Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic reviviscunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda ; Et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat:

Illi, cujus animi dotes corporisque fenfus ad admira. tionem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, fed * venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria cotus orbis ; in intellectu fapientia ; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harinonicos cæleftium fphærarum fonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describetur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione,

* vaftitate. Edit. 1645.

Exquirenti, restauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum ?

Illi, in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fuf. ficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, rex verentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admi. rationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

आदि

T

10

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabella,

Pertulit & voces nuncia charta tuas ; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Virgivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas

Peetus amans noftri, tamque fidele caput,
Quodque mihi lepidum tellus longinqua sodalem

Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,

Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,

Nec dudum vititi me laris angit amor.
Nada nec arva placent, umbrasque negantia molles,

Quàm male Phæbicolis convenit ille locus !
Nec duri libet usque minas perferre magistri

Cæteraque ingenio non subeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,

Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recuso,

Lætus & exilii conditione fruor.

15

20

O atinam vates nunquam graviora tuliffet

Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc lonio quicquam ceffiffet Homero,

Neve foret viéto laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 2;

Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plausus garrula scena suos.
Seu catus auditur senior, feu prodigus hæres,

Seu procus, aut pofitâ casside miles adeft, 30 Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,

Et nasum rigidi fallit ubique patris ; Sæpe novos illic virgo mirata calores

35 Quid fit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragedia sceptrum

Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & spectafle dolendo,

Interdum & lachrymis dulcis amaror ineft : 40 Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto fendas amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor

Conscia funereo pectora torre movens,
Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis lli,

45 Aut luit inceftos aula Creontis avos. Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,

Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo,

Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia fidera flammas

Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula forma

Quæ poffit fenium vel reparare Jovis !

50

55

60

65

70

Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces quotquot volvit uterque polus ;
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,

Quæque fluit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,

Aurea quæ fallax retia tendit Amor ;
Pellacesque genas, ad quos hyacinthina sordet

Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor! Cedice laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpeia Musa columnas

Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera fat tibi fit fæmina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis

Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mạnia claudis

Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cælo scintillant astra fereno

Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ

Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis

Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Coidon, & riguas Simoentis flumine valles,

Huic Paphon, & roseam poft habitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,

, Mænia quàm subitò linquere faufta paro; Et vitare procul malefidæ infamia Circes

Atria, divini Molyos usus ope.

75

80

85