Quasque habet ista palus herbas, artesque medentům
Ah pereant herbæ, pereant artesque mcdentům
Gramina, postquam ipsi nil profecere magistro.
Ipfe etiam, nam nescio quid mihi grande fonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux eft alcera nocte,
Et tum forte novis admoram labra cicutis,
Disliluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuire fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite silvæ.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmq; Arvigarúmque duces,priscúmq;Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Jogernen
Mendaces vultus, assumptaque Gorlóis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita supersit,
Tu procul annosa pendebis fiftula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis murata camcenis
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non sperâsse uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitusque inglorius orbi)

Si me dava comas legat Ufas & potor Alauni,

antæ, Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne TreEt Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis Tamara, & extremis mc difcant Orcades undis.

Ite domum impatti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri, Hæc, & plura fimul tum qux mibi pocula, Mansus, Mansas Chalcidicæ non ultima gloria ripe Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe, Et circum gemino cælaverat argumento: In medio rubri maris unda, & odoriferum ver Littora longa Arabum, & fudantes balfama filva, Has inter Phoenix divina avis, unica terris Cæruleùm fulgens diversicoloribus alis Auroram vitreis furgentem refpicit undis. Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, Quis putet? hic quoq; Amor, pictæq; in nube phaArma corufca faces, & fpicula tincta pyropo; retra, Nec tenues animas, pestúfque ignobile vulgi Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens Semper in erectum fpargit fua tela per orbes Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus, Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.

Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultra, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ; Heroúmque animas inter, divósque perennes, Æthereos haurit latices & gaudia potat Ore facro. Quin tu cceli post jura recepta Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris, Seu tu noster eris Damon, five æquior audis, Diodotus, quo te divino nomine cuncti Calicolæ nôrint, sylvisque vocabere Damon. Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas, En etiam tibi virginei servantur honores; Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona, Letáque frondentis geftans umbracula palmæ Æternum perages immortales hymenäos; Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis, Festa Sionæo bacchantur & Orgia Thyrsos

Jan.

Jan. 23•

1646.

Ad Joannem Roufium Oxoniensis Academiæ

Bibliothecarium.

De libro Poematum amisso, quem ille fibi denuo mit

ti postulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

Strophe 1.

GE

Emelle culcu simplici gaudens liber,

Fronde licet geminâ,
Munditiéque nitens non operoså,
Quam manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii Poetæ ;
Dum vagus Ausonias nunc per umbras
Nunc Britannica per vireta lusit
Insons populi, barbitòque devius
Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, & humum vix tetigit pede;

Antistrophe.
Quis te parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?
Cum tu missus ab urbe,
Docto jugiter obfecrante amico,
Illustre tendebas iter

Thamesis ad incunabula

Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyasusque facer
Orbi notus per

immensos, Temporum lapfus redeunte cælo, Celeberque futurus in ævum,

Strophe 2.

Modò quis deus, aut editus deo
Pristinam gentis miseratus indolem
(Si fatis noxas luimus priores
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia sanctus
Et relegatas fine sedc Musas

Jam