Acre latet: mox triste sonant mugitibus arva, Armenti tumidis furit æstus in artubus ardens, Nec spes ulla manet. Deserta per arva colonus Ingemit, oppressitque fames citò pallida gentem.
13 Ergo perge, viator, adhuc, quem nobile misit Consilium: non hæc tibi meta optata laborum, Non licet hic tandem sedes tibi ponere, latè Unde profecta cohors populos et barbara regna Erudiat. Sed corda malis interrita gaudent Amotas sedes, extremaque visere mundi. Audax urget iter divino fretus amore.
Quippe fide indomitâ nunc, si quando, est opus. Ipsi (Proh genus et nomen Batavum !) quos Anglia donis Accumulat, qui se Christi de nomine dicunt, Fœderis immemores potuere lacessere bello
Innocuam gentem; dumque ignibus omnia vastant, Illum armisque minisque petunt, magis omnibus illum Sectantur, Divi sanctus qui nuntius alti
Venerat, et diras tenerâ cum stirpe daturum Irati jurant pœnas: incendere sacras
Mox properant ædes. Audet tamen ille, pavoris Nescius, uxorem et sobolem per vasta locorum Provehere; hîc etenim steriles Kalaharia campos15 Expandit, quos non rivi fontesve rigârunt, Fœcundive imbres cœli nec roscidus humor. Bis tamen hinc et ter male faustâ sorte repulsus Spe magis exsurgit. 'Certam nos ponere," dixit, "Qui vetuit sedem, Deus in majora vocavit : "Nec moror." Ergo alacris sese in grandissima vitæ Consilia accingit, nempe ut tellure profectus
E mediâ visat longinquum littus utrinque, Quà septemgeminus fluctu Zambesius Indas
Turbat aquas, et quà longè sonat usque16 Loandum Littus Atlanteæ magnis stridoribus undæ.
Iamque opus exactum est. Patriam haud inglorius heros Progeniemque petit, narratque pericla viarum,
Inque pares turbam mirantem provocat ausus. Nec requie tamen ipse frui dignatur et otî Deliciis meriti, sed corde ardente laborat
Atque iterum in terras vestigia flectit easdem,
13. Livingstone was prevented by the unhealthiness of the climate from making the Bakwains the centre of the missions which he meant to establish.
14. The Dutch Transvaal Boers, whom England protects and has made into a Republic, attacked the Kurumans, among whom Living. stone had been,-swore to kill him, and burned the mission-house.
15. To reach the Bakwains from the Cape, the desert of Kalahari must be passed.
16. St. Paul de Loanda, on the west coast.
Donec iter tandem patefecerit, Africa per quod Divitias fœcunda suas effundat, et artes Perdiscat nostras et longâ libera nocte Excipiat summo demissum ex æthere lumen.
Atqui tantum operis decus atque ingentia facta Dum jactamus, adhuc remanent majora. Remotos Oceano campos, telluris viscera magnæ, Et dites auro valles, densique latebras
Palmeti nunquam tetigit pes Anglicus. Illic, Colla jugo indoctus dare, majestate pererrat Indomita sylvas elephas, dum plurima garrit Simia, et alato verrit campi æquora cursu Immani1 passer specie. Crocodilus in undis Aut viridante latet sub littore, dum fremit ingens Faucibus horrendis et obeso18 bellua tergo. Nec minor, in mediâ miris qui19 viribus altum Fronte gerit cornu: non illum missile plumbum Hastave venantis lædat. Quin ubere messes Divite fundere amat tellus, Cerealia dona, Pomaque, et ignotos alio sub sidere fructus. Tales divitiæ populis; at sæpiùs arma Per trepidas resonant terras, victorque cruentus In vincla edomitam rapit heu servilia gentem.
Ergo ubi florebant urbes et splendida quondam Moenia, nunc deserta patent latè omnia; frustrà Fundit humus messes nullo fœcunda colono, Unde et divitiæ possent accrescere terris, Vasta patent campi,20 contagiaque aera complent ; Desertique feræ stabulant per tecta palatî.
Talia, Quorra, vides, sive hoc tu nomine gandes Seu potius Nigro: vosque, O sine limite campi Fluctibus Hesperiis admoti, atque inde tepentem Porrecti in Nilum, siccis quos claudit arenis Flamine et exurit torrente Sahara, labore Indomita humano. Sed cur percurrere frustrà Nomina tot coner, quot in alto sidera cœlo Elucent? Quid te memorem, Caffraria, nostrâ Cæde rubram? quid vos, hominum gens ima, ferarum Ingenio ac formæ propior? queis corpora nuda Effossumque cubile solo: dant gramina vilem Per nemus incultum glandesve errantibus escam. Quinetiam auxilium Bechuanus et arva Barotum Fuscique Æthiopes magnâ jam voce precantur, Et simul innumeræ rutilo sub sidere gentes.
17. The Ostrich.
18. The Hippopotamus.
19. The Rhinoceros.
20. As in Italy, in consequence of the desertion of lands, much of the country has become uninhabitable from malaria.
Ergo, qualis abit longinqua in littora miles Nec dubitat laribus sese divellere amatis, Pro patriâque mori, sic et trans æquora tendit Sancta cohors, carasque domos et commoda vitæ Deserit, et spretis devoto corde periclis Suscipit humanis majores viribus ausus. En patet ingenti via quà monstrata labore Sancta ferunt illi vestigia, jamque remotos Explorant penitus campos, dum lumina secum Dia gerunt. Nec longa dies, et servus iniqua Vincula rumpet ovans, et sensim pectora, cælo Fervidiora suo, populi in sublimia tollent. Quæ nunc terra cruore rubet, mox dives aristas Fundet ut ante, suis Pax et ridebit in oris. Undique Lux donec tenebras divina fugârit, Eniteatque inter gentes hand ultima, veri Serva dei, exactis jam felix Africa pœnis.
