صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

734. Embrico dictus Grifencla, dessen Frau Alveradis und Söhne Goblinus und Fridericus schenken dem Hofe des Klosters Eberbach zu Osterspai ihre Weinberge daselbst, sowie für die Erleuchtung der dortigen Kapelle duas vineolas sitas in hammone inter Dinkoldre et Brubach. 1263 August 8. Acta sunt anno domini M°. CC. LX. tercio, quarta feria ante festum Laurentii. Or. im St.-A. Das an Pergamentstreifen hängende S. des Ausstellers ist das bei Goecking, N. Adel S. 23 beschriebene und Taf. 35 nach einem Abdruck des J. 1271 abgebildete. Gedr. Rossel, Eb. U.-B. II, 144, mit dem unrichtigen Monatsdatum August 7.

735.

Zeugenverhör über die genannten Fronhöfen des Domcapitels und einzelner Stifter und Klöster durch Philipp von Hohenfels und dessen Söhne Philipp und Dielman zugestandene Befreiung von Lasten. Mainz 1263 August 21.

Genannt werden: maioris ecclesie bona, que habet in Nordenstat

sancte Marie ad gradus decima et bona in Nordenstat

Actum in claustro ecclesie Moguntine, III feria proxima post assumptionem beate Marie virginis anno domini M.CC. LXIII.

Or. in Darmstadt. Gedr. Baur, Hess. U.-B. II, No. 197.

736. Graf Walram von Nassau genehmigt als Lehnsherr, dass Ritter Heinrich von Hepinhefte dem Kloster Eberbach im Austausche seinen Weinberg grevenberg apud Kedircha überträgt und für denselben vom Kloster Weinberge apud Cubam, apud Volkinbach und apud Greie zurückerhält. -1263 im August. Testes qui interfuerunt: abbas Eberbacensis, Waltherus quondam abbas, Arnoldus de Spanheim, Wernerus de sancto Stephano et Symon de sancto Stephano monachi. Item Sifridus decanus et magister Theodericus canonici Pinguenses, Jacobus miles de Rudinsheim et alii quam plures.

Actum anno domini M°.CC. LXIII., mense Augusto.

Or. im St.-A. Das an grünen und rothen Seidenschnüren hängende S. des Grafen Walram in rothem W. ist wohlerhalten. Abschr. Ocul. mem. II, 90. Gedr. Baer, Beiträge II, 292; Rossel, Eb. U.-B. II, 145; Baer, Gesch. von Eberbach II, 146.

737.

Dechant und Capitel des Stifts S. Georg zu Limburg erkennen den von ihren Vorgängern ausgestellten Revers, dass den Erzbischöfen von Mainz die Ernennung der Pröpste ihres Stifts zustehe, an und geloben, falls über ihren Landesherrn Gerlach von Isenburg wegen Verletzung dieses Rechts das Interdict verhängt würde, dasselbe zu beobachten. 1263 September 4. Cuno decanus 1), Heinricus scolasticus, Richolfus cantor, Theodericus, Udo, Roricus, Burkardus, Hermannus et Gerhardus capitulum ecclesie Limpurgensis

1) Dechant Cuno, nicht zu identifiziren mit dem älteren Dechanten desselben Namens (1234—1247), ist urkundlich sonst nicht bekannt. Sein Amtsvorgänger Ludwig von Sternberg urkundlich 1255.

Treverensis diocesis. Tenore presentium publice protestamur, quod litteras, quas olim confratres nostri super prepositura ecclesie nostre dederint archiepiscopo et ecclesie Maguntine, ratas habemus nec eisdem in aliquo intendimus obviare. Et si dominus noster G., nobilis vir de Isenburg, contra formam compositionis in suis litteris super hoc expressam venire presumpserit, subicimus nos iurisdictioni et arbitrio domini archiepiscopi Maguntini, quod ad mandatum suum predictum dominum nostrum G. tamquam excommunieatum vitabimus et cessabimus a divinis. In cuius rei testimonium presens scriptum sigillo ecclesie nostre fecimus communiri. Datum anno domini M.CC. LXIII., II. nonas Septembris.

[ocr errors]

Or. mit beschädigtem S. des Capitels in München. Abschr. im Lib. reg. eccl. Mog. No. 1.

738. Reichskämmerer Philipp von Falkenstein belehnt Gerhard Kämmerer von Worms, des Vizedoms Giselbert von Rüdes

heim Schwiegersohn, und dessen Frau Methild mit einer Weingülte zu Caub. - 1263 September 13.

