vendendam et ad vsus quosuis beneplacitos conuertendam. Ad quam sculteciam dicto Paulo et suis successoribus damus quatuor mansos liberos cum supersticijs omnibus et villagio, quintum pro ecclesia et sextum pro pascuis siue grege pellendo; item tabernam liberam, molendinum cum suis emolumentis ab omnibus nostris incolis dicte ville in eodem fluuio Stobnicza, eciam inquilinos omnes dicte ville piscinasque, quot et quantum construere poterit; banca quoque siue mensam panum et sutorum, macella carnium, sartorum, fabrorum et aliorum mechanicorum siue hortulanorum, quos in dicto villagio locauerit, ac tercium denarium iudicialem et sextum censualem; eidem Paulo sculteto et eius successoribus coloni nostri ville predicte quatuor dies integros in anno laborare et obuenciones seu honores, videlicet quilibet cmeto coretum auene et duos pullos semel in anno exhibere et offerre tenebuntur. Vt autem eo cicius eandem villam Domaradz valeat locare, omnibus incolis in ipsa locandis a data presencium ad viginti annos damus et conferimus plenam et omnimodam libertatem, eximentes ipsos ab omnibus nostris solucionibus, exaccionibus, laboribus, angarijs et preangarijs, quibuscunque nominibus nuncupentur. Qua expirata libertate cmetones dicte ville de quolibet manso tres fertones grossorum Pragensium nomine regni nostri, vnum modium auene et duos pullos et pro decima campestri sex grossos nobis et succedaneis nostris in anno soluere tenebuntur et erunt astricti. Insuper eximimus et absoluimus omnes inhabitatores predicte ville, cuiuscunque condicionis existant, ab omnibus iudicijs, iurisdicionibus omnium palatinorum, castellanorum, iudicum, subiudicum et officialium quorumcunque, ita quod coram ipsis aut ipsorum aliquo pro quibuscunque causis siue paruis siue magnis citati minime respondere tenebuntur, sed cmetones tantum coram ipso sculteto et scultetus coram nullo, nisi coram nobis, dum per nostram literam euocatus fuerit, suo iure Theutonico de se querulantibus respondere tenebuntur. Omnes item alias causas et crimina commissa infra gades et granicies in villa predicta Domaradz, idem scultetus cum scabinis suis iudicabit, sentenciabit, comdemnabit, puniet seu exequutionem faciet, forma iuris Theutonici in omnibus obseruata. Conferimus eciam et damus prenominato sculteto Paulo et eius successoribus legitimis in dictis siluis nostris plenam potestatem et omnimodam facultatem eciam mellificia habendi et parandi, quotquot in eisdem siluis nostris pro sua et successorum suorum vtilitate facere poterit, (que) ipsi1 perpetue adscribimus, adiungimus et appropriamus. Dictus autem scultetus et sui successores occasione donacionis nostre predicte ad quamlibet expedicionem nostram generalem cum hasta in equo valenti nobis et successoribus nostris seruire tenebitur et erit astrictus. Actum Cracouie feria sexta post festum sancti Iacobi apostoli, anno Domini millesimo trecentesimo quinquagesimo nono. Presentibus ijs: reuerendo domino Bodzenta episcopo Cracouiensi, Andrea Tencinio Cracouiensi, Ottone Pilecio Sandomiriensi palatinis, Iascone castellano Voinicensi, Prendota Galka pocillatore nostro, Bodzenta procuratore generali et

alijs nobilibus fidedignis testibus. Datum per manus reuerendi viri domini Ianussii decretorum doctoris, cancellarij nostri et decani Cracouiensis.

Z potwierdzenia króla Stefana dtto Leopoli 24 Iulii 1578, oblatowanego w księgę metryk 122, fol. 163 v. Sprostowane myłki: a) redigentes, b) tendens, c) Sandomiriensem, d) macellam, e) causas, crimina commissa et infra, f) ipsius. Po świadkach sądząc należy dokument powyższy uważać za podrobiony, nietylko bowiem nazwiska rodowe od gniazd rodowych w tej formie jak Tencinius, Pilecius utworzone, w dokumentach z epoki piastowskiej nie pojawiają się wcale, nietylko nazwa pocillator na oznaczenie godności cześnika w tychże dokumentach nie jest jeszcze używana, jeno pincerna, subpincerna, ale co ważniejsza świadkujący dostojnicy nie są sobie współcześni na piastowanych urzędach. I tak Andrzej jest wojewodą krakowskim dopiero w r. 1363 po Imbramie, Otto Pilecki zaś zostaje wojewodą sandomirskim nawet dopiero po śmierci króla Kazimirza, bo w r. 1376. Styl i treść dokumentu nie budzą wprawdzie żadnego podejźrzenia i owszem odpowiadają w zupełności autentycznym dokumentom króla Kazimirza Wielkiego, wydawanym w przedmiocie zakładania wsi i miast na prawie niemieckiem. Ale ten fakt sam jeden nie wystarcza do obrony autentyczności dokumentu i wskazuje tylko, że fałszerzowi prawdziwy jakiś przywilej za wzór do sfałszowania służył.

