JOANNI MILTONI

LONDINENS I.

Juveni patria, virtutibus eximio,

VIRO

IRO, qui multa peregrinatione, ftudio cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribetur magiftra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

* vaftitate. Edit. 1645.

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi,in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

TA

`Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuncia charta tuas ;
Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ
Virgivium prono quà petit amne falum.
Multùm crede juvat terras aluiffe remotas

Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quodque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere juffa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vititi me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quàm male Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magiftri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.

Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,

Non

ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus & exilii conditione fruor.

10

15

20

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc lonio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.

Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro;
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique patris ;

25

30

Sæpe novos illic virgo mirata calores

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.

Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lachrymis dulcis amaror ineft :

40

Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,

Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,

Aut luit inceftos aula Creontis avos.

45

Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.

Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula forma
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis !

50

Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus ;
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor;
Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.

55

60

65

Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.

70

Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera fat tibi fit fœmina poffe fequi.

Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,

Tu nimium felix intra tua monia claudis

75

Quicquid formofi pendulus orbis habet.

Non tibi tot cœlo fcintillant aftra fereno

Endymioneæ turba miniftra deæ,
Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, & rofeam post habitura Cypron.

Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere faufta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.

80

85