صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

די

[blocks in formation]

Two roaring Bulls each other hie,
To assault concerning venery.
Symboles are these; I say no more,
Conceive the rest by that's afore.
3. The next of solitariness,
A portraiture doth well express,
By sleeping dog, cat: Buck and Do,
Hares, Conies in the desart go:
Bats, Owls the shady bowers over,
In melancholy darkness hover.
Mark well: If't be not as 't should be,
Blame the bad Cutter, and not me.
4. Ith' under column there doth
stand

Inamorato with folded hand;

[blocks in formation]

Down hangs his head, terse and po- Presented is the Author's face;

lite,

Some dittie sure he doth indite.
His lute and books about him lie,
As symptoms of his vanity.
If this do not enough disclose,

And in that habit which he wears,
His image to the world appears.
His minde no art can well express,
That by his writings you may guess.
It was not pride, nor yet vain glory,

To paint him, take thyself by th' (Though others do it commonly)

nose.

5. Hypocondriacus leans on his arm, Winde in his side doth him much harm,

And troubles him full sore, God
knows,

Much pain he hath and many woes.
About him pots and glasses lie,
Newly brought from's Apothecary.
This Saturn's aspects signifie,
You see them portraid in the skie.

Made him do this: if you must
know,

The Printer would needs have it so.
Then do not frown or scoffe at it,
Deride not, or detract a whit.
For surely as thou dost by him,
He will do the same again.
Then look upon't, behold and see,
As thou lik'st it, so it likes thee.

And I for it will stand in view,
Thine to command, Reader, adiew.

* These verses refer to the old folio Frontispiece, which was divided into ten compartments that are here severally explained. Though it was impossible to reduce that Frontispiece to an octavo size for this edition, the lines are too curious to be lost. The author's portrait mentioned in the 10th stanza is copied in our xvth page.

[merged small][ocr errors]

Democritus Junior ad Librum suum.

ADE liber, qualis, non ausum dicere, fœlix,

VADE

Vade tamen quocunque lubet, quascunque per oras,
Et Genium Domini fac imitere tui.

I blandas inter Charites, mystámque saluta
Musarum quemvis, si tibi lector erit.
Rura colas, urbem, subeàsve palatia regum,
Submissè, placidè, te sine dente geras.
Nobilis, aut si quis te fortè inspexerit heros,
Da te morigerum, perlegat usque lubet.
Est quod Nobilitas, est quod desideret heros,
Gratior hæc forsan charta placere potest.
Si quis morosus Cato, tetricusque Senator,
Hunc etiam librum fortè videre velit,
Sive magistratus, tum te reverenter habeto ;
Sed nullus; muscas non capiunt Aquila.
Non vacat his tempus fugitivum impendere nugis,
Nec tales cupio; par mihi lector erit.
Si matrona gravis casu diverterit istuc,

Illustris domina, aut te Comitissa legat:
Est quod displiceat, placeat quod forsitan illis,
Ingerere his noli te modò, pande tamen.
At si virgo tuas dignabitur inclyta chartas
Tangere, sive schedis hæreat illa tuis:

Da modo te facilem, & quædam folia esse memento
Conveniant oculis quæ magis apta suis.

Si generosa ancilla tuos aut alma puella
Visura est ludos, annue, pande lubens.
Dic utinam nunc ipse meus* (nam diligit istas)
In præsens esset conspiciendus herus.
Ignotus notusve mihi de gente togatâ
Sive aget in ludis, pulpita sive colet,
Sive in Lycao, & nugas evolverit istas,
Si quasdam mendas viderit inspiciens,

Da veniam Authori, dices; nam plurima vellet
Expungi, quæ jam displicuisse sciat.

Sive Melancholicus quisquam, seu blandus Amator,
Aulicus aut Civis, seu benè comptus Eques

Huc appellat, age & tutò te crede legenti,
Multa istic forsan non malè nata leget.

Quod fugiat, caveat, quodque amplexabitur, ista
Pagina fortassis promere multa potest.

Hæc comicè dicta cave ne malè capias.

At

At si quis Medicus coram te sistet, amice
Fac circumspectè, & te sine labe geras :
Inveniet namque ipse meis quoque plurima scriptis,
Non leve subsidium quæ sibi forsan erunt.
Si quis Causidicus chartas impingat in istas,
Nil mihi vobiscum, pessima turba vale;
Sit nisi vir bonus, & juris sine fraude peritus,
Tum legat, & forsan doctior inde siet.
Si quis cordatus, facilis, lectorque benignus
Huc oculos vertat, quæ velit ipse legat;
Candidus ignoscet, metuas nil, pande libenter,
Offensus mendis non erit ille tuis,

Laudabit nonnulla. Venit si Rhetor ineptus,
Limata & tersa, & qui benè cocta petit,
Claude citus librum; nulla hic nisi ferrea verba,
Offendent stomachum quæ minùs apta suum.
At si quis non eximius de plebe poeta,

Annue; namque istic plurima ficta leget.
Nos sumus è numero, nullus mihi spirat Apollo,
Grandiloquus Vates quilibet esse nequit.

Si Criticus Lector, tumidus Censorque molestus,
Zoilus & Momus, si rabiosa cohors :
Ringe, freme, & noli tum pandere, turba malignis
Si occurrat sannis invidiosa suis:

Fac fugias; si nulla tibi sit copia eundi,

Contemnes, tacitè scommata quæque feres. Frendeat, allatret, vacuas gannitibus auras Impleat, haud cures; his placuisse nefas. Verum age si forsan divertat purior hospes, Cuique sales, ludi, displiceantque joci, Objiciatque tibi sordes, lasciváque: dices, Lasciva est Domino & Musa jocosa tuo, Nec lasciva tamen, si pensitet omne; sed esto; Sit lasciva licet pagina, vita proba est. Barbarus, indoctúsque rudis spectator in istam Si messem intrudat, fuste fugabis eum, Fungum pelle procul (jubeo) nam quid mihi fungo Conveniunt stomacho non minus ista suo. Sed nec pelle tamen; læto omnes accipe vultu, Quos, quas, vel quales, inde vel unde viros. Gratus erit quicunque venit, gratissimus hospes Quisquis erit, facilis difficilisque mihi. Nam si culpârit, quædam culpâsse juvabit, Culpando faciet me meliora sequi. Sed si laudârit, neque laudibus efferar ullis, Sit satis hisce malis opposuisse bonum. Hæc sunt quæ nostro placuit mandare libello, Et quæ dimittens dicere jussit Herus.

« السابقةمتابعة »