LII. Mommey, Supplementum Patrum, Paris, 1686, p. 165. -He attributes the poem from which these lines are drawn, but on grounds entirely insufficient, to St Bernard.

Heu quam vanâ mens humana
Visione falleris!

Dum te curis nocituris
Imprudenter inseris.

Cur non caves lapsus graves,
Quos suädet proditor,
Nec affectas vias rectas,
Quas ostendit Conditor?

Resipisce, atque disce
Cujus sis originis;
Ubi degis, cujus legis,
Cujus sis et ordinis.

Ne te spernas, sed discernas,
Homo, gemma regia:
Te perpende, et attende
Quâ sis factus gratiâ.

Recordare quis et quare
Sis a Deo conditus;

Hujus hæres nunc maneres,
Si fuisses subditus.

O mortalis, quantis malis
Meruisti affici,

Dum rectori et auctori

Noluisti subjici.

34. gemma regia] Thus a later hymn, on the recovery of the lost sinner:

Amissa drachma regio
Recondita est ærario:
Et gemma, deterso luto,
Nitore vincit sidera.

Sed majores sunt dolores
Infernalis carceris;

Quo mittendus et torquendus.
Es, si male vixeris.

Cuï mundus est jucundus,
Suam perdit animam :
Pro re levi atque brevi
Vitam perdit optimam.

Si sunt plagæ, curam age
Ut curentur citius:

Ne, si crescant et putrescant,
Pergas in deterius.

Ne desperes, jam cohæres
Christi esse poteris,

Si carnales, quantum vales,
Affectus excluseris;

Si vivorum et functorum
Christum times judicem :
Debes scire, quod perire
Suum non vult supplicem.

Preces funde, pectus tunde,
Flendo cor humilia:
Pœnitenti et gementi
Non negatur venia.