صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني
[ocr errors]

ap. Pallad. Comm. in Hippocr. de Fract. 1. p. 285. T. 7. Chart. p. 210. s. 6. Foës. atque alios artis medica auctores non magis quam ἀκρόχειρ, ὀρθόκωλον, atque similium rerum vocabula, suspicionem recipit. Neque Barkero adjiciam, ¿xpózovs, unquam in Gr. lingua extiterit,' poëtis solis concedendum esse affirmanti, qui quo magis poëtæ sunt, eo longius ab his officinarum inventis refugiunt, suis et propriis uti non detrectantes." P. 603.

"Cui repugnat oi Qıλomóλes, Æsch. S. c. Th. 178., ex alieno petitum, neque cum άxpоóλeis, quod Blomf. in subsidium vocat, ulla ex parte comparandum." P. 607.

"Alterius curationem præstat Blomf. ad Pers. 160. :—‘Lex. SGerm. Βάρις· Σοφοκλῆς βαρίβαν λέγει τὸν ναύτην. Brunck. corrigit Bapidav. Schæfero ad Greg. C. 522. unice verum videtur Bap Bav. Mirum, cum ipse meminerit vulgaris vaußárns. Certissime corrigo βαρβάταν. Lepidus est Bast., qui βαρίβαν per metaplasmum dictum esse putat pro ßapíßavra.' Si quid est in hac re lepidum, id totum, quantum est, in Blomfieldio residet, qui si argumenta proferre adigeretur, neque Bastii sententiam refellere, neque suam probare posset. Bagißas suspicionis absolvit simillimum *νυμφόβας, cui μονόβας, i. e. μονοβάτης, et fortasse etiam μουκηςόβας et κακόβας ex Hesychio adjungi possunt. Nam xovóßas plane intestatum est." P. 610. The editors of the Gr. Thes. p. cccxxv. have quoted Dr. Blomf.'s note with an approbation, which, convinced as they are by the reasoning of Lobeck, and of the Jena-Reviewer of the Persa, (see Aristarchus Anti-Blomf. 98.,) they must now retract.

"A Spéμw Abresch. Anim. ad Esch. 187. Sgáunua Pers. 247.; a Spoμéw, góμnua Eur. Med. 1180. derivat. Morosior judex, Blomf. ad Pers. 252. et Add. p. 199. Spáμnua analogiæ repugnare affirmat, et tum h. 1., tum ap. Herod. dgóμnua reponit." P. 619. See Aristarchus Anti-Blomf. 99.

"Schæf., qui ad Dion. p. 201. istius suspicionis adhuc immunis, v. "Toλuxpidav Lexicographorum memoriæ commendaverat, nuper sequuti sunt docti Britanni ad Steph. p. 352.:** Δυσθανατάω aut *Δυσθανατόω, quia e δὺς et θανατάω s. θανατόω compositum, contra Scaligeri regulam peccat. Verba enim cum et dùs composita descendunt ab adjectivis, quæ cum iisdem particulis componuntur, semperque in s desinunt.' Hic tot taliumque virorum consensus propemodum a spe oppugnationis me deterreret, nisi copia et bonitate causæ confisus in certamen prodirem atque hæc mea oppugnatio non oppugnatio potius, quam defensio esset futura." P. 626. Avolavaráw, Bast.

Spec. Nov. Ed. Aristan. 31. Agathias ex offic. Plantin. p. 12. Suid. 1, 277.

“ Eodem anno 1817. hæc (de vv. *λεξίθης, *λεξιθήρης, "λεξι θηρέω, θηρόλεξις, θηρολέξης,) primum edita sunt, quo Thesauri Britannici Pars 111. in lucem prodiit, qua altero anno post ad nos delata, cognovi eund. locum a doctissimis conditoribus tractatum esse p. 155. partim eod. modo, partim, ut fert natura, paulo aliter." P. 629.

