Sub extrema mortis hora Quum iussus abiero, Nullum in me ius tyranno Praebeatur impio. Cadat princeps tenebrarum, Pastor ovem iam redemptam Ubi te videndi causa Perfruar in saecula. S. Petrus Damiani. Antiphona de morte. Media vita In morte sumus: Quem quaerimus adiutorem Nisi te, domine, Qui pro peccatis nostris Iuste irasceris. Sancte Deus, Sancte fortis, Sancte et misericors salvator: Amarae morti ne tradas nos. Daß, wenn einst nach deinem Willen Fluch dir, Fürst der Finsternisse, Daß es stäts an deinem Anblick Vom Tode. Mitten im Leben Sind wir vom Tod umfangen: Heiliger Gott, Allmächtiger Gott, Erhabner, barmherziger Heiland: Gieb uns nicht Preis dem bittern Tod. De terrore mortis. Horrenda mors, tremenda mors, Telo minax et arcu, Genae rigebunt cereae, Gelu madebis horrido Obsessus a Charonte. Te lectus uret anxius, Curis cor exedetur; Cui vivens, vita" dictus es, Defunctus ipsa mors es. Avere te qui millies Iussit, iubet valere! Postesque furtim transvolat, Quos ante basiabat. Von den Schrecken des Todes. Der Tod ist schlimm, der Tod ist grimm; Er zielt mit Pfeil und Bogen Und trifft gewiss, es hat sich ihm Noch keine Kunst entzogen. Wie loser Rauch zergehn wir auch, Fort must, du fort, er läßt den Mord Erbleiche, voller Wangen Roth, Der Leib zerfällt, ihn pries die Welt, Die Pulse stocken bange, Bald kalt bald heiß ergreift ein Schweiß Dich in des Tods Umfange. Ein brennend Bett der Angst ist dieß, Das Herz zerreißen Sorgen: Der lebend dich sein Leben hieß, Todt bist du Tod ihm morgen. Der tausendfach „Gott grüß dich" sprach, Sagt jezo: Gott befohlen!" Wie war genehm dein Haus vordem! Prope post mortem mortui Cadaver efferere: Lamenta erunt solatia Uxoris et nepotum: Cras lacrymae reconditos Sed tu subi scrobem, subi! Specum iacentis incolunt Cognata gentis atria Te divident lacertae. |