Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis?
Aut te perdit amor, aut te malè fascinat aftrum,
Saturni grave fæpe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit præcordia plumbo.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur nymphæ, & quid de te Thyrfi futurum eft?
Quid tibi vis? aiunt, non hæc folet effe juventæ
Nubila frons, oculique truces, vultusque severi,
Illa choros, lufufque leves, & femper amorem
Jure petit, bis ille mifer,qui ferus amavit.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Aegle
Dosta modos, citharæque fciens, fed perdita faftu,
Venit Idumanii Chloris vicina fluenti;
Nil me blanditiæ, nil me folantia verba,
Nil me, fi quid adeft, movet, aut fpes ulla futuri.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci,
Omnes unanimi fecum fibi lege fodales,
Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum
De grege, fic denfi veniunt ad pabula thoes,
Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri;
Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus
Agmina phocarum numerat, vilifque volucrum
Paffer habet femper quicum fit, & omnia circum
Farra libens volitet, ferò fua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunco.
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, & diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, & pectore discors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut,fi fors dederit tandem non afpera votis,
Illum inopina dies quâ non fperaveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni,
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpémque nivofam !
Ecquid erat tanti Romam vidiffe fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas & oves & rura reliquit ;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe sodale,
Possem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram ;
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, noftri memor ibis ad astra.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, 125 Paftores Thufci, Mufis operata juventus,
Hic Charis, atque Lepos; & Thufcus tu quoque Damon,
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe,
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba, 130
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam.
Jpfe etiam tentare aufus fum, nec puto multùm
Difplicui, nam funt & apud me munera vestra
Fifcellæ, calathique, & cerea vincla cicutæ,
Quin & noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, & Francinus, erant & vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna,
Dum folus tenerós claudebam cratibus hædos.
Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in ufus !
Et quæ tum facili fperabam mente futura
Arripui voto levis, & præfentia finxi,
Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardat,
Imus & argutâ paulum recubamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni!
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos,
Helleborúmque, humilefque crocos, foliumque hyacinthi,
Quafque habet ifta palus herbas, artefque medentûm.
Ah pereant herbæ, pereant artefque medentûm,
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte,
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuere fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite fylvæ. 160
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmque Arvigarúmque duces, prifcúmque Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos; 165
Tum gravidam Arturo fatali fraude lögernen,
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita supersit,
Tu procul annofa pendebis fistula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camœnis 170
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Treanta,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis,
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidice non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circum gemino cælaverat argumento :
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,
Littora longa Arabum, & fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis.
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, 190
Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon,
Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret
San&táque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? 200
Nec te Lethæo fas quafiviffe fub orco,
Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divófque perennes,
Æthereos haurit latices & gaudia potat
Ore facro. Quin tu cœli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
Eternum perages immortales hymenaos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Felta Sionæo bacchantur & Orgia thyrfo.
Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academia Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.
Emelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,
Munditiéque nitens non operosâ,
Quam manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii poetæ ;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius
Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, & humum vix tetigit pede;
Quis te parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?
Cum tu miffus ab urbe,
|