Aggredere o magnos (aderit jam tempus) honores,
Clara Deum foboles, magnum Jovis incrementum.
50 Afpice, convexo nutantem pondere mundum,
Terrasque, tractusque maris, cœlumque profundum:
Afpice, venturo lætentur ut omnia feclo.
O mihi tam longæ maneat pars ultima vitæ
Spiritus, et quantum fat erit tua dicere facta!

55 Non me carminibus vincet nec Thracius Orpheus,
Nec Linus: huic mater quamvis, atque huic pater adfit,
Orphei Calliopea, Lino formofus Apollo.
Pan etiam Arcadia mecum fi judice certet,
Pan etiam Arcadia dicat se judice victum.
60 Incipe, parve puer; rifu cognofcere matrem:
Matri longa decem tulerunt faftidia menfes.
Incipe, parve puer, cui non risere parentes,
Nec Deus hunc menfa, Dea nec dignata cubili eft.

ECLOGA

C

OGA QUINTA.

DAP H NI S.

MENALCAS, MOPSUs.

UR non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo,
Tu calamos inflare leves, ego dicere verfus,

Hic corylis mistas inter confidimus ulmos?

MO. Tu major: tibi me est æquum parere, Menalca:

5 Sive fub incertas Zephyris motantibus umbras,
Sive antro potius fuccedimus: afpice, ut antrum
Silveftris raris sparsit labrufca racemis.

ME. Montibus in noftris folus tibi certet Amyntas.
MO. Quid

MO. Quid fi idem certet Phœbum fuperare canendo?
ME. Incipe, Mopse, prior; fi quos aut Phyllidis ignes,
Aut Alconis habes laudes, aut jurgia Codri;
Incipe: pafcentes fervabit Tityrus hædos.

MO. Immo hæc, in viridi nuper quæ cortice fagi
Carmina descripsi, et modulans alterna notavi,
15 Experiar: tu deinde jubeto certet Amyntas.
ME. Lenta salix quantum pallenti cedit olivæ,
Puniceis humilis quantum faliunca rofetis:
Judicio noftro tantum tibi cedit Amyntas.

MO. Sed tu define plura, puer: fucceffimus antro.
20 Extinctum Nymphæ crudeli funere Daphnim
Flebant: vos coryli testes, et flumina Nymphis;
Quum, complexa fui corpus miferabile nati,
Atque Deos atque aftra vocat crudelia mater.
Non ulli paftos illis egere diebus

25 Frigida, Daphni, boves ad flumina: nulla neque amnem
Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam.
Daphni, tuum Pœnos etiam ingemuisse leones
Interitum, montesque feri filvæque loquuntur.
Daphnis et Armenias curru subjungere tigres

30 Instituit, Daphnis thiafos inducere Baccho,
Et foliis lentas intexere mollibus haftas.
Vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvæ,
Ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis;
Tu decus omne tuis. poftquam te fata tulerunt,
35 Ipsa Pales agros, atque ipfe reliquit Apollo.
Grandia fæpe quibus mandavimus hordea fulcis,
Infelix lolium, et steriles dominantur avenæ.
Pro molli viola, pro purpureo narciffo,
Carduus, et spinis furgit paliurus acutis.

40 Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,
Paftores: mandat fieri fibi talia Daphnis.
Et tumulum facite, et tumulo fuperaddite carmen :
Daphnis ego in filvis, hinc ufque ad fidera notus,
Formofi pecoris custos, formofior ipfe.

45

ME. Tale tuum carmen nobis, divine poeta,
Quale fopor feffis in gramine; quale per æstum
Dulcis aquæ faliente fitim reftinguere rivo.

Nec calamis folum æquiparas, fed voce magistrum.
Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.

50 Nos tamen hæc quocunque modo tibi nostra viciffim
Dicemus, Daphninque tuum tollemus ad astra:
Daphnin ad aftra feremus: amavit nos quoque Daphnis.
MO. An quicquam nobis tali fit munere majus?
Et puer ipse fuit cantari dignus: et ista

55 Jam pridem Stimichon laudavit carmina nobis.

ME. Candidus infuetum miratur limen Olympi,
Sub pedibusque videt nubes, et fidera Daphnis.
Ergo alacris filvas, et cætera rura voluptas,
Panaque, paftoresque tenet, Dryadafque puellas.

