358 precedent mob. MEDIAEVAL LATIN tion between philosophy and theology, the usefulness of philological learning, mathematics, perspective, experimental science, and moral philosophy. In it he shows that he could read his authorities in the original intelligently, and could prove himself worthy of his great predecessors in reasoning and investigation, while maintaining an open mind towards all truth. Bacon's Latin is that of a scholar. The text of the Opus Maius may be found well edited by John Bridges, in three volumes, London, 1900. THE FOUR GROUNDS OF ERROR common Quatuor vero sunt maxima comprehendendae veritatis offendicula, quae omnem quemcumque sapientem impediunt, et vix aliquem permittunt ad verum titulum sapientiae pervenire: videlicet fragilis et indignae auctoritatis duration 5 exemplum, consuetudinis diuturnitas, vulgi sensus imperiti, et propriae ignorantiae occultatio cum ostentatione sapientiae apparentis. His omnis homo involvitur, omnis status occupatur. Nam quilibet in singulis artibus vitae et studii et omnis negotii tribus pessimis ad eandem conclu10 sionem utitur argumentis, scilicet, hoc exemplificatum est per maiores, hoc consuetum est, hoc vulgatum est; ergo tenéndum. Sed oppositum conclusionis longe melius sequitur ex praemissis, sicut per auctoritatem et experientiam et rationem multipliciter probabo. 15 Si vero haec tria refellantur aliquando magnifica rationis potentia, quartum semper in promptu est et in org cuiuslibet, ut quilibet suam ignorantiam excuset; et licet nihil dignum sciat, illud tamen magnificet saltem suae stultitiae infelici solatio prudenter, ut sic veritatem opprimat 20 et elidat. Ex his autem pestibus mortiferis accidunt omnia mala humano generi ; nam ignorantur utilissima et maxima et pulcherrima sapientiae documenta, et omnium scienti 2. offendicula: 'hindrances.' secreta; sed 359 arum et artium secreta; sed peius est quod homines horum quatuor caligine excaecati non percipiunt suam ignoran thar tiam, sed cum omni cautela palliant et defendunt, quatenus the st remedium non inveniant; et quod pessimum est, cum sint in tenebris errorum densissimis, aestimant se esse in plena 5 luce veritatis; propter quod verissima reputant esse in ual fine falsitatis, optima nullius valoris, maxima nec pondus nec pretium obtinere et e contrario falsissima celebrant, pessima laudant, extollunt vilissima, caecutientes, aliud erant esse omnem sapientiae fulgorem, fastidientes quae magna 10 facilitate possunt adipisci. Et propter stultitiae magnierpind tudinem ponunt summos labores, consumunt tempora multa, magnas expensas effundunt in iis, quae nullius utilitatis vel parvae sunt, nec dignitatis alicuius secundum sapientis. Et ideo necesse est ut violentia et 15 harum quatuor causarum omnis mali cognoscantur in principio, et reprobentur, et longe a consideratione sapientiae relegentur. Nam ubi haec tria dominantur, nulla ratio movet, nullum ius iudicat, nulla lex ligat, fas locum non habet, naturae dictamen perit, facies rerum mutatur, 20 ordo confunditur, praevalet vitium, virtus extinguitur, falsitas regnat, veritas exsufflatur. Et ideo nihil magis necessarium est considerationi, quam certa damnatio istorum quatuor per sententias sapientum electas, quibus non poterit contradici.-Op. Mai. I. 1. THE IMPORTANCE OF LANGUAGE STUDY Declarato igitur quod una est sapientia perfecta, quae sacris literis continetur per ius canonicum et philosophiam, qua mundus habet regi, nec alia requiritur scientia pro 3. cautela: 'precaution.' 9. caecutientes: 'in their blindness asserting.' 17. reprobentur: 'be condemned.' - 20. dictamen : 'law.' 22. exsufflatur: 'is blown away.' 28. habet regi: 3E (3) (a). 