Domaradz, wieś paraf. w obw. sanockim, pow. brzozowskim.

DCCCCLXII. 1365. die 16. m. Iunii, in Szydłów.

ludicium terrestre Sandomiriense testatur, inter villas Szuszczyce et Zrzece terminos positos esse.

Nos Iacobus iudex et Wylcko subiudex terre Sandomiriensis generales, significamus tenore presencium vniuersis, quibus expedit, quomodo nobiles Micko alias Byrzittwa de Syscycze perte ex vna, et nobilis Nicolaus de Wrzecze perte ex altera, ad nostram nostrorumque assessorum presenciam venientes, non compulsy, non quoacti nec aliqua fraude mala seducti sed sani mente periter et corpore fassy sunt et publice recognouerunt, inter willas fecisse granicies seu signa Syscycze et Wrzecze suas videlicet inter, quod a signo dicto thoporyscko przelasecz, quod currit a pratis maiori Wrzecze in perte dextra minori Wdrzecze et ad sinistram Sysczicze a signo thoporziscko ad signum sadykierz et a predicto signo sadykyerz usque ad signum Balylug et a signo Balylug usque ad signum seu viam koporiczka et ab eadem via quanto reccius ad graniciem Chmelick et a granicie predicto usque ad viam, que currit de molendino Chmelycz Trzeczasaw ad fluuium Chmelicza, et nucupatis signis seu graniciebus inter predictas villas parte ex vtraque firme teneri debent sub vadio centum marcarum. Harum quibus in testimonium nostra presentibus sigilla sunt subapensa. Datum in Sydlow feria secunda proxima post festum Corporis Christi, anno Domini M° CCC LX°V, Presentibus Pelka de Zambrzecz, Bronissio de Byechow, Bronissio de Woyecza, Pelka de Gnoyno, Nicolao de Strzelcza, lurkone de Byechow et alijs bonis testibus.

Oryginał pargaminowy, przechowany w zbiorach Akademii Umiejętności w Krakowie. Po dwóch pieczęciach pozostały tylko nacięcia w zakładce, którędy rzemyki pargaminowe niegdy przeciągnięte były.

Jakkolwiek pismo dokumentu nie wzbudza podejźrzenia i dokument może pochodzić z końca XIV wieku, przecież wypada go uznać za podrobiony. W roku 1365 był Pełka sędzią sandomirskim, którego na sęstwie tem już w r. 1362 spotykamy. Jakub był sędzią sandomirskim w latach 1352 i 1353 ale podsędkiem był podówczas Dzierżek. Nie mamy zaś żadnego aktu, z któregoby się okazywało, że Jakub doczekał się na sęstwie sandomirskiem Wilczka jako podsędka. Oprócz tego grube a liczne błędy czynią dokument ten tem bardziej podejźrzany, gdy w sądach ziemskich podówczas istnieli już rutynowani notaryjusze. Jako osobliwy symptom przytoczyć należy, że w dokumencie tym litera S pisana jest stale w kształcie majuskuły H z alfabetu nowogotyckiego.

Na stronie adresowej są zblakłe zapiski mogące pochodzić z XVII wieku. Dokument jednak prawdopodobnie jeszcze u schyłku XIV wieku podrobiony został. Szuszczyce, wieś w woj. krakowskiem, obw. stopnickim, pow. szydłowskim, par. Gnojno.

Zrzece wielkie i małe, w tymże powiecie, par. Chmielnik.
Chmielnik, miasteczko w tymże obwodzie i powiecie.
Szydłów, miasteczko powiatowe w obw. stopnickim.

DCCCCLXIII.

1365. die 23. m. Iunii, in Radom.

