صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Die vorstehende Urkunde ist zwar bei Ughelli, Italia sacra X, 482 abgedruckt, aber wie eine Vergleichung der sicher gelesenen Stellen mit dem Abdruck ergiebt, ist derselbe durchaus nicht correct; dennoch hat zur Ergänzung der theils durch gänzliches Verbleichen der Schrift, noch mehr aber durch völlige Zerstörung des Pergamentes entstandenen Lücken jener Druck herangezogen werden müssen, da Ughelli oder seine Mitarbeiter die Urkunde jedenfalls noch in besserem Zustande kannten. Nur an einzelnen Stellen, wo die Fehler in den daher entnommenen Theilen offen zu Tage lagen, sind Emendationen vorgenommen worden; weitergehende Besserungen muss eine Specialdiplomatik dieser Zeit ergeben; auch konnte seiner Zeit leider nicht an Ort und Stelle die Vergleichung mit Ughelli stattfinden. 1) U. liest, was durchaus nicht möglich ist 'Romanorum imperator semper augustus'. 2) Die nach derselben Formel stilisierte St. 444 (Act. ined. p. 308) schaltet hier 'lococum' ein. 3) U. divinorum. 4) U. domini. 5) St. 444 'serie' statt des wenig verständlichen 'et sedes'. 6) U. animae. 7) St. 444 hat vor 'non' noch ein 'nobis'. 8) U. Parisiensis. 9) U. 'facinorumque'. 10) U. nosterque. 11) Hier fehlt wohl noch ein 'nostra'. 12) Fehlt bei Ughelli. 13) U. dominum. 14) U. liest 'cartulas donationis'. 15) U. atque. 16) U. autem. 17) U. 'capellaria', die bei ihm später abgedruckte Bestätigung dieses Stückes durch Otto III. hat aber selbst 'Pallora'. 18) U. Lapelo. 19) U. Bato. 20) U. hat 'fluvio' hier. 21) Der Text an dieser Stelle ist durchaus verbürgt und scheint daher wohl schon ursprünglich ein Fehler in der Satzconstruction vorgelegen zu haben; vor 'integrum' fehlt sicher ein 'in' und grammatische Fehler sind ja drei oben durch den Druck hervorgehoben. 22) U. superesse habeatis. 23) U. comes aut etiam. 24) U. schuldachus, gastaldus. 25) St. 444 'familiis'. 26) U. violando restiterit. 27) U. annuli nostri impressionem inferius affigi precepimus atque mandavimus. 28) U. ac scripsit. Die spärlichen Ueberreste der Subscription und Recognition zeigen verlängerte Schrift. Das Monogramm enthält den einfachen Namen, die O desselben haben Rautenform, der etwas schrägliegende Vollziehungsstrich ist deutlich erkennbar. 29) Das Datum ist ganz abgerissen und muss die Urkunde daher die mit St. 503 bezeichnete sein, dem Inhalte nach aber stimmt sie vollkommen mit St. 502; est ist also mit diesen Nummern ein und dieselbe Urkunde doppelt bezeichnet.

--

II. 982, November, vor 5. Capua. Kaiser Otto II. bestätigt auf Bitten der Kaiserin Theophanu dem Abt Adam die Besitzungen des Klosters Farfa.

St. 830. Original im Capitelsarchiv in Ascoli-Piceno.

C. In nomine sanctae et individuae trinitatis. Otto divina favente clementia imperator augustus. Si dignis peticionibus nostrorum fidelium adsensum prebuerimus 1, devotiores eos esse in obsequio nostri famulatus minime ambigimus. Quocirca omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium nostrorumque presentium ac futurorum comperiat universitas | qualiter interventu et petitione Theophanu nostrae dilectae coniugis ac consortis nostri imperii, nos confirmamus et corroboramus per hoc nostrum preceptum monasterium sanctae Mariae quod nominatur Farfa | situm in loco qui dicitur Acutiano, Adam

1) Bis hierher verlängerte Schrift. 2) Dies Wort ist in Unciale geschrieben.

abbatis sanctae et individuae trinitatis ecclesiae cum omnibus rebus mobilibus et immobilibus, videlicet areis, vineis, pratis, agris, campis, terris cultis et incultis, silvis

[ocr errors]

ecclesiis, capellis, cellulis, castellis
scae confi.

