صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

Exhibentes ægris curam,

Morbum damnant, non naturam ;
Persequentes scelera,

Reos premunt et castigant;

Modo solvunt, modo ligant,
Potestate liberâ.

Typum gerit jubilæi

Dies iste, si diei

Requiris mysteria,
In quo tribus millibus
Ad fidem currentibus
Pullulat Ecclesia.

35

40

45

24. And thus in another hymn on St Peter and St Paul, Adam of St Victor has these noble stanzas:

Hi sunt nubes coruscantes,
Terram cordis irrigantes
Nunc rore, nunc pluviâ:
Hi præcones novæ legis,
Et ductores novi gregis
Ad Christi præsepia.

We may compare Damiani:

Paule, doctor egregie,
Tuba clangens Ecclesiæ,

Nubes volans ac tonitrum

Per amplum mundi circulum:

Ipsi montes appellantur,
Ipsi prius illustrantur
Veri Solis lumine.
Mira virtus est eorum,
Firmamenti vel cœlorum
Designantur nomine.

Nobis potenter intona,
Ruraque cordis irriga;
Cœlestis imbre gratiæ
Mentes virescant aridæ.

41. jubilæi] The poet has a true insight into the typical significance of the year of jubilee, the great Pentecostal year, the year of restitution and restoration, in which every man came to his own, all yokes were broken, and all which any Israelite had forfeited and alienated, was given back to him once more (Lev. xxv.). He sees in it rightly a type and a prophecy of that great epoch of recreation and restoration which at Pentecost began. Durandus (Rational. vi. 107): Similiter in diebus Pentecostes hunc numerum post Domini resurrectionem obser

Jubilæus est vocatus

Vel dimittens vel mutatus,

Ad priores vocans status
Res distractas libere.

Nos distractos sub peccatis
Liberet lex caritatis,
Et perfectæ libertatis
Dignos reddat munere.

30

50

vamus, suscipientes advenientem in nos Spiritûs Sancti gratiam, per quem efficimur filii Dei, et virtutum possessio nobis restituitur, et remissa culpa, et totius debiti chirographo evacuato, ab omni servitutis nexu liberi efficimur.

47, 48. Vel dimittens vel mutatus] These etymologies of "jubilee," that it is so called either as the year of remission (dimittens) or the year when all things are changed for the better (mutatus), have long been given up.

HILDEBERT.

XXXVII. IN LAUDEM SPIRITUS SANCTI.

PIRITUS Sancte, pie Paraclite,

SPIRITUS

Amor Patris et Filii, nexus gignentis et geniti, Utriusque bonitas et caritas, et amborum essentiæ puritas,

Benignitas, suavitas, jocunditas,

Vinculum nectens Deum homini, virtus adunans hominem Numini;

Tibi soli digno coli cum Patre Filioque

5

Jugis cultus, honor multus sit semper procedenti ab utroque.

Tu mitis et hilaris, amabilis, laudabilis,

Vanitatis mundator, munditiæ amator,

Vox suavis exulum mærentium, melodia civium gau

dentium,

Istis solamen ne desperent de te,

Istis juvamen ut suspirent ad te;

10

Consolator piorum, inspirator bonorum, consiliator mœs

torum,

Purificator errorum, eruditor ignotorum, declarator perplexorum,

Debilem erigens, devium colligens, errantem corrigens, Sustines labantem, promoves conantem, perficis aman

tem;

15

XXXVII. Hildeberti et Marbodi Opp. p. 1340.

Perfectum educis de lacu fæcis et miseriæ,
Deducis per semitam pacis et lætitiæ,
Inducis sub nube in aulam sapientiæ.

Fundamentum sanctitatis, alimentum castitatis,
Ornamentum lenitatis, lenimentum paupertatis,
Supplementum largitatis, munimentum probitatis,
Miserorum refugium, captivorum suffragium,
Illis aptissimus, istis promptissimus,

Spiritus veritatis, nodus fraternitatis,
Ab eodem missus a quo et promissus,

[blocks in formation]

Tu crederis omnium judex qui crederis omnium opi

fex;

Honestans bene meritos præmio,

Onustans immeritos supplicio,

Spiras ubi vis et quando vis; doces quos vis et quan

tum vis:

Imples et instruis certos in dubiis,

Firmas in subitis, regis in licitis:

30

Tu ordo decorans omnia, decor ordinans et ornans

omnia,

Dicta, facta, cogitata,

Dicta veritate, facta honestate, cogitata puritate; 35 Donum bonum, Bonum perfectum,

Dans intellectum, dans et affectum,

Dirigens rectum, formans affectum, firmans provectum, Et ad portas Paradisi coronans dilectum.

XXXVIII. DE SPIRITU SANCTO.

VENI,

ENI, Creator Spiritus,
Mentes tuorum visita,

Imple supernâ gratiâ

Quæ tu creâsti pectora.

Qui Paraclitus diceris,
Altissimi donum Dei,
Fons vivus, ignis, caritas,
Et spiritalis unctio.

Tu septiformis munere,
Dextræ Dei tu digitus,

5

10

XXXVIII. Clichtoveus, Elucidat. Eccles. p. 41: Cassander, Hymni Ecclesiastici (Opp. Paris, 1616), p. 242; Mone, Hymni Lat. Med. Ævi, vol. i. p. 241.—This hymn, of which the authorship is popularly ascribed to Charlemagne, but which is certainly older, has had always attributed to it more than an ordinary worth and dignity. Such our Church has recognized and allowed, when, dismissing every other hymn, she has yet retained this in the offices for the ordering of priests, and the consecrating of bishops. It was also in old time habitually used, and the use in great part still survives, on all other occasions of a more than common solemnity, as at the coronation of kings, the celebration of synods, and, in the Romish Church, at the creation of popes, and the translation of the relics of saints.

7, 8. Fons vivus, cf. John vii. 38, 39; - ignis, cf. Luke xii. 49; -caritas, cf. Rom. v. 5;—unctio, cf. 1 John ii. 20, 27. 10. Dei tu digitus] The title digitus Dei, so often given to the Holy Ghost, rests originally on a comparison of Luke xi. 20,

« السابقةمتابعة »