Kazimirus rex Poloniae monasterio Secechoviensi sortem quandam in villa Ciszyca sitam, de qua eidem monasterio Marcus plebanus de Stężyca litem intendebat, addicit.

In nomine Domini amen. Tunc calumpnie via precluditur et omnis ambiguitas tolli solet, cum id, quod agitur et debet perpetuo permanere, confirmacione regum et litterarum testimonio roboratur. Proinde nos Kazimirus Dei gracia rex Polonie necnon terrarum Cracouie, Sandomirie, Syradie, Lancicie, Cuyauie, Pomoranie, Russieque dominus et heres, ad noticiam tam presencium quam futurorum volumus deuenire, quod res seu causa, que ferebatur inter discretum virum dominum Marcum plebanum de Staszicza parte ex vna, et inter honorabilem virum Swanthoslaum abbatem et suum conuentum monasterij Seczechouiensis, parte ex altera, qro quadam sorte wlgariter srzeb in Cissicza, villa eiusdem monasterij, cum suis pertinencijs, videlicet agris, pratis, rubetis et vna tractura sagene in lacu, wlgariter tona, questio coram nobis fuisset exorta, tandem cum eadem causa siue controuersia in multos variosque terminos volueretur, in termino vero peremptorio vtrique parti per nos posito et assignato, coram regia nostra maiestate idem Marcus plebanus de Stazicza incepit probare super predictam sortem, asserens, quod ad meam (s) ecclesiam Stazicziensem pertinet, et non potuit approbare; prenarratus vero Swanthoslaus abbas Seczechouiensis suo cum conuentu per cerciores ac ydoneas personas sufficienter et condigne demonstrauit approbando super predictam sortem suis cum pertinencijs, dicens, quia nusquam et ab antiquo ad ecclesiam Staziciensem, sed ad nos et nostrum monasterium pertinet et ex antiquo pertinebat. Nos vero visa prenarrati

Swanthoslaij abbatis suique conuentus mera iusticia ac condigna approbacione, sibi ipsiusque conuentui priusdicto prenominatam sortem cum predictis suis pertinencijs, vt prefertur, adiudicauimus et adiudicamus perpetuis temporibus tenendum, habendum et pacifice possidendum, ac in usus uberiores iuxta ipsorum voluntatem quomodolibet conuertendum. In cuius rei testimonium sigillum nostrum presentibus est appensum. Actum et datum in Radom feria tercia in vigilia beati Iohannis Baptiste, sub anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo quinto. Presentibus hijs nobilibus viris: domino Andrea palatino Cracouiensi, domino Petro dicto Neorza Woyniciensi, domino Abrahe Lublinensi, domino Raphaele Wisliciensi, domino Pelka Zawichostensi castellanis, domino Floriano cancellario curie nostre regalis et alijs quam plurimis fidedignis.

Oryginał pargaminowy, przechowany w archiwum głównem w Warszawie. Pieczęć oderwana.

Świadkowie nie zgadzają się ani między sobą ani też na rok 1365. I tak Abraham kasztelan lubelski ustępuje już w r. 1363, gdyż już w tym roku obejmuje tę kasztelaniję Grot; natomiast Rafał Tarnowski dopiero w r. 1368 z podkomorstwa sandomirskiego na kasztelaniję wiślicką się posuwa, nie zastał więc już ani Andrzeja na palacyi krakowskiej ani Piotra na kasztelanii wojnickiej. Floryjan był kanclerzem łęczyckim, krakowskim zaś podówczas Jan Suchywilk.

W r. 1365 przypadał dzień św. Jana Chrzciciela właśnie na wtorek (feria III, wigilija przeto była w poniedziałek; na wtorek zaś przypadała wigilija do św. Jana Chrzciciela w latach 1360 i 1366 ale i z temi latami świadkowie się nie zgodzą. Ciszyca, wieś niegdy w obw. łukowskim, pow. żelechowskim, par. Stężyca położona.

DCCCCLXIV. 1365. die 27. m. Augusti, in Żarnowiec.

Kazimirus rex Poloniae Wirbantae de Maleszow villam Letownia confert.