"Inter ea vero, quæ ō in a vertunt, usitatissimum est ayyeλαφόρος, Ιon. ἀγγελιηφόρος. Hujus formæ duodecim exempla produxeram, quæ docti Britanni in Thes. suum retulerunt p. 365., additis totidem aliis, quibus ego novum, si liberet, cumulum adjicere possem. Manet sententia, ab iis, quibus sermo curæ fuit, nunquam aliter dictum fuisse, neque me movet Zonar., ab illis productus, homo sine censu et existimatione, qui si ayyeλio ópos scripsit, (quod in tanta utriusque literæ similitudine ambiguum est,) Grammaticorum morem servavit, sæpe proprias et legitimas, sed ex usu amissas, vocabulorum formas resuscitantium." P. 645. The editors quite agree with Lobeck in thinking that all correct Gr. writers used the form ayyeλınçópos, and they never meant to produce the authority of Zonaras to show the contrary. Their object was simply to notice that, as Zonaras has the other form, Lobeck was not quite correct in saying, "Nunquam aliter dictum fuisse."

66

“Ut μελιηγενής, Συριγενής in poesi, sic Ασιαγενής Dio Chrys. Or. ii. 86. in soluta oratione dici solet, Asiagenes Latine, ut *Batigenes, Valck. et Wessel. ad Herod. 567., pro quo Apollinarem metro inservientem Asiagennes dixisse tanto equidem minus admiror, quod Soph. ead. necessitate coactus soyevvy's dixit. *'Aointiyev's, quod Blomf. Eschylo Pers. 12. tribuit, analogiæ norma revincitur." P. 646. See the New Thes. 2353. b.

"Ex hac disputationis meæ parte nonnulla delibarunt Stephani restitutores:-Nec Lobeck, nec Bast. illud "opxinpópous, voc. Lexicis ignotum, in æternumque ignorandum, suspectum habuisse miramur: scribe, sensu sic flagitante, *ópintóμos. Ob eam ipsam causam ópxmróμous uncis inclusum apposueram, ut opxinpópous mihi suspectum videri significarem." Þ. 656. Dr. Blomf. Gloss. ad Esch. S. c. Th. 415. cites ópxinpógous without any intimation of doubt.

[ocr errors]

'Axpáxoλos in Epinici versibus, Athen. x. 40. 82. reducendum esse dixi Nott. ad Aj. p. 284. quam correctionem postea et Jacobs. adhibuit Anim. in Athen. 236. et Hermann. in

Wolfii Anal. P. 3. p. 73. contra Barker. disputans, meorum forte immemorem." P. 664.

"Poixeixos, quod Barker. in Diario Classico N. 25. p. 171. ex tota Græcia exterminat." P. 666. See Barker. ad Etym. M. 1062.

"Quum enim in plerisque vv., quæ cum xxw, pyw, et exw componuntur, in confinio utriusque vocabuli ō et é concurrant in ou confuxuræ, *ταλαντοῦχος, πολιοῦχος, *κυνοῦλκος, ἁμαξουρ yos, (instabili illa et erratico accentu,) a consuetudine impetratum est, ut ea quoque, quæ aliter se haberent, hunc flexum sequerentur, πολισσοῦχος, τελεσιουργεῖν, ἐντεσιουργός, πανοῦργος, ταλασιοῦρyos, quibus veluti ex insitu alieni surculi novus color tractus est.” P. 667. Read κυνουλκὸς, ἁμαξουργὸς, ταλασιουργός, and consult Aristarchus Anti-Blomf. 111.

