صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

150 ibi: Nolite cogitare de crastino? Quare ergo deposuisti caponem? Respondit: Quia volebam deponere sollicitudinem et nolebam cogitare.

Idem febricitans sitiebat vinum, quia nolebat sibi ministrare physicus sine aqua. Tunc ait: Saltem velitis 155 quod primo bibam vinum, post aquam. Et concessit. Quo hausto, noluit aquam bibere, dicens: Non sitio.

Idem, coram abbate quodam de frigore pedum conquerens, audivit ab abbate quod tales fiebant socci in abbatia, quos qui habebat, non frigus habebat. Rogavit quod 160 mitteret ei; et misit ei stramen album bene fricatum. deinceps habere noluit tales soccos.

7. [ S. 124.]

Et

Idem [comes Theobaldus], habens coram se militem supplicantem eum [ut] juvaret ad maritandum filias suas, cum decem haberet, cogitans tacuit. Quod videns quidam 165 homo suus ditissimus, servus proprii capitis, eum excusavit, dicens quod non habebat unde. Miles autem ut indigens devotissime supplicabat. Homo autem ille quod comes non habebat ferociter replicabat. Tunc comes militi: Mentitur, quia ipse ipsum habeo ad dandum, qui servus meus 170 est; et ipsum tibi do. Redime bene eum, quia bene habebis decem milia librarum ad tuas decem filias maritandas. Miles statim eum cepit, et filias maritavit."

[blocks in formation]

Comes Theobaldus consuetus erat semper visitare unum leprosum quotiescunque declinabat ad quoddam 175 suum manerium, et confortabat eum. Quadam die, veniens per locum, intrans domum, occurrit leprosus, dulcissime alloquens eum. Et exiens, a populo acclamante audivit ipsum nuper mortuum et sepultum; et sic cognovit loco ipsius invenisse Christum. Et ideo ad visitandum leprosos 180 et pauperes devotior est effectus.

9. [S. 283.]

Quidam hereticus, videns episcopum christianorum miracula facientem, cecos illuminantem, et dolens quod non dicebatur quod episcopus hereticorum faceret, ita miracula sicut alius, finxit cecum per multum tempus, discurrens

185 per civitates et castella cogitans se tandem ad episcopum hereticorum accedere, et tunc per eum diceret se videre. Qui cum diu sic fecisset et ad illum tandem accederet, lumine totaliter est privatus; et coactus necessitate ad episcopum christianorum accedere, et accessit, cujus meritis et 190 precibus visum recepit. Item, de mandato episcopi, per que finxerat se cecum discurrit, et fraudem quam intenderat facere et miraculum super se factum omnibus publicavit, et in fide fideles confortavit et infideles convertit.

10. [ S. 396.]

Mulier quedam, mortuo marito, noluit recedere a 195 tumulo. Quam videns miles, custodiens prope locum latronem, ad eam accessit, et mulier ejus voluntati obedivit. Et cum rediret et latronem sublatum inveniret, rediit ad ipsam, dicens quod totum amiserat. Que ait: Absit; maritus meus rectus et recens est; suspendemus eum loco ejus. 200 Qui cum portarent, ait miles: Unicum pedem habebat. Que statim pedem abscidit. Paulo post: Monoculus erat. Que statim eruit oculum. Post: Calvus, inquit, erat. Que statim depilavit eum.

dum alicui.

Ideo in amore mulieris non est confiden

Anmerkungen.

1. Schneekind (Gröber, Lat. Lit. im Mittelalter 179). Köhler II, 564. 2. Märchen (Märchenschwank, Lügenmärchen; Gröber 179). Köhler I, 322.