THOMAS WATSON JACKSON.
KING HENRY VIII.-ACT IV., SCENE II.
Katharine-If my sight fail not,
You should be lord ambassador from the emperor, My royal nephew, and your name Capucius.
Cap. -Madam, the same, your servant.
The times, and titles, now are alter'd strangely
With me, since you first knew me.
What is your pleasure with me? Cap.-Noble lady,
First, mine own service to your grace; the next, The king's request that I would visit you;
Who grieves much for your weakness, and by me
Sends you his princely commendations,
And heartily entreats you take good comfort.
Kath.-O my good lord, that comfort comes too late ;
"Tis like a pardon after execution :
That gentle physic, given in time, had cured me; But now I am past all all comforts here, but prayers. How does his highness?
Cap.-Madam, in good health.
Kath. So may he ever do! and ever flourish, When I shall dwell with worms, and my poor name Banish'd the kingdom !-Patience, is that letter, I caused you write, yet sent away?
Pat.-No, Madam. (Giving it to her). Kath.-Sir, I most humbly pray you to deliver This to my lord the king.
Cap. Most willing, Madam.
Kath.-In which I have commended to his goodness The model of our chaste loves, his young daughter :- The dews of heaven fall thick in blessings on her!- Beseeching him to give her virtuous breeding; (She is young, and of a noble modest nature; I hope, she will deserve well :) and a little
To love her for her mother's sake, that loved him, Heaven knows how dearly. My next poor petition Is, that his noble grace would have some pity Upon my wretched women, that so long Have follow'd both my fortunes faithfully : Of which there is not one, I dare avow,
ΚΑΘ. Εἰ μὴ τόδ ̓ ὄμμα τυγχάνει φηλούμενον ἐκ τοῦ τυράννου Καρόλου πρέσβυς πάρει τοῦ ξυγγενοῦς μοι, Καπύκιος κεκλημένος. ΚΑΠ. οὐκ ἄλλος εἰμί, σοὶ δ ̓ ὑπήκοος, γύναι. ΚΑΘ. δεινὴ μὲν ἡμῖν ἡ τύχης μεταλλαγή, ἐξ οὗ μ' ἐσεῖδες πρῶτα, κἀξιώματος ὦναξ, τί δ' ἥκεις ἐξ ἐμοῦ ζητῶν, φράσον. ΚΑΠ. πρῶτον μὲν εὐσεβῶς σε, γενναῖον κάρα, αὐτὸς προσαυδῶν· εἶτα πρός σε νῦν σταλεὶς αὐτοῦ πάρειμι βασιλέως κελεύσμασιν, ὃς ἀσθενείᾳ πολλὰ σῇ λυπούμενος φιλοφρόνων μ ̓ ἔπεμψεν ἄγγελον λόγων, σέ τ' εὐφιλῶς ἄνωγεν εὖ θαρσεῖν ἔτι.
ΚΑΘ. ἀλλ ̓ ὑστερεῖ σός, εὐμενής περ ὤν, λόγος, θανόντι θάνατος ὡς μάτην ἀνίεται. ἰάσιμ ̓ ἄν τοι φάρμακ ̓ ἦν τάδ' ἤπια εἰ καιρίως γ ̓ ἔδωκας· ἀλλὰ νῦν νόσου οὐδὲν παρηγόρημα, πλὴν εὐχαὶ μόνον ἄναξ δ ̓ ὅπως ἔχει λέγ'.
ὡς ἄριστ ̓ ἔχει. ΚΑΘ. ἀλλ ̓ εὐσθενοίη γ ̓ εἶσαεί, θάλλων ἀεί, βόσκημ ̓ ὅτ' ἔσται τοὐμὸν εὐλαῖσιν δέμας, κἀμοῦ ταλαίνης ὄνομα γῆς ὠσθήσεται. ἃ δ ̓, ὦ κόρη, σοὶ γράμματ ̓ ἐξηγησάμην μῶν ἐξέπεμψας ;
ἀλλὰ γὰρ λαβεῖν πάρα. ΚΑΘ. σὺ τήνδε δέλτον, εἴ τίς ἐσθ' ἡμῶν χάρις, ὦ πρέσβυ, δὸς τἄνακτι.
ΚΑΘ. ἐν τῇδε λίσσομαί σφε κηδεύειν φίλως τὴν παῖδα τὴν τέρειναν, οὖσαν εἰκόνα ἡμῶν ἔρωτος, ὅς ποτ ̓ ἦν, εὐδαίμονος. κείνῃ πάνολβος θεόθεν ἐκπέσοι δρόσος. τὴν παρθένον δ ̓ αἰτῶ σφε παιδεύειν καλῶς, νέα γὰρ αἰδοία τε γενναία τ ̓ ἔφυ, χὡς ἔλπομαι, τοῦδ' ἀξία φανήσεται. σμικρὸν δὲ καὶ φιλεῖν σφε, τῆς μητρὸς χάριν, ἡ κεῖνον ἔστερξεν σφόδρ', ὡς οἶδεν θεός. τὸ δεύτερον δ ̓ ἔτλην τι θεραπαινῶν ὕπερ αἰτεῖν, ταλαίνας ὡς ἐποικτείρῃ τύχας ὁ δεσπότης· δαρὸν γὰρ ἔν τ ̓ εὐπραξία, λάτρευμα πιστόν, κοὐδὲν ἧσσον ἐν κακοῖς ὑπηρετοῦσι· φημί τ ̓ οὔ τι δυσκρίτως
« السابقةمتابعة » |