ut nec solum michi diem absque doloribus et cruciatibus corporis et animi transire permittant! Heri michi dies infelix pollicem abstulit, hic hodie infelicior filium unicum demersit in puteum, et ecce de thesauro regis requiror.' 5 Tunc etiam lacrimis falsis, immo verissimis, perfusus : 'Magnum,' ait, 'O rex, beneficium solatiumque prestiteris misero, si me ab hac vita, que omni tormento, omni morte michi gravior videtur, subtraxeris.' Rex autem cum iuvenem crebris perfundi lacrimis mortemque loco benefi10 cii querere videret audiretque quod vere ipso die filium perdidisset hesternoque pollicem, miseratus hominem abire permisit, centum ei argenti marcas pro solatio tribuens. Sic iterum rex deceptus consiliarium suum adiit, aiens quod in vanum operam insumpsisset. 15 "Sed senex ad regem: 'Unum,' ait, 'adhuc superest agendum, quo nisi furem superstitem capias, iam frustra ad alia te convertes: elige tibi milites fortissimos quadraginta, quorum viginti nigris armis nigrisque equis muniantur aliique viginti albis equis armisque eiusdem coloris 20 sint armati. Hiisque cadaver ligno pedibus suspensum nocte ad die custodiendum committas, viginti albis hinc, inde viginti nigris circa ipsum ordinatis. Hii profecto si vigilanter custodierint, tuum capient furem, quia non patietur ipse diutius pendere socium, etiam si sciat se 25 mortem protinus subiturum.' Rex autem, prout dixerat senex, milites nigris albisque munitos armis circa suspensum cadaver ordinavit. At vero fur ille, suum patrisque obprobrium ferre non valens malensque semel mori quam diu infeliciter vivere, deliberavit in animo 30 quod aut patrem turpi ludibrio subtraheret aut ipse cum eo pariter moreretur. Subtili ergo ingenio arma partita fabricat, tota scilicet ab una parte alba et nigra ab altera. 12. marcas: 'marks,' a mediaeval weight of silver and gold, of about half a pound.-28. obprobrium: 2 (8). Quibus armatus equum hinc albo, inde nigro panno coopertum ascendit, sicque lucente luna per medios transit milites ut nigra pars armorum eius viginti albos deluderet et alba pars deciperet nigros putarentque nigri unum esse ex albis et albi unum ex nigris fore. Sic ergo 5 pertransiens, venit ad patrem depositumque a ligno asportavit. Facto autem mane, milites videntes furem furtim sublatum sibi, confusi redierunt ad regem, narrantes quomodo eos miles albis nigrisque armis partitis decepisset. Desperans ergo iam rex posse recuperari 10 perdita, et furem et thesaurum cessavit querere. "Vides, O rex, quotiens et qualiter rex iste deceptus sit. Tantis enim ignorantie tenebris mundus iste obvolvitur, ut sepe que iniquissima et falsissima sunt iustissima et verissima ab hominibus iudicentur. Tu ergo noli nimis 15 properare perdere filium, quia forte latet quedam veritas que te ab obprobrio et filium tuum a morte valeat liberare. Ego etiam rogo te quatinus pro exemplo quod tibi protuli vitam filio hodiernam concedas, crastine die, nisi melior supervenerit fortuna, facturus quod hodie omisisti." At 20 rex: "Certe," ait, "O venerande sapiens, magnis, si hoc petisses, honoribus a me ditandus fueras, sed quoniam vitam tantum hodiernam filio postulasti, nephas duco tibi hoc denegare." Sic ergo rex cum filio cunctisque qui aderant domum rediit, et sapiens salutato rege discessit. 25 = 5. fore: 3E (2). - 19. crastine die: 'tomorrow.'-23. nephas nejas. IACOBI A VORAGINE LEGENDA AUREA Iacobus a (or de) Voragine, so called from the little village where he was born, near Genoa, lived from about 1230 to about 1298. A famous and effective preacher, he was given various honors and promotions by higher ecclesiastical authority, until at length he was consecrated Archbishop of Genoa in 1292. He is best known, however, by his writings, particularly The Golden Legend, a collection of the legends dealing with the saints, ILLUSTRATION OF SCOURGING FROM AN OLD a work which early became exceedingly popular, and was translated into various other languages and published in many editions. The legends themselves extend from the early days of Judaism and Christianity