Transferet, et longam multa vi muniet Albam. Hic iam tercentum totos regnabitur annos Gente sub Hectorea; donec regina sacerdos Marte gravis geminam partu dabit Ilia prolem. Inde lupae fulvo nutricis tegmine laetus Romulus excipiet gentem, et Mavortia condet Moenia, Romanosque suo de nomine dicet. His ego nec metas rerum, nec tempora pono: Imperium sine fine dedi. Quin aspera Iuno, Quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat, Consilia in melius referet, mecumque fovebit Romanos, rerum dominos gentemque togatam. Sic placitum. Veniet lustris labentibus aetas, Quum domus Assaraci Phthiam clarasque Mycenas Servitio premet, ac victis dominabitur Argis. Nascetur pulchra Troianus origine Caesar, Imperium Oceano, famam qui terminet astris, Iulius, a magno demissum nomen Iulo. Hunc tu olim caelo, spoliis Orientis onustum, Accipies secura: vocabitur hic quoque votis. Aspera tum positis mitescent saecula bellis. Cana Fides, et Vesta, Remo cum fratre Quirinus Iura dabunt: dirae ferro et compagibus artis Claudentur belli portae. Furor impius intus Saeva sedens super arma, et centum vinctus ahenis Post tergum nodis, fremet horridus ore cruento.
Haec ait: et Maia genitum demittit ab alto; Vt terrae, utque novae pateant Carthaginis arces
![[ocr errors]](https://books.google.com.eg/books/content?id=5rANAAAAQAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA141&img=1&zoom=3&q=Dido&cds=1&sig=ACfU3U3fbo292Mih0SbJuaXY3uiI-mLJbg&edge=0&edge=stretch&ci=756,721,13,25)
Hospitio Teucris: ne fati nescia Dido Finibus arceret. Volat ille per aëra magnum Remigio alarum; ac Libyae citus adstitit oris. Et iam iussa facit: ponuntque ferocia Poeni Corda, volente deo. In primis regina quietum Accipit in Teucros animum, mentemque benignam.
At pius Aeneas per noctem plurima volvens, Vt primum lux alma data est, exire, locosque Explorare novos: quas vento accesserit oras, Qui teneant, nam inculta videt, hominesne feraene, Quaerere constituit, sociisque exacta referre. Classem in convexo nemorum, sub rupe cavata, Arboribus clausam circum atque horrentibus umbris Occulit: ipse uno graditur comitatus Achate; Bina manu lato crispans hastilia ferro. Cui mater media sese tulit obvia silva, Virginis os habitumque gerens, et virginis arma Spartanae: vel qualis equos Thrëissa fatigat Harpalyce, volucremque fuga praevertitur Eurum. Namque humeris de more habilem suspenderat arcum Venatrix, dederatque comam diffundere ventis, Nuda genu, nodoque sinus collecta fluentes. Ac prior, Heus, inquit, iuvenes, monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum, Succinctam pharetra et maculosae tegmine lyncis, Aut spumantis apri cursum clamore prementem. Sic Venus; et Veneris contra sic filius orsus: Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum,
O quam te memorem? virgo; namque haud tibi vultus Mortalis, nec vox hominem sonat; o dea, certe; An Phoebi soror, an nympharum sanguinis una? Sis felix, nostrumque leves, quaecumque, laborem: Et quo sub caelo tandem, quibus orbis in oris Iactemur, doceas. Ignari hominumque locorumque Erramus, vento huc et vastis fluctibus acti. Multa tibi ante aras nostra cadet hostia dextra,