necnon pre

p

[ocr errors]
[ocr errors]

| familiis

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

os ter

vel et que postea untur sive in Tuscia vel in Pentapolin vel in ducatu Spolitino et marca Firmana | in aliis omnibus locis nostri regni, ea videlicet ratione ut liceat abbati Adam cunctas prenominatas res iamdicti monasterii | secundum rectam consuetudinem ordinare, disponere et scriptiones quibuscunque voluerit facere iuste et legaliter, atque iniustas scriptiones factas disrumpere et secundum voluntatem sui animi ordinare | salvo videlicet censu ipsius ecclesiae monasterii. Atque si alio quoque tempore de omnibus prediis predicti monasterii orta fuerit contentio, liceat predictum abbatem qualemcunque voluerit advocatum conquerere | quod diffiniat et respondeat atque ordinet ea quae contra ecclesiam Dei aguntur ve basistiones conquerere et diffinire queat de his. ve. ati monasterii pertinent. Precipientes denique iubemus, ut nullus dux, marchio, episcopus, comes, abbas, vicecomes, sculdascio, gastaldio nullaque nostri regni magna parvaque persona prefatum abbatem de predictae ecclesiae monasterio sanctae Mariae vel de cunctis (que) d(iximu)s (rebu)s divestire, inquietare (molestare) audeat vel presumat. Jubemus insuper ut nullum publicum obsequium exiguitur (!) ab his qui super res et proprietatem atque ... libati monasterii resident, sed omnem publicam functionem sicut rectum est prefato abbati persolvant. Si quis autem huius nostri precepti paginam violare voluerit, sciat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem camerae et medietatem sepedicto abbati eiusque successoribus. Quod ut verius credatur diligentiusque ab omnibus observetur, hanc paginam propria manu corroborantes sigilli nostri | impressione eam inferius insigniri precepimus.

1 Adelbertus cancellarius vice Petri episcopi et archicancellarii recognovi et subscripsi.

Data.. Nonas Novembrium (!) anno dominicae incarnationis DCCCCLXXXII; indictione XI; regni vero domni secundi Ottonis XXV; (imperii) eius XV; Actum Capuae feliciter.

Amen.3

1) Die Subscription mit Monogramm ist ganz und gar herausgerissen. Siegel war ehedem neben der Subscription vorhanden. Die Recognition war natürlich in verlängerter Schrift ausgeführt. 2) Dieses -;- im Original einem z ähnliche Zeichen gab zu einem Lesefehler in der Datierung Anlass. 3) Dies Wort ist in Unciale geschrieben. Zur Bezeichnung des ae wechseln ae, e und Ligatur von a und e ohne Regel.

III. 1187, Juli 31, Ascoli. König Heinrich VI. nimmt das Kloster S. Angelo zu Ascoli in seinen Schutz.

St. 4616. Original in der Biblioteca municipale zu Ascoli. (S. Angelo Nr. 18.)

Heinricus sextus divina favente clementia Romanorum rex et semper augustus. Cum omnes ecclesiasticas et religiosas personas ex officio regie dignitatis protegere ac defensare teneamur, precipue tamen sexum tragilem divinis obsequiis mancipatum specialiori benignitate manutenere ab infestantium importunitate decrevimus et tranquillam ipsi pacem regali clementia providere. Quapropter notum sit universis imperii fidelibus tam presentibus quam futuris, quod nos pro remedio peccatorum nostrorum et salute anime nostre monasterium sancti Angeli de Esculo, Amelgardam abbatissam et sanctimoniales in ipso monasterio divino servitio mancipatas seu in posterum mancipandas, cum omnibus hominibus, bonis ac possessionibus, quas nunc iuste habent in civitate vel communitate Esculana, in civitate vel communitate Firmana, in districtu Farfensis abbatie seu in quocunque alio loco, et quas in futuro rationabiliter adipisci poterunt, in nostram recepimus protectionem, statuentes et regia auctoritate precipientes, ut de cetero nullus archiepiscopus, episcopus, abbas, nullus dux, marchio, comes, nulla civitas, nullus consul, nullum commune, nulla potestas, nulla denique humilis vel alta, secularis vel ecclesiastica persona predictum monasterium, abbatissam, sanctimoniales, in hominibus, bonis seu possessionibus suis gravare audeat, aut ullas eis vel clericis monasterii iniustas exactiones imponere vel quibuscumque iniuriarum calumpniis molestare. Quod qui facere presumpserit, pena decem fibrarum auri plectatur, quarum medietas camere nostre assignetur, reliqua iniuriam passis. Datum Esculi anno dominice incarnationis Mo Co LXXXVII, indictione quinta, II. Kal. Augusti, presentibus Renaldo episcopo Esculano et Berardo archidiacono, Gualfredo iudice et aliis quampluribus.

'Heinricus sextus' ist in etwas verlängerten Zügen geschrieben; das Datum schliesst unmittelbar an den Text; für ae stets e, nie ę. Das Siegel ist abgerissen.