"Barker. in Diario Classico N. 28. p. 289., rejecta Porsoni (Praf. ad Hec. p. ix.) sententia xepoßáтns ex xepaтоßáτns, ut κομοδέγμων ex κυματοδέγμων, contractum esse statuit. Nos ab utroque discedimus, neque nominativum componendis vv. aptum, neque genitivum nominum in os contractioni obnoxium esse existimantes." P. 693. But I hold with the editors that xepo is a mere contraction of the genitive for xepato. The simplest mode of determining the question will be this:-Does Lobeck admit that κερατο in κερατοβάτης is the genitive without contraction ? If So, he will not deny that κερο in κεροβάτης is, on the same principle of composition, the gen. with or without contraction; and that admission will be quite sufficient. Does Lobeck deny that the contr. of xegato into xepo is repugnant to the genius of the Gr. language? If so, let him read the New Gr. Thes. p. 116. n. 2., and be satisfied. The editors may appeal to Lobeck's own words p. 669.:-" Sic *ornμοῤῥαγεῖν, (pro στημονητική J. Poll. *στημονονητική a nominativo στήμων repetitum annotavit,) χειμοθνὴς, *σημοθέτης, *αίμο φθόρος Hesych. *σπερμοφάγος Id. s. Φαβοτύπος, atque alia dicuntur, quæ, si longa requiritur syllaba, ō in mutant, aiμŋróTs, quod Apollonius Ionibus tribuit; et vero etiam nonnunquanı incorrupta forma repetitur, apparоrpoxía Philo de Agric. 198. Teguatoλoyos, Albert. ad Gloss. N. T. 79. Itaque Eustathio assentiendum est hæc et talia a genitivis imminutis repetenti p. 1895,33. Manifesta hujus abscissionis vestigia apparent tum in Lat. Lapicidina, Limitrophus, Homicidium, Camelasium, tum maxime in Gr. antiquitatis reliquiis, xeλavens, yuvasaris, Ατλαγενής Hesiodo, quod *Ατλαιγενής, (ut *Κρηταιγενής,) scribitur ap. Athen., et quæ jam latius diffluxere, "Tλeyyoжоios ab J. Poll. relatum, ἀλεκτρυοπώλης, ἀκμόθετον, Εust. 1150, 60. *κιό

xpavov, quod Anti-Atticista Bekk. 105. ex Plat. Comico refert, et in verbis, Xegvíтw, *ỏрxúπτæ, quæ specie diversa, genere paria sunt." He, who, like Lobeck, is prepared to admit that aiμoφθόρος is a contr. for αἱματοφθόρος, should have no difficulty in considering κεροβάτης to be a contr. of κερατοβάτης. In p. 672. he says:"Fuit hæc certe Porsoni sententia Præf. ad Hec. p. ix., in κερασβόλος et κερασφόρος integrum servari κέρας, in *κεροpópos autem ultimam literam veteris nominativi xépos abjectam esse; quorum neutrum concedi debet. Persistam in hoc nomine xépas, cujus quot sunt genitivi formæ, tot reperiuntur etiam compositorum schemata. (1.) ΚΕΡΑΟΣ, κεραοξόος, κεραελκής: (2.) ΚΕΡΕΟΣ, *κερεαλκής, κεροῦχος, κεροφόρος, κεράρχης in Opusc. de Vocc. Milit. Suidæ 3, 713. et Steph. Thes. Append. 76. (3.) ΚΕΡΑΤΟΣ, κερατοφόρος : (4.) ΚΕΡΩΣ, *κερωτυπεῖν. Unde igitur xepaopópos emergit? Ex xégaos inquam. Nam," etc. etc. As κεροβάτης is used for κερατοβάτης, so λεπτόσωμος is used by Eust. for AеTTOσúμatos. The editors would think it quite as objectionable to derive with Lobeck xepopópos from the gen. KEPEOX, as to hold with Porson that it comes from a supposed obsolete nominative ΚΕΡΟΣ. For, even if κεραλκής, κεράρχης, and xepouxos were derived from the former, which they cannot admit, the principles of composition might receive xeg for xegeo before a vowel, but would not receive κερο for χερει before a

consonant.

λεπτοσώματος.

"Verbi, unde hæc descendunt, totum veluti stemma in Novo Thes. adumbratum, omnesque ejus ortus, meatus, et cum aliis congressus notati sunt, sic ut mihi non necesse sit pluribus demonstrare, Græcos nunquam ἐπαγόρας, ὑπαγόρας, ἐπηγόρας, ὑπηyopas, aut simile quidquam dixisse, non magis quam Tроσάɣogos, xaτáyogos, quorum quæ sit inter se relatio, facile, si quis semel huc aciem intenderit, perspiciet. Neque nunc mihi operæ est Schweigh. refellere, cujus nota ad Herod. i, 90. a doctis Thesaurariis delibata, cumulum continet errorum aliorum super aliis acervatorum, quum modo *ἐπηγορεύειν cum κατηλογεῖν componit, modo argumenti loco κατηγορείν pro καταγορεῖν usurpari contendit." P. 703.

