Unde eorum est vacua farto pyxis atque capsulae, unde fugitivis anhelat arca nostra nummulis. 65 Interim conscripta nobis opera foetusque ingeni, mille noctium vigiliae, longus annorum labor, esca tineis et pudendum pabulum blattis iacent, queis coronidem supremam, queis manum addere ultimam impeditur nostra curis fracta mens domesticis.

70 Saepius mea ingemiscit Musa damno hoc, integra virgo quondam, nunc pudore prostituto

omen hoc!

absit procul

meretrice quaestu verita solari famem.

Tuque non raro tulisti graviter hoc dispendium Phoebe, amicum numen olim, fidus hactenus comes. 75 Quo fugis nunc? Teque solito subtrahis conspectui? Talibus noctem fatigans Daphnorinus questibus, nescios soporis oculos irrigabat lacrimis.

80

Cum refulgens luce clara Phoebus ultro se obtulit,
et genas tergens amicis solvit ora vocibus:
Parce coelos immerente provocare iniuria!
Certus esto, quod tuarum dura rerum acerbitas
sancta regis Friderici commovebit pectora,
cui suprema lex et una cura stat, populi salus.
Cur tuo sedeat iniqua corde diffidentia?

85 Tanta regis magnitudo, tanta virtus principis,
nec parem cui nec secundum nostra cernunt secula,
vera quem niveis quadrigis Fama coelo sustulit,
quod ministris parva quamvis paucaque officia ́ suis
gaudeat pensare larga et liberali dextera,

90 te videbit derelictum destitutumque auxili?

Nec dabit messem laborum metere, quos tu ter decem iam per annos pertulisti, laude non inglorius? Qui tuae ver aevitatis atque floridos dies publicis Danae iuventae consecrasti commodis, 95 ut gravis nunc bruma vitae torpeat tristi gelu, et nive aspersum indecoro squaleat situ caput? Absit, absit ista mentis cogitatio impiae!

Nonne, cum primum corona cingeret rex verticem, annuo tuum beavit sponte censum auctario, 100 regii favoris arrha prima sceptra inaugurans?

Nunc licet sat turbulento res fluant lapsu, tamen magnus animus sorte utraque maior haud sinit, suo quicquam honori ut triste tempus gloriaeve deroget. Crescit augeturque dando plura liberalitas,

105 deputans lucrum sibi esse, quod probis impenditur. Quae tibi patebat aura naviganti prospera,

maxime nunc indigenti clausa non erit manus. Ipse ego illi vellicabo lenis aurem, et temporis anteacti ac iam fluentis concitabo memoriam, 110 sicque dicam: O rex, dearum firma spes Parnassidum, dulce columen eruditae gentis et summum decus! Ille, quem diuturna fecit aegritudo languidum, quem dies longusque vestrae patriae impensus labor nunc iuberet, ut solutus et procul negotiis 115 reliquum vitae in recessu degat, emeritus senex; ille, cum se Sora vestrae laudibus praesentiae tolleret, consors honoris facta tantum cernere incolam, momenta quaedam et portiunculam tuae iussus institutioni ferre, pectus hoc capax

120 omnium artium eruditis imbuit scientiis.
Quicquid intimo recessu numerus arcani tenet,
quicquid aut Megarensis heros aut Syracosius senex
prodiderunt, habile et annis et tuo aptum sanguini,
praevio hoc ductore dia mentis hausisti indole.
125 Nunc pia memorique tecum mente, rex, expendito,
quam frequenter ille vestro tunc frui consortio
non negatus atque herilis particeps mensae, iocis
serio sermone mixtis prandium condiverit.
Cumque iam Sora relicta dius ardor pectoris
130 dissitas hinc orbis oras te iuberet visere,
plenus entheo furore tale verbum protulit:
Ito felix, domine! Non me fallit hoc praesagium,
irritis nec certa frontem Parca signavit notis:

hoc prius

sic fata poscunt gravia passurum caput,

135 arduis tibi ad coronam praeparandum est casibus,

quod dein maiore splendens tanget astra gloria. Quamque nunc abiens benigne porrigis mihi dexteram, indicem certumque pignus pertinacis gratiae

haec feret paterna quondam sceptra fascesque imperi, 140 tunc novo regi insuetis gratulabor versibus,

tunc meis feliciora fata rebus spondeo.

