صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via post cineres ducat ad astra, doçent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas clausa tenebris,
Eternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim
Pressit inassueto devia tesqua pede,
Desertasque Arabum salebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis et horrisono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Piscosæque ipsum Gergessæ civis Iësum
Finibus ingratus jussit abire suis.

At tu sume animos, nec spes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor ossa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obsitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuor cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus,
Ille tibi custos, et pugil ille tibi ;
Ille Sionææ qui tot sub moenibus arcis
Assyrios fudit nocte silente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritadas oras
Misit ab antiquis prisca Damascus agris,
Terruit et densas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara sonat,

Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenosam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentum,
Et strepitus ferri, murmuraque alta virum,

К

12 For they amidst their pride have said,
By right now shall we seise
God's houses, and will now invade

+ their stately palaces. + Neoth Elohim bears both. 13 My God, oh make them as a wheel,

No quiet let them find,

Giddy and restless let them reel

Like stubble from the wind.

14 As when an aged wood takes fire
Which on a sudden strays,

The greedy flames run higher and higher,
Till all the mountains blaze, -

15 So with thy whirlwind them pursue,
And with thy tempest chase;

16 And till they † yield thee honor due, Lord fill with shame their face.

+ Heb. They seek thy Nam.

17 Asham'd and troubled let them be,

Troubled, and asham❜d for ever,

Ever confounded, and so die

With shame, and 'scape it never.

18 Then shall they know that thou whose name

Jehovah is alone,

Art the most High, and thou the same

O'er all the earth art one.

Psalm LXXXIV.

1 How

ow lovely are thy dwellings fair! O Lord of Hosts, how dear

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

Et tu (quod superest miseris) sperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios posse videre lares.

ELEGIA QUINTA, ANNO ÆTATIS 20.

In adventum veris.

In se perpetuo Tempus revolubile gyro

Jam revocat Zephyros vere tepente novos; Induiturque brevem Tellus reparata juventam, Jamque soluto gelu dulce virescit humus. Fallor? an et nobis redeunt in carmina vires, Ingeniumque mihi munere veris adest? Munere veris adest, iterúmque vigescit ab illo (Quis putet?) atque aliquod jam sibi poscit opus. Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat, Et mihi Pyrenen somnia nocte ferunt; Concitaque arcona fervent mihi pectora motu, Et furor, et sonitus me sacer intùs agít. Delius ipse venit, video Penëide lauro Implicitòs crines, Delius ipse venit. Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli, Perque vagas nubes corpore liber eo; Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum, Et mihi fana patent interiora Deûm ; Intuiturque animus toto quid agatur Olympo, Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos. Quid tam grande sonat distento spiritus ore? Quid parit hæc rabies, quid sacer iste furor?

Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo ;
Profuerint isto reddita dona modo.
Jam Philomela tuos foliis adoperta novellis
Instituis modules, dum silet omne nemus:
Urbe ego, tu sylvâ simul incipiamus utrique,
Et simul adventum veris uterque canat.
Veris Io! rediere vices, celebremus honores
Veris, et hoc subeat Musa perennis opus.
Jam sol Ethiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.
Est breve noctis iter, brevis est mora noctis opacæ,
Horrida cum tenebris exulat illa suis.
Jamque Lycaonius plaustrum cœleste Boötes
Non longâ sequitur fessus ut ante viâ;
Nunc etiam solitas circum Jovis atria toto
Excubias agitant sidera rara polo.

Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte recessit,
Neve Giganteum Dii timuere scelus.
Forte aliquis scopuli recubans in vertice pastor,
Roscida cum primo sole rubescit humus,
Hac, ait, hac certè caruisti nocte puellâ
Phœbe tuâ, celeres quæ retineret equos.
Læta suas repetit sylvas, pharetramque resumit
Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas,
Et tenues ponens radios gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope.

[ocr errors]

'Desere," Phoebus ait, "thalamos Aurora seniles, Quid juvat effœto procubuisse toro?

Te manet Æolides viridi venator in herbâ,

Surge, tuos ignes altus Hymettus

habet."

« السابقةمتابعة »