Solidius substitit omne factum memoriter retinendum et perpetuo duraturum, si litterarum apicibus comendetur. Nos igitur Philippus de Valkenstein imperialis aule camerarius nosse cupimus universos et singulos presencium inspectores, quod ad peticionem dilecti fidelis nostri Giselberti de Rudensheim vicedomini concessimus iure et nomine feodi Gerhardo camerario Wormaciensi genero suo et Methildi uxori sue octo hamas vini franconici aput Kuben in vas suum annis singulis presentandas, quas scilicet octo hamas prefatus Gerhardus ac eius heredes a nobis necnon nostris heredibus cessante difficultate qualibet ut premissum est quolibet anno recipient et titulo feodi perpetuo possidebunt. In argumentum itaque predicte infeodacionis prefato Gerhardo ac ipsius heredibus presentes contulimus sigilli nostri karactere insignitas.

'Datum et actum anno gracie M°ducentesimo sexagesimo tercio, idus Sep

tembris.

Or. mit beschädigtem Reitersiegel des Ausstellers im Dalbergischen Archiv. Hiernach gedr. Hess. Archiv XV, 706.

739. — Gertrud, Wittwe des Frankfurter Bürgers Herold, überträgt dem Kloster Arnsburg einen Mansen zu Harheim und das Erbrecht des Mönchs Herold, ihres Sohnes. 1263 September 24. Cunradus scultetus, scabini et universitas civium in Frankenvort. Universis ad quos presens scriptum devenerit, salutem in eo, sine quo non est salus. Cautum est et ydoneum valde, ut facta, que memorie sunt digna, litteris autenticis commendentur, ut per lapsum temporis ad noticiam posterorum per ipsa scripta revocentur. Noverint igitur universi presentis temporis et futuri, quod honoranda matrona domina Gerdrudis, relicta quondam Heroldi nostri concivis, cum consensu et manu communicata Cůnradi et Rudegeri, filiorum suorum, constituta coram nobis ob honorem dei et in remissionem peccaminum suorum contulit ecclesie in Arnspurg mansum unum situm in villa Horheim titulo proprietatis huiusmodi condicione mediante perpetuo possidendum, videlicet quod ipsa Gerdrudis dictum

mansum temporibus vite sue solummodo possideat et et extunc ad usus dicti monasterii sine contradictione omnium heredum suorum liberaliter transferatur. Preterea una cum predictis filiis suis recognovit et sollempniter contulit omne ius hereditatis cenobio memorato, quod fratri Heroldo, filio suo, debebatur ex cessione avie sue domine Hildemudis, si in seculo permansisset. Testes huius rei sunt: Henricus dictus Clobeloch, Cunradus de Wollenstat, Bertoldus de Heldebergen, Cunradus et Volmarus de Ovenbach fratres, scabini; Cunradus Medebuwere, Cunradus Houbet, Rudegerus preco et alii quam plures fide digni. Ut autem hee donatio rata et inconvulsa permaneat, presens scriptum sepememorato monasterio sigillo nostre civitatis contulimus roboratum.

Actum anno domini Mo. CC. LXIII, Viiio. kal. Octobris.

Gedr. Böhmer, C. d. Moenofr. S. 130. Vergl. Scriba, Regg. II, 534; Baur, Arnsb. U.-B. 210, No. 74.

[ocr errors]

740. H. miles dictus de Paris schenkt zu seinem und seiner verstorbenen Frau Engilburgis Seelenheil dem Kloster Eberbach eine Geldrente aus Weinbergen zu Rüdesheim und Geisenheim, aus welcher dem Convente in der Bittwoche eine Eierpitanz gereicht werden soll. 1263 October 16. Testes sunt: Gisilbertus vicedominus, Herbordus scultetus, Didericus Svenke et Cunradus de Ketinbach scabini ibidem.

Actum anno domini Mo.CC.LXo. tercio, in die sancti Galli confessoris.

Or. im St.-A. Das angehängte S. des Abts Ebelinus von Eberbach ist zerbrochen. Gedr. Rossel, Eb. U.-B. II, 146. Baer, Gesch. von Eberbach II, 151.

741. Der Edelherr Gerlach III. von Limburg gelobt, dass seine Thurmwächter zu Cleeberg auch seinem Schwager Gotfrid III. von Eppenstein und dessen Sohne gehorchen sollen, 1263 October 28.

Gerlacus dominus de Limpurch. Omnibus presentes litteras visuris volumus esse notum, quod quoscunque custodes seu vigiles in turri de Cleberg locaverimus, iidem sororio nostro Godefrido domino de Eppinsteyn et Godefrido filio suo suisque liberis et nobis in custodia et observacione turris predicte obedientes erunt per omnia equaliter et fideles. In cuius rei testimonium et firmitatem perpetuam dedimus eisdem presens scriptum sigilli nostri munimine roboratum.

Actum et datum anno domini M.CoC.LXİİİ, quinto kalendas Novembris. Or. mit grösserem Siegelbruchstück an Pergamentstreifen in München. Nach der Abschrift in dem Eppensteiner Copiar in den Uffenbach-Senckenbergischen Handschriften der Universitätsbibliothek zu Giessen1) gedr. Joann. Spicil. 285; Fischer, Geschlechtsregister der Häuser Isenburg etc. 71. Vergl. Schmidt, Gesch. von Hessen II, 279.