Quae profatus ore fuerat, verus augur, praescio, prospero eventus sequutus comprobavit omine.

Haec ergo fidus sequester verba regi perferam, 145 verba non portanda rapidis Balticum in fretum Notis. Tu modo animum, Daphnorine, recipe, concussum metu! Saepe navis, quam secundus Auster et fluctus tulit usque felix per profundi regna Nerei,

iam subire prompta portum iamque terrae proxima, 150 derepente saevientis quassa Boreae turbine, mergitur fere atque in ipso pene sidit ostio: quae tamen cauta magistri seduli prudentia sospitata, se paterno salva reddit littori laetaque advectas remoto a sole merces explicat. 155 Hactenus tuae favente cymba vitae numine prosperum sulcavit aequor, lapsa tranquillo salo: iamque spes blandae quietis te fovebat, otium pollicens et dulce longis praemium sudoribus, quando inexspectata duro saeva stridens impetu 160 obruit procella puppim, iam propinquam portui, naufragum minitata fatum. Sed fidelis arbiter, qui tenens clavum gubernat fidus arctoam ratem, ille Castoris gemellum sparget antennis iubar et tua ad desideratum vela flectet alveum.

165

Quin et idem rector orbis Danici, diis aemulus, non suo tantum favore te beabit, quam diu

quantulum est, quod restat aevi transigis, sed insuper in tuum gnatum refusam prorogabit gratiam, et sereniore vultu vota nostra comprobans 170 largietur, ut, tibi cum fila rumpet Atropos, filius, tuae a iuventa cultor artis sedulus, in professorum cathedra sedeat et subselliis, sicque seriem prosequutus ordinis, non degener, quem pater tenuit, eundem filius teneat locum. 175 Non quidem peregrinus ille est aut ab aliis advena, ipsius quod vos parentes estis, huc venit locis;

sed solum natale sibimet esse gaudet Daniam : estque Sorani lycei prima proles omnium,

quos satu foecunda largo protulit academia. 180 Eius ergo aequaeva gestans nomina incunabulis, patriae ius singulare civitatis expetit.

Sic novus succrescit alta surculus sub arbore, pullulans radice firma, seque in auras exserit: quae bipennis cum vetustum caudicem ceciderit, 185 facta tunc arbos, paterno stat solo, et magis ubere foeta ramo, dulciores fronde fructus parturit.

Hoc tabellis rex benignus, hoc ratum faciet manu. Surge laetus! Illa magni fida regis corcula, incliti heroes, patronos iure quos merito colis, 190 hi tibi sternent faventes semitam internuntii, qua tua haec notanda chartis commeet Querimonia, regios visura vultus et repulsam nesciens.

Fatus haec Apollo nocti se profundae miscuit. Daphnorinus spe referto gestiens solatio 195 et sacro motus furore, non tulit silentium, sed torum domumque tali concitavit iubilo: Friderice rex, avitae splendor et fax gloriae, regiae virtutis haeres, sancta cuius comitas, socia maiestatis, omnes orbis illustrat plagas: 200 effice, ut benignitatis aureum solitae iubar

in tuum radiet clientem, iam tenebris obsitum, ut senex aegerque dura sorte pressus, nunc velut pallido revocatus Orco, dormientem suscitet

in tuas laudes Camoenam, et gloriosi nominis 205 pergat hoc sonare, Fama praecinente, encomium: Qui prius dux Fridericus Daphnorino ostenderat signa multa et ominosa regiae clementiae,

ille nunc rex Fridericus pristinae olim gratiae iamque maiestatis ipsi grande monumentum addidit.

Lauremberg.

7