25 cons utilitate generis humani, nunc volo descendere ad ea huius manes who sapientiae magnifica, quae maxime valent exponi. Et sunt quinque, sine quibus nec divina nec humana sciri define possunt, quorum certa cognitio reddit nos faciles ad omnia 5 cognoscenda. Et primum est Grammatica in linguis alienis 5 cogex quibus emanavit sapientia Latinorum. welt Impossibile enim est quod Latini perveniant ad ea quae necessaria sunt in divinis et humanis, nisi notitiam habeant aliarum linguarum, nec perficietur eis sapientia absolute, 10 nec relate ad ecclesiam Dei et reliqua tria praenominata. Quod volo nunc declarare, et primo respectu scientiae absolutae. Nam totus textus sacer a Graeco et Hebraeo desives transfusus est, et philosophia ab his et Arabico deducta est; sed impossibile est quod proprietas unius linguae servetur 15 in alia. Nam et idiomata eiusdem linguae variantur apud diversos, sicut patet de lingua Gallicana, quae apud Gallicos et Picardos et Normannos et Burgundos multiplici variatur idiomate. Et quod proprie dicitur in idiomate Picardorum horrescit apud Burgundos, immo apud Gal20 licos viciniores; quanto igitur magis accidet hoc apud linguas diversas? Quapropter, quod bene factum est in una lingua, non est possibile ut transferatur in aliam secundum eius proprietatem quam habuerit in priori. Unde Hieronymus, in epistola de optimo genere interpre25 tandi, sic dicit, "Si ad verbum interpretor, absurdum resonat." Quod si cuiquam videatur linguae gratiam interpretatione non mutari, Homerum exprimat in Latinum ad verbum. Si quis autem eundem in sua lingua per se interpretetur, videbit ordinem ridiculosum, et poetam eloquen30 tissimum vix loquentem. Quicunque enim aliquam scientiam, ut logicam vel aliam quamcunque, bene sciat, eam, 5. Grammatica: 'Philology,' in the broadest sense of the term. -6. Latinorum: 'those who use Latin.'-10. relate: 'relatively.' — reliqua tria: i.e. sacrae literae, ius canonicum, et philosophia. chive etsi nitatur in linguam convertere maternam, videbit non solum in sententiis sed in verbis deficere. Et ideo nullus Latinus sapientiam sacrae scripturae et philosophiae poterit ut oportet intelligere, nisi intelligat linguas a quibus sunt translatae. -Op. Mai. III, 1. 5 IACOPONI TUDERTINI STABAT MATER Iacopone da Todi, otherwise named Iacobus de Benedictis, or Benedetto, lived in the 13th century, and after the death of his wife became a lay brother in the Franciscan order of monks. Like so many earnest churchmen of his age, he was deeply impressed with the ecclesiastical abuses of the times, and his satires resulted in persecutions, and in imprisonments enforced by Boniface VIII. His epitaph, which states that he, "stultus propter Christum, nova mundum arte delusit, et coelum rapuit," shows how far he was willing to go in the attempt to reform some of the crying evils of his own day, perhaps sometimes even too far. Much of his writing, both satirical and lyrical, was in Italian; but three Latin hymns have come down to us under his name, of which the one here printed has been generally given a place among the seven greatest hymns of the ages, and is considered the most pathetic of them all. Like so many other mediaeval hymns, its authorship is disputed, and it has been ascribed to Innocent III, Bernard of Clairvaux, Bonaventura, and more than one Gregory, as well as various other authors. Translations of the Stabat Mater are very numerous, more than thirty in English having been listed. It has been set to music by several of the great masters, such as Palestrina, Haydn, Rossini, and Dvořák. Rossini's version is doubtless most familiar, though much of it is in style singularly inappropriate to the theme. A familiar English version by J. W. Alexander is in the same meter as the original. For a sample German version in the same meter, see p. 112 of Die Kirche der Lateiner in ihren Liedern, by G. M. Dreves, Kempten u. Muenchen, 1908. The text is found in all collections of Latin hymns. |