Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata,
Nec Phaetonteo fumidus axis equo ;
Cum tu Phæbe tuo fapientius uteris igni,
Huc ades & gremio lumina pone meo.
Sic Tellus lafciva fuos fufpirat amores ;
Matris in exemplum cætera turba ruunt.
Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido,
Languentefque fovet folis ab igne faces.
Infonuere novis lethalia cornua nervis,
Trifte micant ferro tela corufca novo.
Jamque vel invictam tentat fuperaffe Dianam,
Quæque fedet facro Vesta pudica foco.
Ipfa fenefcentem reparat Venus annua formam,
Atque iterum tepido creditur orta mari.
Marmoreas juvenes clamant Hymenæe per urbes, 105
Littus io Hymen, & cava faxa fonant.
Cultior ille venit tunicâque decentior apta,
Puniceum redolet veftis odora crocum.
Egrediturque frequens ad amoni gaudia veris
Virgineos auro cincta puella finus.
Votum eft cuique fuum, votum eft tamen omnibus unum,
Ut fibi quem cupiat, det Cytherea virum.
Nunc quoque feptenâ modulatur arundine paftor,
Et fua quæ jungat carmina Phyllis habet.
Navita nocturno placat fua fidera cantu,
Delphinafque leves ad vada fumma vocat.
Jupiter ipfe alto cum conjuge ludit Olympo,
Convocat & famulos ad fua fefta Deos.
Nunc etiam Satyri, cum fera crepufcula furgunt,
Pervolitant celeri florea rura choro,
Sylvanufque fuâ Cypariffi fronde revinctus,
Semica perque Deus, femideufque caper.
Quæque fub arboribus Dryades latuere vetuftis
Per juga, per folos expatiantur agros.
Per fata luxuriat frutice taque Mænalius Pan,
Vix Cybele mater, vix fibi tuta Ceres ;
Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Faunus,
Confulit in trepidos dum fibi nympha pedes,
Jamque latet, latitanfque cupit male tecta videri,
Et fugit, et fugiens pervelit ipfa capi.
Dii quoque non dubitant cœlo præponere fylvas,
Et fua quifque fibi numina lucus habet.
Et fua quifque diu fibi numina lucus habeto,
Nec vos arborea dii precor ite domo.
Te referant miferis te Jupiter aurea terris
Sæcla, quid ad nimbos afpera tela redis?
Tu faltem lentè rapidos age Phoebe jugales.
Quà potes, & fenfim tempora veris eant;
Brumaque productas tardè ferat hifpida noctes,
Ingruat & noftro ferior umbra polo.
Ad Carolum Deodatum ruri commorantem,
Qui cum Idibus Decemb. fcripfiffet, & fua carmina excufari poftulaffet, fi folito minus effent bona, quod inter lautitias,quibus erat ab amicis acceptus, haud fatis felicem operam Mufis dare fe poffe affirmabat, hoc habuit refponfum.
ITTO tibi fanam non pleno ventre falutem,
Qua tu diftento fortè carere potes.
At tua quid noftram prolectat Musa camœnam,
Nec finit optatas poffe fequi tenebras ?
Carmine fcire velis quàm te redamemque colamque, $
Crede mihi vix hoc carmine fcire queas.
neque nofter amor modulis includitur arctis, Nec venit ad claudos integer ipfe pedes.
Quàm bene folennes epulas, hilaremque Decembrim,
Feftaque cœlifugum quæ coluere Deum,
Deliciafque refers, hyberni gaudia ruris,
Hauftaque per lepidos Gallica musta focos!
Quid quereris refugam vino dapibufque poefin?
Carmen amet Bacchum, carmina Bacchus amat.
Nec puduit Phœbum virides geftaffe corymbos,
Atque ederam lauro præpofuiffe fuæ.
Sæpius Aoniis clamavit collibus Euce
Myfta Thyoneo turba novena choro.
Nafo Corallæis, mala carmina mifit ab agris :
Non illic epulæ, non fata vitis erat.
