Percensere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O noftri juvenilia carmina, lasus, 15 Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra fub Orco, Forfitan has laudes decantatumque parentis Nomen ad exemplum sero fervabitis ævo.

PSAL. CXIV.

Σραήλ ότε παίδες ότ' αγλαά φύλ’ Ιακώβ

'Αιγύπλιον λίπε δημoν, απεχθέα, βαρβαρόφωνον, Δή τότε μένον έην όσιον γέν@» υίες Ιάδα. 'Εν δε θεός λαοϊσι μέγα κρείων βασίλευεν. Είδε, και εντροπάδην φύγαδ' έβρώησε θάλασσα Κύμαι ειλυμένη οθίω, δδ αρ εσυφελιχθη Ιρος Ιορδάνης ποτί άργυροειδέα πηγήν. 'Εκ δ' άρεα σκαρθμδισιν άπειρέσια κλονέοντο, “Ως κριοι σφριγόωνίες ευτραφερω έν άλωή. Βαιότεραι δ' άμα πάσαι ανασκίρτησαν έρίπναι, “Οία σαραι σύριγγι φίλη υπό μητέρι άρνες. Τίπε συγ’ αινια θαλασσα σίλως φυγαδ' ερρύησος Κύματι ειλυμένη βοθίω και τι δ' αρέσυφελίχθης "Ιρος Ιορδάνη ποτί άργυροειδέα ηγην και Τίτλ' όρεα σκαρθμόισιν άπειρέσια κλονίεσθε Ως κριόν σφριγόωνίες ευτραφερω έν άλωη; Βαιοτέραι τι δ' αρ υμμές ανασκιρτήσατ' εφίπναι, οία σαραι σύριγγι φίλη υπό μητέρι άρνες και Σείεο γαία τρέασα θεον μεγάλ' εκτυπέουλα Γαία θεόν τρείασ' ύπαλον σέβας Ισσακίδαο, “ος τε και εκ σπιλάδων ποταμός χέε μορμύρονίας, Κρήνηντ’ άεναόν σίτρης από δακρυοέσσης,

Philofophus ad regem quendam, qui eum ignotum &

infontem inter rcos forte captum inscius damnaverat, την επί θανάτω πορευόμενοι haec fubito mifit.

'Ω ά. ει ολέσης με τον έννομον, έδέ τιν' ανδρών
Δεινόν όλως δράσανα, σοφώτατον ίσθι κάρηνον
Pϊδιώς αφέλoιο, το δε ύσερον αυθι νοήσεις,
Μαψιδίως δ' αρ έπειται τεόν προς θυμόν οδυρή,

d
Τοιον δ' εκ πόλις» περιώνυμον άλκαρ ολέσσας.

In effigiei ejus Sculptorem.

'Αμαθεϊ γεγράφθαι χειρί τήνδε μέν εικόνα
Φαίης τάχ ών, τρός είδος αυτοφυές βλέπω».
Τον δ' εκτυπωτών έκ επιγνότες φίλοι
Γελάτε φαύλο δυσμίμημα ζωγράφο.

Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.

SCAZONTE S.

O

5

Musa greffum quæ volens trahis claudum,

Vulcanioque tarda gaudes inceffa,
Nec sentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes Aava Dëiope furas
Alternat aureum ante Junonis lectum,
Adesdum & hæc s'is verba

Salfillo
Refer, Camena noftra cui tantum eft cordi,
Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hisce qui fuum linquens nidum
Polique tractum, (peffimus ubi ventorum,

20

25

Infanientis impotensque pulmonis
Pernix anhela sub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Visum fuperbâ cognitas urbes famâ

15
Virosque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salsille,
Habitumque fesso corpori penitùs sanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes
Præcordiisque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quod tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O salus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone cælo, five tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus sacerdos est.
Querceta Fauni, vosque rore vinofo
Colles benigni, mitis Evandri södes,
Siquid falubre vallibus fronder veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.

30 Sic ille charis redditus rursùm Musis Vicina dulci prata mulcebit canta. Ipfe inter atros emirabitur lucos Numa, ubi beatum degit otium æternum, Suam reclivis semper Ægeriam spectans.

35 Tumidufque & ipfe Tibris hinc delinitus Spei favebit annuæ colonorum : Nec in fepulchris ibit obfeffum reges Nimiùm finiftro laxus irruens loro: Se fræna melius temperabit undarum,

40 Adufque curvi falsa regna Portumni.

:

M A N SU S.

Joannes Baptista Mansus Marchio Villenfis, vir in

genii laude, tum litterarum ftudio, nec non & bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia scriptus ; erat enim Tafsi amiciffimus; ab quo etiam inter Campaniæ principes celebratur in illo poemate,cui titulus Gierusalemme conquistata, lib. 20.

Is authorem Neapoli commorantem summâ bene.

volentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hospes ille antequam ab ea urbe discederet, ut ne ingratum se ostenderet, hoc carmen misit.

ÆC
quoque

Manse tuæ meditantur carmina l'audi

,

Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus honore,
Poft Galli cineres, & Mecænatis Hetrusci.
Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camcenæ, 5
Victrices hederas inter, laurofque fedebis.
Te pridem magno felix concordia Tasso
Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis.
Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum
Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum,
Dum canit Assyrios divûm prolixus amores;
Mollis & Ausonias stupefecit carmine nymphas..
Ille itidem moriens tibi foli debita vates

10

offa tibi foli, supremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fafellit amici,

15 Vidimus arridentem operoso ex ære poetam. Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia cessant Oficia in tumulo, cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges : Amborum genus, & varia sub forte peractam Defcribis vitam, moresque, & dona Minervæ ; Æmulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii vitam facundus Homeri. Ergo ego te Cliùs & magni nomine Pheebi, Manse pater, jubeo longum salvere per ævum

25 Mifsus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus aspernabere Mufam, Que nuper gelidâ vix enatrita fub Areto Imprudens stalas ausa est volitare per urbes. Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos 30 Credimus obscuras noctis fenfisse per umbrasy Quà Thamesis late puris argenteus urnis Oceani glaucos perfundit gurgite crines. Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phæbo, 3'5 Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione Brumalem patitur longâ sub nocte Boöten. Nos. etiam colimus Phæbum, nos munera Phaebo Flaventes fpicas, & lutea mala canistris, Halantemque crocum (perhibet nisi vana vetuftas)

40 Milimus, & lectas Druidum de gente choreas. (Gens Druides antiqua facris operata deorum Heroum laudes imitandaque gefta canebant) Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu Delo in herbosâ Graiz de more puellæ

45 Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo, Fatidicam que Upin, cum flavicomâ Hecaërge,