Breviarium Virdunense

Christus, Dei Fílius, Deus tis propriis ratiónem.

et homo est.

Deus est ex substantia Patris ante sécula génitus, et homo est ex substántiâ Matris in século 'natus. Perfectus Deus, perfectus homo: * ex ánimâ rationáli et humánâ carne subsistens.

Equális Patri secundùm divinitátem, * minor Patre secundùm humanitátem. Qui licèt Deus sit et ho

Et qui bona egérunt ibunt in vitam æternam, qui verò mala, in ignem æternum.

Hæc est fides cathólica :* quam nisi quisque fidéliter firmiterquè crediderit, salvus esse non póterit.

Ant. 1. D. In toto corde meo exquisívi te, Dómine, doce me justificatiónes tuas. Ps. 118.

CAPITULUM. Ephes. 5.

mo, * non duo tamen, sed Frátis aliquondò téne

unus est Christus.

bræ; nunc autem lux

Unus autem non conver- in Dómino. Ut filii lucis sióne divinitátis in car- ambuláte; fructus enim nem, *sed assumptióne

humanitátis in Deum. Unus omninò, non confusióne substantiæ, * sed unitáte persónæ.

Nam sicut ánima rationális et caro unus est homo, * ita Deus et homo unus est Christus.

Qui passus est pro salúte nostrâ, descendit ad ínferos, * tértiâ die resurrexit à mórtuis ;

Ascendit ad coelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis, indè ventúrus est judicáre vivos et mórtuos ;

Ad cujus adventum omnes hómines resúrgere habent cum corpóribus suis, et redditúri sunt de fac

lucis est in omni bonitáte, et justítiâ, et veritáte: probantes quid sit beneplácitum Deo.

R. breve. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis. Repet. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis. V.. Qui sedes * ‘ad déxteram Patris, [Hic versus quandoquè mutandus est, ut notatur in Proprio. ] * Miserére nobis. Glória Patri,, et Fílio,* et Spirítui sancto. Repet. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis. Matth. 16. Tob. 8. Hebr. 1.

V. Exurge, Dómine, ádjuva nos; R. Et rédime nos propter nomen tuum. Ps. 43.

Státue servo tuo elóquium tuum in timóre tuo.

Dómine Deus omnipo- viâ tuâ vivífica me. tens, qui ad princípium hujus diéi nos perveníre fecisti, tuâ nos hódiè salva virtúte; ut ad Amputa opprobrium menullum declinémus peccá- um quod suspicátus sum; tum, sed semper ad tuam * quia judícia tua jucunda. justítiam faciendam nostra Ecce concupíví mandáprocédant elóquia, diri- ta tua : * in æquitáte tuâ gantur cogitatiónes et ópe- vivífica me.

Et respondébo exprobrántibus mihi verbum, quia sperávi in sermónibus tuis.

ra; Per Dóminum nostrum Et véniat super me miJesum Christum Fílium sericórdia tua, Dómine tuum, qui tecum vivit et *salutáre tuum secundùm regnat in unitáte Spíritus eloquium tuum, sancti Deus, per ómnia sécula seculórum. R. Am. V. Dóminus vobiscum, R. Et cum spíritu tuo. V. Benedicámus Dómino, R. Deo grátias AD OFFICIUM CAPIT. etc. ut in Ordinario, AD TERTIAM. Ex Psalmo 118. Legen egem pone mihi, Dómine, viam justificatiónum tuárum; quíram eam semper.

Et ne áuferas de ore meo verbum veritátis usque→ quáque; * quia in judiciis supersperávi.

tuis

Et custódiam legem tuam semper, in seculum, et in séculum séculi. Et ambulábam in latitú* et ex- dine; quia mandáta tua exquisívi.

Da mihi intellectum et scrutábor legem tuam,* et custódiam illam in toto corde meo.

Deduc me in sémitam mandatórum tuórum ; quia ipsam vólui.

Et loquébar de testimóniis tuis in conspectu regum, * et non confundé

bar.

Et meditábar in mandátis tuis, quæ diléxi. Et levávi manus meas

Inclína cor meum in tes- ad mandáta tua quæ ditimónia tua, et non in léxi, * et exercébar in

Superbi iníquè agébant usquequáque;* à lege autem tuâ non declinávi.

Misericórdiâ tuâ, Dó

Memor fui judiciórum mine, plena est terra: tuórum à século, Dómi- justificatiónes tuas doce ne; et consolátus sum. me.

Deféctio ténuit me * pro

Divisio Psalmi 118.

peccatóribus derelinquén- Bon tibus legem tuam.

Cantábiles mihi erant justificatiónes tuæ * in loco peregrinatiónis meæ. Memor fui, nocte, nóminis tui, Dómine; * et custodívi legem tuam. Hæc facta est mihi, quia justificatiónes tuas exquisívi.

Pórtio mea, Dómine,* dixi,custodire legem tuam. · Deprecatus sum fáciem tuam in toto corde meo: miserére meî secundùm elóquium tuum.

Cogitávi vias meas et converti pedes meos in testimónia tua.

Parátus sum, et non sum turbátus, * ut custó– diam mandáta tua.

Funes peccatórum cir

onitátem fecisti cum servo tuo, Dómine, secundùm verbum tuum. Bonitátem, et disciplí-nam et scientiam doce me; * quia mandátis tuis crédidi.

Priusquam humiliárer, ego delíqui: * proptereà elóquium tuum custodívi.

Bonus es tu;* et in bonitáte tuâ doce me justificationes tuas.

Multiplicáta est super me iniquitas superbórum: ego autem in toto corde meo scrutábor mandáta tua.

Coagulátum est sicut lac cor eórum; * ego verò legem tuam meditátus sum.

Bonum mihi quia humiliasti me, ⭑ ut discam justificatiónes tuas.

Véniantmihi miseratiónes tuæ, et vivam ;* quia lex tua meditátio mea est. Confundantur superbi, quia injuste iniquitátem fecérunt in me; * ego autem exercébor in mandátis tuis.

Glória Patri. Inclína.

V. Deduc me in sémi–
tam mandatórum tuórum ;
R. Quia ipsam vólui.
Ps. 118.

AD SEXTA M.
Ex Psalmo 118.

Defecit in salutáre tuum
ánima mea, et in
verbum tuum superspe-

rávi.

Defecérunt óculi mei in eloquium tuum, * dicenConvertantur mihi ti- tes Quandò consoláberis

mentes te,*et qui novérunt me? testimónia tua.

Quia factus sum sicut Fiat cor meum imma- uter in pruínâ; * justificulátum in justificatióni- catiónes tuas non sum oblíbus tuis, ut non confun- 'tus.

dar.

Quot sunt dies servi tui? Ant. 6. C. Da mihi intel-*quandò fácies de perselectum, et scrutábor le- quéntibus me judícium? gem tuam, Dómine. CAPITULUM. 1. Joan. 2. In In hoc scimus quóniam cognóvimus Deum, si mandáta ejus observémus.

Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes; * sed non ut lex tua,

Omnia mandáta tua, véritas: * iníquè persecuti

sunt me, adjuva me. Super inimícos meos Paulò minùs consumma- prudentem me fecisti manvérunt me in 'terrâ : ego dáto tuo ; quia in æterautem non derelíqui man- num mihi est.

Ddáta tua.

Secundùm

Super omnes docentes

misericór me intellexi;

quia tes

diam tuam vivífica me, * timónia tua meditátio mea et custódiam testimónia est.

oris tui.