صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

PVBLII

VIRGILII MARONIS

BVCOLICON

LIBER.

L

[ocr errors][ocr errors]

VIRGILII MARONIS

BVCOLICON

LIBER.

M.

ECLOGA PRIMA.

TITYRVS.

MELIBOEVS, TITYRVS.

T
ityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi
Silvestrem tenui Musam meditaris avena:

Nos patriae fines, et dulcia linquimus arva;
Nos patriam fugimus: tu, Tityre, lentus in umbra
Formosam resonare doces Amaryllida silvas.
T. O Meliboee, deus nobis haec otia fecit:

Namque erit ille mihi semper deus; illius aram Saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. Ille meas errare boves, ut cernis, et ipsum Ludere, quae vellem, calamo permisit agresti. M.Non equidem invideo; miror magis: undique totis Vsque adeo turbatur agris. En ipse capellas Protinus aeger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco: Hic inter densas corylos modo namque gemellos, Spem gregis, ah! silice in nuda connixa reliquit.

Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset, De caelo tactas memini praedicere quercus. Sed tamen, iste deus qui sit, da, Tityre, nobis. T. Vrbem, quam dicunt Romam, Meliboee, putavi Stultus ego huic nostrae similem, quo saepe solemus Pastores ovium teneros depellere fetus. Sic canibus catulos similes, sic matribus haedos Noram; sic parvis componere magna solebam. Verum haec tantum alias inter caput extulit urbes, Quantum lenta solent inter viburna cupressi. M.Et quae tanta fuit Romam tibi caussa videndi? T. Libertas: quae sera tamen respexit inertem;

Candidior postquam tondenti barba cadebat; *Respexit tamen, et longo post tempore venit, Postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit. Namque, fatebor enim, dum me Galatea tenebat, Nec spes libertatis erat, nec cura peculi.

*

Quamvis multa meis exiret victima septis,
Pinguis et ingratae premeretur caseus urbi,
Non unquam gravis aere domum mihi dextra redibat.

M.Mirabar, quid maesta deos, Amarylli, vocares:
Cui pendere sua patereris in arbore poma.
Tityrus hinc aberat. Ipsae te, Tityre, pinus,
Ipsi te fontes, ipsa haec arbusta vocabant.

T. Quid facerem? neque servitio me exire licebat,
Nec tam praesentes alibi cognoscere divos.
Hic illum vidi iuvenem, Meliboee, quotannis
Bis senos cui nostra dies altaria fumant.

Hic mihi responsum primus dedit ille petenti: Pascite, ut ante, boves, pueri, submittite tauros. M.Fortunate senex! ergo tua rura manebunt!

Et tibi magna satis: quamvis lapis omnia nudus, Limosoque palus obducat pascua iunco. Non insueta graves tentabunt pabula fetas; Nec mala vicini pecoris contagia laedent. Fortunate senex! hic inter flumina nota, Et fontes sacros, frigus captabis opacum. Hinc tibi, quae semper, vicino ab limite saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti Saepe levi somnum suadebit inire susurro. Hinc alta sub rupe canet frondator ad auras: Nec tamen interea raucae, tua cura, palumbes, Nec gemere aëria cessabit turtur ab ulmo. T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi, Et freta destituent nudos in litore pisces: Ante, pererratis amborum finibus, exsul, Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim, Quam nostro illius labatur pectore vultus.

M.At nos hinc alii sitientes ibimus Afros:

Pars Scythiam, et rapidum Cretae veniemus Oaxem,
Et penitus toto divisos orbe Britannos.
En unquam patrios longo post tempore fines;
Pauperis et tuguri congestum cespite culmen,
Post aliquot, mea regna videns, mirabor aristas?
Impius haec tam culta novalia miles habebit?
Barbarus has segetes? En quo discordia cives

« السابقةمتابعة »