Exhibentes ægris curam, Morbum damnant, non naturam ; Reos premunt et castigant; Modo solvunt, modo ligant, Typum gerit jubilæi Dies iste, si diei Requiris mysteria, 35 40 45 24. And thus in another hymn on St Peter and St Paul, Adam of St Victor has these noble stanzas: Hi sunt nubes coruscantes, We may compare Damiani: Paule, doctor egregie, Nubes volans ac tonitrum Per amplum mundi circulum: Ipsi montes appellantur, Nobis potenter intona, 41. jubilæi] The poet has a true insight into the typical significance of the year of jubilee, the great Pentecostal year, the year of restitution and restoration, in which every man came to his own, all yokes were broken, and all which any Israelite had forfeited and alienated, was given back to him once more (Lev. xxv.). He sees in it rightly a type and a prophecy of that great epoch of recreation and restoration which at Pentecost began. Durandus (Rational. vi. 107): Similiter in diebus Pentecostes hunc numerum post Domini resurrectionem obser Jubilæus est vocatus Vel dimittens vel mutatus, Ad priores vocans status Nos distractos sub peccatis 30 50 vamus, suscipientes advenientem in nos Spiritûs Sancti gratiam, per quem efficimur filii Dei, et virtutum possessio nobis restituitur, et remissa culpa, et totius debiti chirographo evacuato, ab omni servitutis nexu liberi efficimur. 47, 48. Vel dimittens vel mutatus] These etymologies of "jubilee," that it is so called either as the year of remission (dimittens) or the year when all things are changed for the better (mutatus), have long been given up. HILDEBERT. XXXVII. IN LAUDEM SPIRITUS SANCTI. PIRITUS Sancte, pie Paraclite, SPIRITUS Amor Patris et Filii, nexus gignentis et geniti, Utriusque bonitas et caritas, et amborum essentiæ puritas, Benignitas, suavitas, jocunditas, Vinculum nectens Deum homini, virtus adunans hominem Numini; Tibi soli digno coli cum Patre Filioque 5 Jugis cultus, honor multus sit semper procedenti ab utroque. Tu mitis et hilaris, amabilis, laudabilis, Vanitatis mundator, munditiæ amator, Vox suavis exulum mærentium, melodia civium gau dentium, Istis solamen ne desperent de te, Istis juvamen ut suspirent ad te; 10 Consolator piorum, inspirator bonorum, consiliator mœs torum, Purificator errorum, eruditor ignotorum, declarator perplexorum, Debilem erigens, devium colligens, errantem corrigens, Sustines labantem, promoves conantem, perficis aman tem; 15 XXXVII. Hildeberti et Marbodi Opp. p. 1340. Perfectum educis de lacu fæcis et miseriæ, Fundamentum sanctitatis, alimentum castitatis, Spiritus veritatis, nodus fraternitatis, Tu crederis omnium judex qui crederis omnium opi fex; Honestans bene meritos præmio, Onustans immeritos supplicio, Spiras ubi vis et quando vis; doces quos vis et quan tum vis: Imples et instruis certos in dubiis, Firmas in subitis, regis in licitis: 30 Tu ordo decorans omnia, decor ordinans et ornans omnia, Dicta, facta, cogitata, Dicta veritate, facta honestate, cogitata puritate; 35 Donum bonum, Bonum perfectum, Dans intellectum, dans et affectum, Dirigens rectum, formans affectum, firmans provectum, Et ad portas Paradisi coronans dilectum. XXXVIII. DE SPIRITU SANCTO. VENI, ENI, Creator Spiritus, Imple supernâ gratiâ Quæ tu creâsti pectora. Qui Paraclitus diceris, Tu septiformis munere, 5 10 XXXVIII. Clichtoveus, Elucidat. Eccles. p. 41: Cassander, Hymni Ecclesiastici (Opp. Paris, 1616), p. 242; Mone, Hymni Lat. Med. Ævi, vol. i. p. 241.—This hymn, of which the authorship is popularly ascribed to Charlemagne, but which is certainly older, has had always attributed to it more than an ordinary worth and dignity. Such our Church has recognized and allowed, when, dismissing every other hymn, she has yet retained this in the offices for the ordering of priests, and the consecrating of bishops. It was also in old time habitually used, and the use in great part still survives, on all other occasions of a more than common solemnity, as at the coronation of kings, the celebration of synods, and, in the Romish Church, at the creation of popes, and the translation of the relics of saints. 7, 8. Fons vivus, cf. John vii. 38, 39; - ignis, cf. Luke xii. 49; -caritas, cf. Rom. v. 5;—unctio, cf. 1 John ii. 20, 27. 10. Dei tu digitus] The title digitus Dei, so often given to the Holy Ghost, rests originally on a comparison of Luke xi. 20, |