60 Nec lupus infidias pecori, nec retia cervis
Ulla dolum meditantur: amat bonus otia Daphnis.
Ipsi lætitia voces ad fidera jactant
Intonsi montes: ipfæ jam carmina rupes,
Ipfa fonant arbusta: Deus, Deus ille, Menalca.

65 Sis bonus, o felixque tuis! en quatuor aras:
Ecce duas tibi Daphni, duoque altaria Phœbo.
Pocula bina novo fpumantia lacte quotannis,
Craterafque duos ftatuam tibi pinguis olivi:
Et multo in primis hilarans convivia Baccho,
70 Ante focum, fi frigus erit; fi messis, in umbra.

Vina novum fundam calathis Arvisia nectar. Cantabunt mihi Damætas, et Lyctius Aegon: Saltantes fatyros imitabitur Alphefibœus. Hæc tibi femper erunt, et quum folennia vota 75 Reddemus Nymphis, et quum luftrabimus agros. Dum juga montis aper, fluvios dum piscis amabit, Dumque thymo pafcentur apes, dum rore cicadæ; Semper honos, nomenque tuum, laudesque manebunt. Ut Baccho Cererique, tibi fic vota quotannis 80 Agricolæ facient: damnabis tu quoque votis.

85

MO. Quæ tibi, quæ tali reddam pro carmine dona? Nam neque me tantum venientis fibilus Austri, Nec percuffa juvant fluctu tam litora, nec quæ Saxofas inter decurrunt flumina valles.

ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta. Hæc nos, Formofum Corydon ardebat Alexin : Hæc eadem docuit, Cujum pecus? an Melibœi?

MO. At tu fume pedum, quod, me quum fæpe rogaret, Non tulit Antigenes, (et erat tum dignus amari) 90 Formofum paribus nodis atque ære, Menalca.

ECLOGA SEXT A.

SILENUS.

P
RIMA Syracofio dignata est ludere verfu,
Noftra nec erubuit filvas habitare Thalia.
Quum canerem reges et prælia, Cynthius aurem
Vellit, et admonuit: paftorem, Tityre, pingues

5 Pafcere

5 Pafcere oportet oves, deductum dicere carmen.
Nunc ego (namque fuper tibi erunt, qui dicere laudes,
Vare, tuas cupiant, et tristia condere bella)
Agrestem tenui meditabor arundine Musam.
Non injuffa cano: fi quis tamen hæc quoque, fi quis
10 Captus amore leget; te noftræ, Vare, myricæ,
Te nemus omne canet: nec Phœbo gratior ulla est,
Quam fibi quæ Vari præfcripfit pagina nomen.
Pergite, Pierides. Chromis et Mnafylus in antro
Silenum pueri fomno videre jacentem,

15 Inflatum hesterno venas, ut femper, Iaccho.
Serta procul tantum capiti delapfa jacebant:
Et gravis attrita pendebat cantharus ansa.
Aggreffi (nam fæpe fenex spe carminis ambo
Luferat) injiciunt ipfis ex vincula sertis.

20 Addit fe fociam, timidisque supervenit Aegle:
Aegle Naiadum pulcherrima: jamque videnti
Sanguineis frontem moris et tempora pingit.
Ille dolum ridens, Quo vincula nectitis? inquit.
Solvite me, pueri: fatis est potuiffe videri.

25 Carmina, quæ vultis, cognofcite: carmina vobis;
Huic aliud mercedis erit. fimul incipit ipse.
Tum vero in numerum Faunosque ferasque videres
Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus.
Nec tantum Phœbo gaudet Parnaffia rupes:

30 Nec tantum Rhodope miratur et Ifmarus Orphea.
Namque canebat, uti magnum per inane coacta
Semina terrarumque, animæque, marisque fuissent,
Et liquidi fimul ignis: ut his exordia primis
Omnia, et ipse tener mundi concreverit orbis.
35 Tum durare folum, et discludere Nerea Ponto

Cœperit,