3. Kalb und Storch (Gröber 179).

4. Verlorenes Pferd (Gröber 179).

5. Adolphus von Wien (Gröber 414):

1. Der Blinde, das Weib und der Buhle. Köhler II, 568.
2. Mann im Weinberg verwundet sich das Auge. Köhler II, 673,
Clouston, Popular Tales I, 53. S. auch hier S. 27.
3. Tochter, Mutter, Liebhaber, Gatte (Liebhaber spielt den
Verfolgten). Benfey, Pantschatantra I, 166. S. hier S. 28.
4. Weinende Hündin. S. auch hier S. 30. Gesta Roman. ed.
Oesterley no 28. Loiseleur, Essai S. 106.

5. Ausgesperrter Mann. Sieben weise Meister "puteus",
Chauvin Syntipas S. 184 (Le jaloux mis à la porte).
Köhler II, 581.

6. Der Gatte findet anstatt des Liebhabers ein Kalb. Benfey, Pantschatantra I, 140. Bédier, Fabliaux S. 140.

7. Junker will zwei Frauen heiraten. Als Fabliau,Valet aux douze femmes', Recueil général III, 186. Bédier, Fabliaux 429.

6. Unibos (Gröber 414). Köhler I, 233.

7. Jude in der Senkgrube. Vgl. Gesta Romanorum ed. Oesterley

C. 229.

8. Bester Freund. Köhler II, 401. Vgl. auch Dolopathos, der gerettete Greis, hier 103.

9. Petri Alphonsi disciplina clericalis (Gröber 216). Ausgaben: 1. éd. des Bibliophiles. Paris 1824.

2. ed. Val. Schmidt.

Anmerkungen).

Berlin 1827 (mit reichen

1. Freundesprobe. Köhler II, 557. Ist auch in die Gesta Romanorum übergegangen (Oesterley 129, Dick 196). 2. Die beiden Freunde (Ägypten und Baldach). Köhler II, 557. 3. Undankbare Schlange. Clouston, Popular Tales I, 262. 4. Stadttorwächter. Cento novelle antiche n° 50 (Gual

teruzzi).

Ulrich, Lateinische Novellistik des Mittelalters.

14

5. Mann im Weinberg verwundet sich das Auge. S. hier S. 6. 6. Tochter, Mutter, Liebhaber, Gatte. S. hier S. 7.

7. Erzähler schweigt. Cento novelle antiche n° 31 (Gualteruzzi).

8. Weinende Hündin. S. hier S. 8.

9. Ausgesperrter Mann. S. hier S. 11.

10. Depositum. Gesta Roman. ed. Oesterley no 118.
11. Finder ehrlich, Verlierer unehrlich. Köhler II, 578. Clous-
ton, Popular Tales I, 367.

12. Der kürzere Weg der längere.

13. Traumbrot. Clouston, Popular Tales II, 86.

14. Der Hofschneider und seine Schüler. Wackernagel, Altdeutsches Lesebuch 4, 1260.

15. Spielmann und Knochen. Köhler II, 336.

16. Wahrheiten, drei (Vögelein). Benfey, Pantschatantra I, 381. 17. Pflüger, Wolf und Fuchs. Köhler II, 532.

18. Dieb, Hausherr, Mondstrahl. Benfey I, 77.

19. Maymundus der Faule. Ist die Wette zwischen Herrn und Knecht, wer zuerst böse wird.

20. Maymundus der Geschwätzige. S. die Anmerkung Cranes zu Jacques de Vitry, n° 205.

21. Begräbnis Alexanders. S. W. Hertz, Abhandlungen S. 145. 10. Johannis de Capua Directorium humanae vitae ... traduction latine du livre de Kalilah et Dimnah, p. p. J. Derenbourg. Paris 1889. (Clouston, Popular Tales I, 8.) 1. a) Einsiedler auf der Suche. Benfey, Pantschatantra I, 139. b) Fuchs getötet. Benfey I, 139.

c) Kupplerin getötet. Benfey I, 147.

d) Abgeschnittene Nase. Benfey I, 140.

bliaux 135.

