Nuda Caledonio variatas pectora fuco
Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,

50

Tu quoque in ora frequens venies plaufumque virorum, Et parili carpes iter immortale volatu.

Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates

Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas :

55

At non fponte domum tamen idem, & regis adivit

Rura Pheretiadæ cælo fugitivus Apollo;

Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes;

Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondofaque tecta
Peneium prope rivum: ibi fæpe fub ilice nigrâ
Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.

Tum neque ripa suo, barathro nec fixa fub imo
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec fentit folitas, immania pondera, filvas,
Emotæque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nafcentem, & miti luftrarit lumine Phœbus,
Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu
Diis fuperis poterit magno faviffe poetæ.

Hinc longæva tibi lento fub flore fenectus

Vernat, & Æfonios lucratur vivida fufos,

Nondum deciduos fervans tibi frontis honores,
Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen.
O mihi fi mea fors talem concedat amicum
Phœbæos decoraffe viros qui tam bene nôrit,
Si quando indigenas revocabo in carmina reges,
Arturumque etiam fub terris bella moventem ;

60

6.5

70

75

80

85

Aut dicam invictæ fociali fœdere menfæ
Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus adfit)
Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges.
Tandem ubi non tacitæ permenfus tempora vitæ,
Annorumque fatur cineri fua jura relinquam,
Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis,
Aftanti fat erit fi dicam fim tibi curæ ;
Ille meos artus liventi morte folutos
Curaret parva componi molliter urna.

Forfitan & noftros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnaffide lauri
Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, fi præmia certa bonorum,
Ipfe ego
cælicolûm femotus in æthera divûm,
Quò labor & mens pura vehunt, atque ignea virtus,
Secreti hæc aliqua mundi de parte videbo

(Quantum fata finunt) & tota mente ferenùm

Ridens purpureo
Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo.

fuffundar lumine vultus,

90

95

100

EPITA PHIUM

DAMON IS.

ARGUMENTUM.

Thyrfis & Damon ejufdem viciniæ paftores, eadem ftudia fequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrfis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, &,rem ita effe comperto, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfonâ hìc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimifque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.

H

Imerides nymphæ (nam vos & Daphnin & Hylan,
Et plorata diu meminiftis fata Bionis)

Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen:
Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrfis,
Et quibus affiduis exercuit antra querelis,
Fluminaque, fontefque vagos, nemorumque receffus,
Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam
Luctibus exemit noctem loca fola pererrans.

Et jam bis viridi furgebat culmus arista,

Et totidem flavas numerabant horrea meffes,
Ex
quo
fumma dies tulerat Damona fub umbras
Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufæ Thufca retinebat in urbe.
Aft, ubi mens expleta domum, pecorisque relicti
Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo,
Tum verò amiffum tum denique fentit amicum,
Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon!
Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus
Ibit, & obfcuris numero fociabitur umbris ?
At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ,
Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne filentum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit,
Indeplorato non comminuere fepulchro,
Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit,
Inter paftores Illi tibi vota fecundo

Solvere poft Daphnin post Daphnin dicere laudes
Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit:
Si quid id eft, prifcamque fidem coluiffe, piúmque,
Palladiáfque artes, fociúmque habuiffe canorum.

10

15

20

25

30

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis, Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis ? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præfepibus altis;

40

Quis fando fopire diem, cantuque folebit ?

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni

45

Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus aufter Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 50 Aut æftate, dies medio dum vertitur axe,

Cum Pan æfculeâ fomnum capit abditus umbrâ,
Et repetunt fub aquis fibi nota fedilia nymphæ,
Paftorefque latent, ftertit fub fepe colonus,
Quis mihi blanditiáfque tuas, quis tum mihi rifus
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
At jam folus agros, jam pafcua folus oberro,
Sicubi ramofæ denfantur vallibus umbræ,
Hic ferum expecto, fupra caput imber & Eurus
Trifte fonant, fractæque agitata crepuscula fylvæ.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis
Involvuntur, & ipfa fitu seges alta fatifcit!
Innuba negle&to marcefcit & uva racemo,
Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ
Morent, inque fuum convertunt ora magiftrum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Tityrus ad corylos vocat, Alphefiboeus ad ornos,
Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas,
Hic gelidi fontes, hîc illita gramina mufco,
Hic Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas;
Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam.

55

60

65

70

Ite domum impatti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notâtat, 75 (Et callebat avium linguas, & fidera Mopfus)