IV. 1191, Juni 3, bei Neapel. Kaiser Heinrich VI. erlässt in Gemeinschaft mit seiner Gemahlin Constanze den Beneventanern die 'Fidentien' genannten Abgaben und verleiht ihnen Holz- und Weidegerechtigkeiten im Domanialwald.

St. 4702. Notarielle Copie des Beneventaner Notars Rogerius de Sabbarano ohne Jahr über das 'privilegium imperiale aurea bulla munitum' im Archivio municipale zu Benevent.

In nomine sancte et individue trinitatis. Herricus (!) sextus divina favente clemencia Romanorum imperator et semper

augustus. Amplitudo imperialis magnificencie et bene de se merentibus copiosis largicionum consuevit collacionibus et ad nostram propriam accedentes graciam uberibus ac benigne clemercie nostre conciliare favoribus. Noverit itaque omnium cel itudinis nostre fidelium tam presens etas quam successura posteritas, quod nos una cum consorte nostra Constancia, illustri Romanorum imperatrice augusta, fidelium nostrorum in Benevento fidei sinceritatem ac devocionis clementer attendentes constanciam, amore quoque ac laudabili servicio dilecti nobis (!) Guilberti venerabilis abbatis sancte Sophie specialiter inducti, omnibus Beneventanis videlicet ecclesiis, monasteriis, hospitalibus, clericis, laycis, locis et personis cuiuscunque condicionis, remittimus et in perpetuum condonamus omnes daciones que sub fidenciarum nomine continentur, ita ut nec ipse ecclesie nec monasteria, loca vel persone cuiuscunque condicionis, successores vel heredes seu homines quicunque, a nobis vel heredibus seu successoribus nostris vel a baiulis seu comitibus, baronibus seu militibus vel quibuscunque hominibus ullo unquam tempore requirantur aut molestentur, set omnia iam dicta loca vel persone aut heredes et successores ab hiis prestacionibus, requisicionibus aut molestiis liberi maneant et immunes. Ad ampliorem quoque civitatis Beneventane favorem sancimus, ut possessiones que propter cessationem solucionis. pretaxatarum prestacionum seu dacionum quocumque tempore fuerint occupate, omni remoto excusacionis vel occasionis impedimento restituantur. Concedimus eciam omnibus supradictis locis et personis, ut per dimidiam dietam in circuitu Beneventi in domanio nostro pascua habent (!) et cedua ligna incidant. Concessiones quoque de pascuis et lignis ceduis quas quidam barones predictis locis et personis fecerunt, eadem auctoritate et benivolencia ratas habemus et confirmamus, et si que morte alicuius baronum ad nos devoluta fuerint, eis similiter concedimus. Predicti autem cives Beneventani nullum inimicum nostrum recipient, qui nobis armis debeat guerram facere vel nos instrumentis bellicis impugnare. Que omnia ut rata et inconvulsa permaneant, presentem inde paginam conscribi et nostri nominis sigillo aureo iussimus communiri, precipientes ut huic benignitatis nostre constitucioni se nullus presumat opponere vel eam ausu temerario infringere. Qui contrafecerit magnitudinis nostre merebitur offensam et nomine pene mille libras auri purissimi componet, medietate fisco imperiali applicanda, altera medietate iniuriam passis persolvenda. Huius rei testes sunt Godofridus Aquilegensis patriarcha, Willelmus Ravennas archiepiscopus, Philippus Coloniensis archiepiscopus, Otto Frisingensis episcopus, Bonifacius Novariensis, Johannes

1) Fehlt wohl ein Infinitiv.

sanctae Agathensis episcopus, Roffredus abbas Casinensis, Otto Boemorum dux, Conradus dux de Rotenburc, Conradus dux Spoleti, Henricus marchio de Romesberch, Rabodo comes de Ortenberc, Henricus comes de Hoenburc, Albertus comes de Bogen, Gunterus comes de Keverenburc, Gerardus comes de Tullesten, Robbertus de Durne, Henricus Testa marescalcus et alii quam plures.

Signum domini Henrici sexti Romanorum imperatoris invictissimi. (L. M.) 2

Ego Ditherus imperialis aule cancellarius vice Philippi Coloniensis archiepiscopi et totius Ytalie archicancellarii recognovi.

Acta sunt hec anno dominice incarnationis MCXCI, indictione VIIII, regnante domino Heinrico sexto Romanorum imperatore gloriosissimo anno regni eius XXII, imperii vero Io. Datum iuxta Neapolim per manum Henrici prothonotarii III. Nonas Junii.

1) Diese Form scheint in jener Zeit nicht ungebräuchlich. 2) Das Monogramm ist sorgfältig und richtig nachgebildet.

« السابقةمتابعة »