve
Vidiffet ftructos corpus habere rogos:
Et voluiffe mori; et moriendo ponere fenfus:
Refpectuque, tamen non potuiffe mei.
Vivat; et abfentem, quoniam fic fata tulerunt,
Vivat; et auxilio fublevet usque fuo!
Tingitur Oceano cuftos Erymanthidos Urfae,
Aequoreasque fuo fidere turbat aquas:
Nos tamen Jonium non noftra findimus aequor
Sponte: fed audaces cogimur effe metu.
Me miferum, quantis increfcunt aequora ventis;
Erutaque ex imis fervet arena vadis!
Monte nec inferior prorae puppique recurvae
Infilit, et pictos verberat unda Deos.
Pinea texta fonant; pulfi ftridore rudentes.
Adgemit et noftris ipfa carina malis.
Navita, confeffus gelido pallore timorem.
Iam fequitur victam, non regit arte, ratem.
Utque parum validus non proficientia rector
Cervicis rigidae fraena remittit equo:

Sic, non quo voluit, fed quo rapit impetus undae,
Aurigam video vela dediffe rati.

Quod nifi mutatas emiferit Aeolus auras,

In loca jam nobis non adeunda ferar.
Nam procul Illyricis laeva de parte reliais,
Interdicta mihi cernitur Italia.

Definat in vetitas, quaefo, contendere terras,
Et mecum magno pareat aura Deo.
Dum loquor, et cupio pariter timeoque revelli,
Increpuit quantis viribus unda latus!
Parcite, caerulei, vos parcite, numina ponti
Infeftumque mihi fit fatis effe Iovem!
Vos animam faevae feffam fubducite morti,
Si modo, qui periit, non periiffe poteft.

Pedo

Bacche, coloratos poftquam deuicimus Indos,
Potafti galea dulce iuuante merum.

Ft tibi fecuro tunicae fluxere folutae:

Te, puto, purpureas tunc habuisse duas.
Sum memor, et certe memini fic ducere thyrfos
Brachia purpurea candidiora niue.

Et tibi thyrfus erat gemmis ornatus et auro:
Serpentes hederae vix habuere locum.
Argentata tuos etiam fandalia talos

Vinxerunt certe: nec, puto, Bacche, negas. Mollius es folito mecum tum multa locutus,

Et tibi confulto verba fuere noua.

Impiger Alcide, multo defun&te labore,
Sic memorant curas te pofuiffe tuas.
Sic te cum tenera laetum lufiffe puella
Oblitum Nemeae iamque, Erymanthe, tui.
Vltra numquid erat? torfifti pollice fufos:
Lenifti morfu leuia fila parum.
Percuffit crebros te propter Lydia nodos,
Te propter dura ftamina rupta manu.
Lydia te tunicas iuffit lafciua fluentes
Inter lanificas ducere faepe fuas.
Claua torola tibi pariter cum pelle iacebat,
Quam pede fufpenfo percutiebat Amor.

Quis fore credebat, premeret cum iam impiger in-
fans

Hydros ingentes vix capiente manu?
Cumue renafcentem terret velociter hydram?
Frangeret immanis vel Diomedis equos?
Vel tribus aduerfis communem fratribus aluum,
Et fex aduerfas folus in arma manus?
Fudit Aloidas poftquam dominator Olympi,
Dicitur in nitidum procubuiffe bouem.

Atque aquilam mififfe fuam, quae quaereret ecquis
Poffet amaturo vina referre Ioui:

Valle fub Idaea dum te, formofe facerdos,

Inuenit, et preffo molliter vngue rapit,

Sic eft: victor amet, victor potiatur in vmbra,
Victor odorata dormiat inquè rofa.

Pedo Albiz

novanus.

novanus.

Pedo Albis Victus aret, victusque metat: metus imperet illi,
Membra nec in ftrata fternere discat humo.
Tempora dispenfant vfus, et tempora cultus:

Haec homines, pecudes, haec moderantur aves.
Lux eft, taurus arat: nox eft, requiefcit: arator
Liberat emerito feruida colla boui.

Conglaciantur aquae, fcopulis fe condit hirundo
Verberat egelidos garrula vere lacus.
Caefar amicus erat: poterat vixiffe folute,
Cum iam Caefar idem, quod cupiebat, erat:
Indulfit merito; non eft temerarius ille,
Vicimus: Augufto iudice dignus erat.
Argo faxa pauens poftquam Scylleïa legit,
Cyaneosque metus iam religanda ratis:
Vifcera diffecti mutauit in arietis agnum
Aeetis, fuccis omne perita fuis.

His te, Maecenas, iuuenefcere poffe decebat.
Haec vtinam nobis Colchidos herba foret!
Redditur arboribus florens reuirentibus aetas:

Ergo non homini, quod fuit ante, redit?
Viuacesque magis ceruos decet effe pauentes,
Si quorum in torua cornua fronte rigent?
Viuere cornices multos dicuntur in annos:
Cur nos angufta conditione fumus?
Pafcitur Aurorae Tithonus nectare coniux:
Atque ita iam tremulo nulla fenecta nocet
Vt tibi vita foret femper medicamine facro,
Te vellem Aurorae complacuiffe virum.
Illius aptus eras rofeas adiungere bigas

Tu dare purpurea lora regenda manu:
Tu mulcere iubam, cum iam torfiffet habenas,
Procedente die, refpicientis equi.

Quaefiuere chori iuuenem fic Hesperon illum;
Quem nexum medio foluit in igne Venus;
Quem nunc in fufcis placida fub nocte nitentem
Luciferum contra currere cernis equis.
Hic tibi corycium, cafias hic donat olentes,
Hic e palmiferis balfama miffa iugis.

Nunc pretium candoris habes, nunc redditus vm-
bris.

Te fumus obliti decubuisse senem.

Ter

Ter Pylium fleuere fui, ter Neftora canum:
Dicebant tamen hunc non fatis effe fenem.
Neftoris annofi vixiffes faecula, fi me

Dispenfata tibi ftamina nente foret.

Nunc ego quod poffum: Tellus leuis offa teneto,
Pendula librato pondus et ipfa tuum.

Semper ferta tibi dabimus, tibi femper odores:
Non vnquam fitiens, florida femper eris.

Pedo Albis novanus.