Quid nifi vina, rofafque racemiferumque Lyæum
Cantavit brevibus Teia Mufa modis ?
Pindaricofque inflat numeros Teumefius Euan,
Et redolet fumptum pagina quæque merum;
Dum gravis everlo currus crepat axe fupinus,
Et volat Eleo pulvere fufcus eques.
Quadrimoque madens Lyricen Romanus Iaccho
Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen.
Jam quoque lauta tibi generofo menfa paratu
Mentis alit vires, ingeniumque fovet.
Maffica foecundam defpumant poculą venam,
Fundis & ex ipfo condita metra cado.
Addimus his artes, fufumque per intima Phoebum
Corda, favent uni Bacchus, Apollo, Ceres.
Scilicet haud mirum tam dulcia carmina per
Numine compofito tres peperiffe Deos.
Nunc quoque Threffa tibi cælato barbitos auro
Infonat argutâ molliter icta manu;
Auditurque chelys fufpenfa tapetia circum,
Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes.
Illa tuas faltem teneant fpectacula Mufas,
Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi dum pfallit ebur, comititaque plectrum
Implet odoratos fefta chorea tholos,
Percipies tacitum per pectora ferpere Phœbum,
Quale repentinus permeat offa calor,
Perque puellares oculos digitumque fonantem
Irruet in totus lapfa Thalia finus.
Namque Elegia levis multorum cura Deorum eft,
Et vocat ad numeros quemlibet illa fuos;
Liber adeft elegis, Eratoque, Cerefque, Venufque,
Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus inde licent convivia larga poetis,
Sæpius & veteri commaduiffe mero.
At qui bella refert, & adulto fub Jove cœlum,
Heroafque pios, femideofque duces,
Et nunc fancta canit fuperum confulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,
Ille quidem parcè Samii pro more magistri
Vivat, & innocuos præbeat herba cibos ;
Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriaque è puro pocula fonte bibat.
Additur huic fcelerifque vacans, & cafla juventus,
Et rigidi mores, & fine labe manus.
Qualis vefte nitens facrâ, & luftralibus undis
Surgis ad infenfos augur iture Deos.
Hoc ritu vixiffe ferunt poft rapta fagacem
Lumina Tirefian, Ogygiumque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, fenemque
Orpheon edomitis fola per antra feris ;
Sic dapis exiguus, fic rivi votor Homerus
Dulicium vexit per freta longa virum,
per monftrificam Perfeiæ Phoebados aulam,
Et vada fœmineis infidiofa fonis,
Perque tus rex ime domus, ube fanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuiffe greges.
Diis etenim facer eft vates, divùmque facerdos,
Spirat & occultum pectus, & ora Jovem.
At tu fiquid agam fcitabere (fi modò faltem
Effe putas tanti nofcere fiquid agam)
Paciferum canimus cœlefti femine
regem,
Fauftaque facratis fæcula pactra libris,
Vagitumque Dei, & ftabulantem paupere tecto
Qui fuprema fuo cum patre regna
Stelliparumque polum, modulantefque æthere turmas, 85
Et fubitò elifos ad fua fana Deos.
Dona quidem dedimus Chrifti natalibus illa,
Illa fub auroram lux mihi prima tulit.
Te quoque preffa manent patriis meditata cicutis,
Tu mihi, cui recitem, judicis inftar eris.
ELEGIA SEPTIMA, Anno Ætatis 19.
【Ondum blanda tuas leges Amathusia nôram,
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.
Sæpe cupidineas, puerilia tela, fagittas,
Atque tuum fprevi maxime numen, Amor.
Tu puer, imbelles,dixi,transfige columbas,
Conveniunt tenero mollia bella duci.
Aut de pafferibus tumidos age, parve, triumphos,
Hæc funt militiæ digna trophæa tuæ.
genus humanum quid inania dirigis arma ?
Non valet in fortes ista pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, (neque enim Deus ullus ad iras
Promptior) & duplici jam ferus igne calet.
Ver erat, & fummæ radians per culmina villæ
Attulerat primam lux tibi, Maie,diem;
|