In nomine Domini amen. Reges decet subditorum commoda prospicere et dignis digna vberius ampliare, vt ex eo ceteri fideles regni sumant exemplum et efficiantur ad quelibet virtutum seruicial prompciores. Proinde nos Kazimirus Dei gracia rex Polonie, necnon terrarum Cracouie, Sandomirie, Siradic, Lancicie, Cuiauie, Pomeranie, Russieque dominus et heres, notum facimus vniuersis, presentibus et futuris, quorum audiencie presens scriptum deuenerit, quod consideratis et inspectis fidelibus seruicijs, que nobis nobilis Virzbientha de Maleszow multipliciter exhibuit et ostendit, ac in posterum (exhibere) est paratus, volentes itaque ipsum specialibus fauoribus prosequi et tanta seruicia sibi remunerarj, extunc videlicet Virzbienthe et suis legittimis successoribus villam nostram Lanthownycze intra Mislimicze et metas Hungarie iacentem, damus, donamus, adscribimus sibi Virzbienthe et suis legittimis successoribus cum omni iure et toto dominio et perpetuis temporibus resignamus cum omnimoda potestate prefatam villam iure hereditario per ipsum Virzbientha verum here

dem possidendam, habendam, vendendam, tenendam et in suos beneplacitos vsus libere conuertendam, nichil pro nobis iuris et proprietatis reseruantes. Memoratus itaque Virzbientha peticionibus nos inuasit, quatenus prefatam donacionem graciose limitare dignaremur. Nos itaque consencientes dignis et iustis peticionibus, eidem Virzbienthe et suis posteris siluas nostras incipiendo a vertice fluuij dicti Lanthownya, vbi emanauit, per ipsius decursum parte ab vtraque vsque vbi prefatus fluuius Lanthownya intrat in fluuium Rabam, a fluuio dicto Raba protensiue vsque ad verticem fluuij dicti Vaczechow, ab inde vsque ad locum, vbi emanant fluuij dicti Wyonczierza parua et magna, abinde vero vsque ad emanacionem riui dicti Slomyelna, damus de benignitate nostra regia perpetuis temporibus duraturis. In cuius rei testimonium sigillum nostrum est subappensum. Actum in Zarnouiecz feria quarta post octauam Assumpcionis beate virginis gloriose, sub anno Domini millesimo trecentesimo sexagesimo quinto. Presentibus hijs testibus: Iohanne palatino, Villczkone castellano Sandomiriensibus, laszkone Voyniciensi, Nicolao iudice Cracouiensi et domino Henrico succamerario Sandomiriensi, Dobeslao dapifero Cracouiensi et Bodzenta procuratore generali (et) alijs quampluribus fidedignis.

Z potwierdzenia króla Aleksandra dtto Cracoviae 23 Decembris 1504, oblatowanego w księdze metryki 21, na karcie 117.

Powyższy dokument jest podrobiony. Wspomniany w nim bowiem jako świadek Janko czyli Jan kasztelan wojnicki jeszcze w r. 1360 czy 1361 postąpił na palacyję sandomirską, zostawiając kasztelaniję wojnicką Piotrowi Nieorzy, który Jeszcze w r. 1366 na takowej przesiaduje. Henryk jest podkomorzym sandomirskim tylko w latach 1335 do 1347, w r. 1365 piastuje tę godność Rafał, którego z takową od r. 1356 do 1366 spotykamy. Imię Dobiesława w szeregu stolników krakowskich z XIV wieku nie jest wcale znane, piastuje zaś tę godność w r. 1365 Dzierzsław Chrząstowski.

Łętownia, wieś paraf. w obw. wadowickim, pow. jordanowskim.
Myślenice, miasteczko powiatowe w obw. wadowickim.

DCCCCLXV. 1367. die 9. m. Septembris, Sandomiriae.

Kazimirus rex Poloniae privilegium quoddam a Boleslao duce Cracoviae et Sandomiriae monasterio Secechoviensi impertitum, ratum facit.

In nomine Domini amen. Vniuersa negocia, que stare cupiunt in statu solido, literis fiunt ac testimonio firmiora. Nos igitur Kazimirus Dei gracia rex Polonie necnon terrarum Cracouie, Sandomirie, Siradie, Lancicie, Cuiauie, Pomeranie, Russieque dominus et heres, ad noticiam tam presencium quam futurorum volumus deuenire, quod veniens ad nostram nostrorumque baronum presenciam Swyethoslaus abbas Syeczyechouiensis vna cum conuentu suo nobis humiliter supplicauerunt, vt ipsis priuilegium eorum per fratrem nostrum dominum et ducem Boleslaum felicis recordacionis datum, nostro regali