down to his own time, and are especially arranged according to the periods of the Christian year. The legend of Barlaam and Josaphat is one of the most generally known of the mediaeval stories, and in reality is a Christianized form of the legend of Buddha. It first appears in Greek in the writings of John of Damascus in the eighth century, but he was probably not the author of even the Greek form, and the oriental character of the romance appears in many ways. It was popular in the secular, as well as the ecclesiastical, liter 490 ature of the Middle Ages, and traces of it appear in Boccaccio, Shakespeare, and various other well-known writers. Our text is taken from the third edition of Graesse, published at Wratislaw in 1890. The English translation of The Golden Legend by William Caxton was reproduced in London in 1900 in handy form. BARLAAM AND JOSAPHAT Barlaam, cuius hystoriam Iohannes Damascenus diligenti studio compilavit, operante in eo divina gratia sanctum Iosaphat regem ad fidem convertit. Etenim cum universa India Christianis et monachis plena esset, surrexit rex quidam praepotens, nomine Avennir, qui 5 Christianos et praecipue monachos plurimum persequebatur. Accidit autem ut quidam regis amicus, et in palatio suo primus, divina commonitus gratia regiam aulam relinqueret et monasticum ordinem introiret. Quod rex audiens, prae ira insaniens eum per quaeque 10 deserta inquiri fecit et vix inventum ad se adduci mandavit, vidensque eum vili tunica coopertum et fame maceratum, qui splendidis vestimentis ornabatur et multis divitiis affluere consueverat, dixit ei: "O stulte et mentis perdite, cur honorem in contumeliam com- 15 mutasti? Ecce, ludum puerorum te fecisti." Cui ille: "Si huius a me rationem audire desideras, inimicos tuos procul a te abiicias." Rege autem qui essent huiusmodi inimici quaerente, ait: "Ira et concupiscentia; haec enim impediunt ne veritas videatur; assideant autem ad 20 audientiam dicendorum prudentia et aequitas." Cui rex: "Fiat, ut loqueris." Et ille: "Insipientes ea quae sunt despiciunt, quasi non sint, ea vero quae non sunt, quasi sint, apprehendere moliuntur. Qui autem non gustaverit eorum quae sunt dulcedinem, non poterit 25 19. concupiscentia: 'inordinate desire.' eorum quae non sunt addiscere veritatem." Multa autem illo de mysterio incarnationis et fidei prosequente, rex ait: "Nisi tibi in principio promisissem quod de medio consilii iram removerem, nunc utique igni carnes 5 tuas traderem; surge igitur et fuge ex oculis meis, ne ultra te videam et male te perdam." Vir Dei autem tristis abscessit, eo quod martirium perpessus non esset. Interea dum rex liberos non haberet, puer ei pulcherrimus nascitur et Iosaphat appellatur. Congregante 10 autem rege infinitam multitudinem, ut Diis pro ortu pueri immolarent, sexaginta astrologos convocavit, a quibus quid futurum esset filio suo diligenter quaesivit. Cunctis autem respondentibus eum magnum in potentia et divitiis futurum, unus sapientior ex ipsis dixit: "Puer 15 iste, qui natus est tibi, O rex, non in tuo erit regno, sed in alio incomparabiliter meliori; nam illius, quam persequeris, Christianae religionis, ut aestimo, futurus est cultor." Hoc autem non a semet ipso, sed a Deo inspirante dixit. Audiens hoc rex et plurimum expavescens, 20 in civitate seorsum palatium speciosissimum construi fecit et ibi puerum ad habitandum posuit ibique secum iuvenes pulcherrimos collocavit, praecipiens illis ut nec mortem nec senectutem nec infirmitatem vel paupertatem nec aliquid, quod posset sibi afferre tristitiam, ei nomina25 rent, sed omnia iucunda ei proponerent, quatenus mens eius, laetitiis occupata, nil de futuris cogitare posset. Si quem vero ministrantium infirmari contingeret, hunc protinus rex praecipiebat eiici et alium loco eius incolumem subrogari, praecepitque ne sibi de Christo aliquam 30 facerent mentionem. Eodem tempore erat cum rege vir quidam Christianissimus, sed occultus, qui inter nobiles regis principes primus erat. Hic cum aliquando cum rege ad venandum 7. martirium: 'martyrdom.' |