2. Löwe und Hase. Benfey I, 179.

Bédier, Fa

3. Der Löwe, seine Diener und das Kamel. Benfey I, 230. 4. Elster. Benfey I, 271.

5. Gutgesinnt und Bösgesinnt. Benfey I, 275.

6. Frau und Krämer. Benfey I, 281.

7. Wage, gefressene. Benfey I, 283.

8. Die Kaufmannsfrau und der Maler. Benfey I, 299.

9. Arzt, unwissender. Benfey I, 300.

10. Frau, zurechtgewiesene. Benfey I, 300.

11. Schlange will vergiften. Benfey I, 309. 361.

12. Jäger, Hirsch, Eber und Wolf.

13. Alter Mann von seiner Frau geküßt.

14. Einsiedler und Dämon.

15. Zimmermann und Weib mit Buhlen.
16. Löwe, Fuchs und Esel.

Benfey I, 367.

Benfey I, 370.

17. Hund rettet Kind und wird getötet; vgl. Canis der H.,

hier S. 75.

18. Die dankbaren Tiere und der undankbare Mensch. Ben

fey I, 192.

19. Vier Jünglinge.

11. Historia de septem sapientibus (Gröber 321). Ausgaben: 1. Liber de septem sapientibus, herausgegeb. von

K. Gödecke in Orient u. Okzident III, 385-423. 2. Die Historia septem Sapientum nach der Innsbrucker Handschrift vom Jahre 1342, herausgegeben von G. Buchner. Erlangen. 1889. 1. Rahmenerzählung. Loiseleur Deslongchamps, Essai sur les fables indiennes. Paris 1838. S. 142. Loiseleur S. 143.

2. Arbor.

[blocks in formation]

6. Tentamina. Loiseleur S. 149.

7. Senescalcus. Loiseleur S. 154.

8. Amatores. Loiseleur S. 156.

9. Vidua. Loiseleur S. 93. Chauvin, Syntipas S. 210. S. auch hier S. 208.

12. Dolopathos (Gröber 321).

Ausgabe: Iohannis de Alta Silva Dolopathos, herausgegeben
von H. Oesterley. Straßburg 1873.

Hauptwerk über Dolopathos: V. Chauvin, Bibliographie des
Ouvrages arabes. Liége 1904. Bd. VIII. Syntipas.

1. Schatzhaus. Chauvin S. 185.

2. Der gerettete Greis. Chauvin S. 199.

3. Fleischpfand. Chauvin S. 200.

4. Sohn der Witwe (= Trajans Gerechtigkeit). Chauvin S. 204. 5. Meisterdieb. Chauvin S. 204.

13. Gesta Romanorum (Gröber 321).

Ausgaben: 1. ed. Oesterley. Berlin 1872 (mit vielen Parallelen).
2. ed. Dick. Erlangen 1890.

1. Giftnahrung. W. Hertz, Abhandlungen S. 156.
2. Hundsquelle.

3. Blutschänderische Kaiserin (Witwe und Teufel) ist der
Conte dévot: La Bourgeoise de Rome. Vgl. Hist.
litt. XXIII, 121.

4. Zwei nackte Jungfrauen. Auch im Dialogus creaturarum 89. 5. Der Faulste bekommt das Reich. Grimm, Kindermärchen 3, 233.

6. Schlange und Milch. Grimm, Kindermärchen 3, 184. 7. Drei Ringe. Köhler II, 561.

8. Garten des Magiers. Oesterley zitiert Maundeville c. 90. 9. Kaisertochter, Seneschal. Crane zu Jacques de Vitry, no 17. 10. Schlange lösen. Pantschatantra I, 113–120.

11. Ölfässer. Petrus Alphonsus XVII, 1-12. Köhler II, 601. 12. Störchin. Vincentius Bellovacensis Speculum morale 16, 48 (Oe.).

13. Delphin und Knabe. Gellius Noctes 7, 8.

14. Wunderbare Menschen. Plinius Hist. nat. 7, 2.

15. Dehnbares Glas. Plinius Hist. nat. 36, 26.

16. Schießen (auf den Leichnam des Vaters). Köhler II, 562.

« السابقةمتابعة »