Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,

Atque iterum raucæ murmur adire Schola. Interea fidi parvum cape munus amici, Paucaque in alternos verba coacta modos.

ELEGIA SECUNDA, Anno Ætatis 17.
In cbitum Præconis Academici Cantabrigienfis.

E, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque fæva
Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis
Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere fucco,
Dignus in Efonius vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,

Et celer à Phœbo nuntius ire tuo,

Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula

Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris. Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ juffa fevera ducis. Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem eft telis ifta petenda tuis. Veftibus hunc igitur pullis Academia luge,

Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia triftes, Perfonet & totis nænia mæsta fcholis.

90

10

20

M

ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.

In obitum Præfulis Wintonienfis.

Eftus eram, & tacitus nullo comitante fedebam,
Hærebantque animo triftia plura meo,

Protinus en fubiit funeftæ cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina folo;

Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore turres 5
Dira fepulchrali mors metuenda face ;
Pulfavitque auro gravidos & jafpide muros,
Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis:

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi digniffime Præful,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi,
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,
Quodque affata tuo marcefcant lilia tabo,

Et crocus, & pulchræ Cypridi facra rofa,
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus
Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?

Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia fylvis,

Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanti tibi cum fit conceffa potestas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?

*Lancelot Andrews, who died Sept. 21, 1626,

15

20

25

30

Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,
Semideamque animam fede fugâffe fuâ?
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phoebus, ab eoo littore menfus iter.

Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque foporque meos:

35

Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro,

Heu nequit ingenium vifa referre meum.

Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutino cum juga fole rubent.

40

Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Veftitu nituit multicolore folum

Non dea tam variis ornavit floribus hortos

Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. Flumina vernantes lambunt argentea campos, Ditior Hefperio flavet arena Tago.

45

Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rofis,

Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur effe domus.

50

Ipfe racimiferis dum denfas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat,

Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos ;

Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, & aligera tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulfa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.

ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.

56

Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburgæ agentes, Paftoris munere fungentem.

CU

Urre per immenfum fubitò mea littera pontum, I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti,

Et feftinantis nil remoretur iter.

Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
Eolon, & virides follicitabo Deos,
Caruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;/
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miffus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas

Ditis ad Hamburgæ monia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,

Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves;

Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

5

10

15

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!

Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem peperit Lybico Chaonis alma jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis & ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Lustrabam, & bifidi facra vireta jugi,

25

30

Pieriofque haufi latices, Clioque favente,

Caftalio fparfi læta ter ora mero.

Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,

Bifque novo terram fparfifti Chlori fenilem

35

Gramine, bifque tuas abftulit Auster opes: Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu, Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.

Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,

Mulcentem gremio pignora chara fuo,

Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut veri biblia facra Dei,

Cæleftive animas faturantem rore tenellas,

Grande falutiferæ religionis opus.

Utque folet, multam fit dicere cura falutem,

40

45

Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.

Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modeftos
Verba verecundo fis memor ore loqui:

Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.

Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.

50