Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.
Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuiffe fuum.
Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos riêtus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad moftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat & iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,
Neve moras ultra ducere paffus Amor.
Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma paraffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,
Et fata carne virûm jam cruor arva rigat;
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos ;
Perpetuòque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit & ærifonam Diva perofa tubam.
Fugit io terris, & jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas jufta volaffe domos.
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis & ignoto folus inopfque folo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui.
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris,
Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,
Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis & horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iefum
Finibus ingratus juffit abire suis.
At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante fub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, & pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot sub mœnibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prifca Damascus agris,
Terruit & denfas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentum,
Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virùm.
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala; Nec dubites quandoque frui melioribus annis, Atque iterum patrios poffe videre lares.
ELEGIA QUINTA, Anno ætatis 20.
In adventum veris.
N fe perpetuo Tempus revolubile gyro
IN fen revocat Zephyros vere tepente novos;
Induiturque brevem Tellus reparata juventam,
Jamque foluta gelu dulce virefcit humus.
Falloran & nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adest ?
Munere verus adeft, iterumque vigefcit ab illo
(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus.
Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt;
Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,
Et furor, & fonitus me facer intus agit.
Delius ipfe venit, video Penëide lauro
Implicitos crines, Delius ipfe venit.
Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli,
Perque vagas nubes corpore liber eo;
Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum,
Et mihi fana patent interiora Deûm;
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande fonat diftento fpiritus ore?
Quid parit hæc rabies, quid facer ifte furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;
Profuerint ifto reddita dona modo.
Jam Philomela tuos foliis adoperta novellis
Inftituis modulos, dum filet omne nemus:
Urbe ego, tu fylvâ fimul incipiamus utrique,
Et fimul adventum veris uterque canat.
Veris io rediere vices, celebremus honores
Veris, & hoc fubeat Mufa* perennis opus.
Jam fol Ethiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.
Eft breve noctis iter, brevis eft mora noctis opaca,
Horrida cum tenebris exulat illa fuis.
Jamque Lycaonius plauftrum cœlefte Bootes
Non longâ fequitur feffus ut ante viâ;
Nunc etiam folitas circum Jovis atria toto
Nam dolus, & cædes, & vis cum nocte receffit,
Neve Giganteum Dii timuere fcelus.
Forte aliquis fcopuli recubans in vertice paftor,
Rofcida cum primo fole rubefcit humus,
Hac, ait, hac certè caruifti nocte pucllâ
Phoebe tuâ, celeres quæ retineret equos.
Læta fuas repetit fylvas, pharetramque refumit
Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas,
Et tenues ponens radios gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope.
Defere, Phoebus ait, thalamos Aurora feniles,
Quid juvat effoeto procubuiffe toro?
Te manet Æolides viridi venator in herba,
Surge, tuos ignes altus Hymettus habet.
Flava verecundo dea crimen in ore fatetur,
Et matutinos ocius urget equos.
Exuit invifam Tellus rediviva fenectam,
Et cupit amplexus Phoebe fubire tuos;
Et cupit, & digna eft, quid enim formofius illâ
Pandit ut omniferos luxuriofa finus,
Atque Arabum fpirat meffes, & ab ore venufto
Mitia cum Paphiis fundit amoma rofis!
Ecce coronatur facro frons ardua luco,
Cingit ut Idæam pinea turris Opim;
Et vario madidos intexit flore capillos,
Floribus & vifa eft poffe placere fuis.
Floribus effufos ut erat redimita capillos
Tenario placuit diva Sicana Deo.
Afpice Phoebe tibi faciles hortantur amores,
Mellitafque movent flamina verna preces.
Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ,
Blanditiafque tibi ferre videntur aves.
Nec fine dote tuos temeraria quærit amores
Terra, nec optatos pofcit egena toros,
Alma falutiferum medicos tibi gramen in ufus
Præbet, & hinc titulos adjuvat ipfa tuos.
Quòd fi te pretium, fi te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus fæpe coemptus Amor)
Illa tibi oftentat quafcunque fub æquore vasto,
Et fuperinjectis montibus abdit opes.
Ah quoties cum tu clivofo feffus Olympo
In vefpertinas præcipitaris aquas,
Cur te, inquit, curfu languentem Phoebe diurno
Hefperiis recipit Cærula mater aquis?
Quid tibi cum Tethy! Quid cum Tarteffide lymphâ,
Dia quid immundo perluis ora falo?
Frigora Phoebe meâ melius captabis in umbrâ,
Huc ades, ardentes imbue rore comas.
Mollior egelidâ veniet tibi fomnus in herbâ,
Huc ades, & gremio lumina pone meo. Quàque jaces circum mulcebit lene fufurrans Aura per humentes corpora fufa rofas.
|