Tum Venus: Haud equidem tali me dignor honore: Virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, Purpureoque alte suras vincire cothurno. Punica regna vides, Tyrios, et Agenoris urbem: Sed fines Libyci, genus intractabile bello. Imperium Dido Tyria regit urbe profecta, Germanum fugiens. Longa est iniuria, longae Ambages: sed summa sequar fastigia rerum. Huic coniux Sychaeus erat, ditissimus agri Phoenicum, et magno miserae dilectus amore; Cui pater intactam dederat, primisque iugarat Ominibus. Sed regna Tyri germanus habebat Pygmalion, scelere ante alios immanior omnes. Quos inter medius venit furor. Ille Sychaeum Impius ante aras, atque auri caecus amore, Clam ferro incautum superat, securus amorum Germanae: factumque diu celavit, et aegram, Multa malus simulans, vana spe lusit amantem. Ipsa sed in somnis inhumati venit imago Coniugis; ora modis attollens pallida miris,
Crudeles aras, traiectaque pectora ferro Nudavit; caecumque domus scelus omne retexit. Tum celerare fugam patriaque excedere suadet, Auxiliumque viae veteres tellure recludit Thesauros, ignotum argenti pondus et auri. His commota fugam Dido sociosque parabat. Conveniunt, quibus aut odium crudele tyranni, Aut metus acer erat: naves, quae forte paratae, Corripiunt, onerantque auro. Portantur avari Pygmalionis opes pelago: dux femina facti. Devenere locos, ubi nunc ingentia cernes Moenia, surgentemque novae Carthaginis arcem: Mercatique solum, facti de nomine Byrsam, Taurino quantum possent circumdare tergo. Sed vos qui tandem, quibus aut venistis ab oris, Quove tenetis iter? Quaerenti talibus ille Suspirans, imoque trahens a pectore vocem:
O dea, si prima repetens ab origine pergam, Et vacet annales nostrorum audire laborum; Ante diem clauso componet vesper Olympo. Nos Troia antiqua, si vestras forte per aures Troiae nomen iit, diversa per aequora vectos Forte sua Libycis tempestas appulit oris. Sum pius Aeneas, raptos qui ex hoste Penates Classe veho mecum, fama super aethera notus. Italiam quaero patriam: genus ab love summo. Bis denis Phrygium conscendi navibus aequor, Matre dea monstrante viam, data fata sequutus;
Vix septem convulsae undis euroque supersunt. Ipse ignotus, egens, Libyae deserta peragro, Europa atque Asia pulsus. Nec plura querentem Passa Venus medio sic interfata dolore est:
Quisquis es, haud, credo, invisus caelestibus auras Vitales carpis, Tyriam qui adveneris urbem. Perge modo, atque hinc te reginae ad limina perfer: Namque tibi reduces socios classemque relatam Nuntio, et in tutum versis aquilonibus actam: Ni frustra augurium vani docuere parentes. Adspice bis senos laetantes agmine cycnos, Aetheria quos lapsa plaga Iovis ales aperto Turbabat caelo: nunc terras ordine longo Aut capere, aut captas iam despectare videntur. Vt reduces illi ludunt stridentibus alis,
Et coetu cinxere polum, cantusque dedere; Haud aliter puppesque tuae pubesque tuorum Aut portum tenet aut pleno subit ostia velo. Perge modo, et qua te ducit via, dirige gressum.
Dixit, et avertens rosea cervice refulsit, Ambrosiaeque comae divinum vertice odorem Spiravere: pedes vestis defluxit ad imos, Et vera incessu patuit dea. Ille, ubi matrem Adgnovit, tali fugientem est voce sequutus: Quid natum toties, crudelis tu quoque, falsis Ludis imaginibus? cur dextrae iungere dextram Non datur, ac veras audire et reddere voces? Talibus incusat, gressumque ad moenia tendit.
![[ocr errors]](https://books.google.com.eg/books/content?id=5rANAAAAQAAJ&hl=ar&output=html_text&pg=PA145&img=1&zoom=3&q=Dido&cds=1&sig=ACfU3U25nmQRI4GQXZ8vEI8dnyrbfmzW1g&edge=0&edge=stretch&ci=920,860,9,14)
« السابقةمتابعة » |