I. EPIC POETS.

Έοικε μὲν γὰρ τῶν καλῶν ἁπάντων τούτων τῶν τραγικῶν πρῶτος [Όμηρος] διδάσκαλός τε καὶ ἡγεμὼν γενέσθαι.

Plato, Rep. X. 595.

HOMER.

ILIAD.

I.

Nine years the Greeks laid siege to Troy, and by help of Achilles kept the Trojans within their walls. But in the tenth year, when Achilles withdrew in wrath from the war, Zeus granted Thetis' prayer that the Greeks might fly before the Trojans until Agamemnon should repair Achilles' wrong; and the same night sent a lying dream to bid Agamemnon give battle in the morning, for that be should take the town. When the next day the Greeks came near, the Trojans went out to meet them by the billock at the gate; but before the battle was joined Paris challenged Menelaus to single combat for Helen and her wealth in the midst of the armies. While the priests made ready the sacrifices for a truce, Iris led Helen to the gate to see the fight. There Helen meets Priam, and names for him the chiefs of the Greeks below.

66

Δεῖρ ̓ ἴθι, νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδησι Τρώων θ ̓ ἱπποδάμων καὶ ̓Αχαιών χαλκοχιτώνων.

οἱ πρὶν ἐπ ̓ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν "Αρηα

ἐν πεδίῳ, ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο,

οἱ δὴ νῦν ἔαται σιγῇ-πόλεμος δὲ πέπαυταιασπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ ̓ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν. αὐτὰρ ̓Αλέξανδρος καὶ ἀρηίφιλος Μενέλαος μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο

5

τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις.”

ὡς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ ἀνδρός τε προτέροιο καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων. αὐτίκα δ ̓ ἀργεννῇσι καλυψαμένη οθόνῃσιν ὡρματ' ἐκ θαλάμοιο, τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα, οὐκ οἴη· ἅμα τῇγε καὶ ἀμφίπολοι δύ ̓ ἕποντο, Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ Κλυμένη τε βοώπις. αἶψα δ' ἔπειθ ̓ ἱκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν. οἱ δ ̓ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην Λάμπον τε Κλυτίον θ ̓ Ικετάονά τ' ὄζον "Αρηος, Οὐκαλέγων τε καὶ ̓Αντήνωρ, πεπνυμένω ἄμφω, εἴατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσιν, γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλ ̓ ἀγορηταὶ ἐσθλοὶ, τεττίγεσσιν ἐοικότες, οἵ τε καθ ̓ ὕλην δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὅπα λειριόεσσαν ἱεῖσιν· τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἦντ ̓ ἐπὶ πύργῳ.

10

15

20

οἱ δ ̓ ὡς οὖν εἴδονθ' Ελένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν,

25

ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευον.

“ οὐ νέμεσις Τρώας καὶ ἐϋκνήμιδας Αχαιούς

τοιῇδ ̓ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν.

ἀλλὰ καὶ ὡς, τοίη περ ἐοῦσ ̓, ἐν νηυσὶ νεέσθω,

μηδ' ἡμῖν τεκέεσσί τ ̓ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.”

ὡς ἄρ ̓ ἔφαν, Πρίαμος δ' Ελένην ἐκαλέσσατο φωνῇ·

· δεῦρο πάροιθ ̓ ἐλθοῦσα, φίλον τέκος, ἵζευ ἐμεῖο,

ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούς τε φίλους τε οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί· θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν,

30

35

οι μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν ̓Αχαιῶν
ὡς μοι καὶ τόνδ' ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃς,
ὅς τις ὅδ ̓ ἐστὶν ̓Αχαιὸς ἀνήρ ἠΰς τε μέγας τε.
ἤτοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι ἔασιν·
καλὸν δ ̓ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν,
οὐδ ̓ οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικεν.”

τὸν δ ̓ Ἑλένη μύθοισιν ἀμείβετο, δια γυναικῶν·

σε αἰδοῖός τέ μοι ἐσσι, φίλε ἑκυρὲ, δεινός τε·
ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς, ὁππότε δεῦρο
υἱεῖ σῷ ἑπόμην, θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα
παιδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν.
ἀλλὰ τά γ' οὐκ ἐγένοντο τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα.
τοῦτο δέ τοι ἐρέω, ὅ μ' ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
οὗτός γ' 'Ατρείδης εὐρυκρείων ̓Αγαμέμνων,
ἀμφότερον, βασιλεύς τ ̓ ἀγαθὸς κρατερός τ' αἰχμητής.
δαὴρ αὖτ ̓ ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος, εἴ ποτ ̓ ἔην γε.”

ὡς φάτο, τὸν δ ̓ ὁ γέρων ἠγάσσατο, φώνησέν τε

“ ὦ μάκαρ ̓Ατρείδη, μοιρηγενές, ὀλβιόδαιμον,
ἦ ῥά νύ τοι πολλοὶ δεδμήατο κοῦροι ̓Αχαιῶν.
ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν,
ἔνθα ἴδον πλείστους Φρύγας, ἀνέρας αἰολοπώλους,
λαοὺς Ὀτρῆος καὶ Μύγδονος ἀντιθέοιο,
οἱ ῥα τότ ̓ ἐστρατόωντο παρ ̓ ὄχθας Σαγγαρίοιο·
καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέχθην
ἤματι τῷ ὅτε τ ̓ ἦλθον ̓Αμαζόνες ἀντιάνειραι·
ἀλλ ̓ οὐδ ̓ οἱ τόσοι ἦσαν ὅσοι ἑλίκωπες ̓Αχαιοί.”
δεύτερον αὖτ ̓ Ὀδυσῆς ἰδὼν ἐρέειν ὁ γεραιός·

5

40

45

55

60