"Imminent hinc iterque præcludunt duo desperatissima verba, s. potius verborum monstra, quibus ne Scaliger quidem et Schæf. manum conserere ausi sunt: δυσθνήσκειν et *σταδιοτρέχειν, ab Eurip., invita Prosa et Postvorta, in lucem edita. Horum prius duplici, quo sævius nos affligat, præsidio firmatum et plane irremediabile est. Affert tamen hoc aliquid solatii, quod utroque loco participium obtinet, δυσθνῆσκον et δυσθνήσκοντος, quod genus vocabulorum ad nomina inclinat, eoque liberiorem habet

articulationem. Neque facile erat, aliud ejusdem sententiæ et mensuræ verbum producere. Quod si antiquitus insitum, ususque diuturnitate consecratum esset, non jam barbarum illud diceremus, sed abnorme; qualia multa, a primo veluti satu in pravum detorta, una cum seculis ætatibusque hominum inveterarunt. Nunc, quia jam perfecto et concluso opere sese per vim intrusit, vitiosum et est, et habetur." P. 616. σε Δυσθνησκέω, Difficulter morior, Eur. El. 842. πᾶν δὲ σῶμ ̓ ἄνω κάτω, "Ησπαι ρεν, ἠλάλαζε δυσθνησκοῦν φόνω. Sic leg. : non δυσθνήσκον.” Blomf. ad Esch. Ag. 1264. p. 310. Here Dr. Blomf. assumes the existence of the verb duo@vnoxéw, as a thing perfectly well ascertained, when his only authority for it is a passage, into which he has himself introduced it contra Codd. et Edd. omnium auctoritatem, when the rejected verb exists in the Rhesus 791. Báλλ με δυσθνήσκοντος αἵματος φόνῳ, and when, if we can rely on the testimony of H. Steph. (New Gr. Thes, 340. d.) ductavav is also found in Eur. And here I may be permitted to ask why Dr. Blomf. has corrected the passage in the Electra? why does he object to the vulgar reading duobvijoxov? Was it not from having perused in the New Gr. Thes. the canon of Scaliger condemning all verbs so formed as contrary to analogy?

"In hoc genere magnopere providendum, ne testibus levibus aut corruptis fidem habeamus. Quod enim in Athen. Codd. 5, 23. 253. legitur *TIGTOλapópos, item iλapópos J. Poll. 3, 55. *σφυρακτυπεῖν Schol. Αpoll. Rh. 2, 84, γενναδότειρα Schneider. Lex., meri sunt descriptorum errores, ambiguos literarum ō et a ductus confundentium." P. 641. It is indeed surprising that Schneider should have received into his Lex. not only the genuine form γεννοδότειρα, but the two corrupt forms γεννιδότειρα and yevvadóтeipa: see Aristarch. Anti- Blomf. 9.

"Tpappaτóxos brevi alpha in Democharidis Epigr. 2. non dubito, quin depravatum sit pro ypaμporóxos, Lineam pariens, ac fortasse etiam in Athen. pro γραμμαδιδασκαλίδης substitui debet id, quod in Diog. L. legitur ypaμμodidao xaxídns." P. 669. See Mr. Barker in Wolfii Anal. Liter. 2, 543.

"Sed Pausania 2, 11. 219. debetur tempus perfectum, Blomfieldio ignotum, qui ad Pers. 511. dubitare se profitetur, an v. x alia habeat tempora præter præsens et fut." P. 744. "(Cratini) versus isti ex Hermanni sententia, quem de h. 1, percontatus sum, sic distingui debent:

Αὐτομάτη δὲ φέρει τιθύμαλλον καὶ σφάκον πρὸς αὐτῷ Ασφάραγον, κύτισόν τε [νάπαισιν] ἀνθέρικος *ἐνηβᾷ, Καὶ φλόον ἄφθονον, ὥστε παρεῖναι πᾶσι τοῖς ἀγροῦσιν. Dλóuos aplovos mea opinione adoptandum est ex simillimo Eu

« السابقةمتابعة »