1) Das wichtige, jetzt leider sehr defecte Copiar, dessen Original nicht zu ermitteln ist, ist mit der Handschriften-Sammlung Senckenberg's in die Universitätsbibliothek gelangt. Dasselbe ist zu Anfang des vorigen Jahrhunderts (von einem Schreiber) geschrieben und scheint auch im Besitze von Joannis oder Gudenus gewesen zu sein; die von diesen, besonders von Joannis im Spicilegium, dann Senckenberg gedr. Eppensteiner Urk. sind diesem Copiar entnommen, wahrscheinlich auch die Urk. I, No. 294, 297, obwohl die Abschriften jetzt fehlen.

742. Der Reichskämmerer Philipp I. von Falkenstein trifft Bestimmungen über die nach seinem Tode von seinen Söhnen vorzunehmende Theilung. Minzenberg 1263 November 2.

[W]as geschiet in der zyt, das dasz nyt hene valle mit der zyt, des ist noit, das man isz beschribe und mit gezuge bevestige. Darumb ich Philips von Falkenstein, kemmerer des keyserlichen sales, wil bewaren die zukunfftigen schaden, das iet nach myme tode kein zweyunge werde zuschen mynen sonen Philips und Wernhere in der teylunge des erbes und aller gude, welch teil ir iglichem werden solle nach myme tode. Darumb bin ich zu rade worden von verhengnisse und eindrachtigem willen derselben myner sone und mit rade myner burgmanne und myner getruwen alsus zu ordineren, das burge, vesten, dorffe und alle myne andern gude, eygen erbe, lehen, kirchsetzen und alle ander ding, die ich ien nach myne tode laszen, sollent sie glich teylen. Philips myn son, wie wol er der eldeste sy, hat globet mit gudem willen, das er wolle mit allen sinen crefften arbeiden by den rittern unde by andern belehenten mannen von mir, das sie von sime bruder ir lehen entphaen alse von eme selber und die lehen gut unde das man gemeynlichen nennet aneval, die uff mine sone gevallent von todes wegen ader von andern rechten sachen wegen irer getruwen, also das die lehunge der gude zu ien hore. Die gut sullent sie mit ein lyhen, wem sie wullent. Wer es aber, das einer an den andern die gut wulde lihen, das en mag er nit gedun ane sine halbeteil und das ander halbeteil blibet sime bruder, der mag da midde thun ane den andern, was eme eben kummet. Alle diese ding hant mine egen. sone globet zu halden unzubrochlichen. Darumb zu gedechtnisse dieser vorgenanten dinge und zu steder vesticheit so han ich diese geinwortigen briefe dun schriben und stercken mit ingesigele mym und myner vorgenanten sone.

Gegeben zu Minzenberg, an dem andern tage nach allerheiligen tage nach Cristus geburte zwolff hundert iar in dem dre und seszigesten iare.

Uebersetzung saec. 15 im Falkensteiner Cartular, Kr. Arch. Würzburg, fol. 41. Hiernach gedr. Archiv für Hess. Gesch. VIII, 237 mit unrichtigem Tagesdatum November 3. Vergl. Weidenbach, Annal. IX, 292.

743. Der Streit zwischen den Stiftern S. Victor und S. Mariä zu den Greden zu Mainz wegen des Neubaues des Hauses des letzteren Stifts zu Oestrich wird durch Vergleich beigelegt. 1263 November 16.

Conradus decanus totumque capitulum ecclesie sancti Victoris apud Moguntiam. Constare volumus universis presens scriptum visuris, quod cum in reedificatione domus ecclesie sancte Marie de gradibus Moguntie, que corruerat, in Osterich contigue domui nostre beati Victoris ibidem, quas domos distinguit murus unus, in quem dicte ecclesie sancte Marie canonici multis retroactis temporibus miserant tingna sua, inter nos et ipsos questio esset orta super eo, quod iam dicte ecclesie canonici in murum eundem altius quam ante ruinam erecta fuerit voluerunt erigere domum suam, tandem concordavimus in hanc formam, quod ius ipsos habere recognovimus inmittendi in priora foramina

tingna sua et quod ipsos in sepedictum murum altius erigere permisimus ipsam domum de gratia, non de iure, hac conditione adiecta, ut si ex incendio aut quocunque eventu alio eadem domus corruerit, extunc ad priora redeant foramina et non altius nisi tunc veluti nunc accedat nostre liberalitas voluntatis. Unde ne processu temporis aliqua litis occasio super premissis valeat suboriri, nos et ipsi presens scriptum nostrorum sigillorum munimine in robur et testimonium evidens duximus muniendum.

Actum anno domini M. CC.LX. tercio., XVI. kalendas Decembris.

Zwei Or. im St.-A., beide mit geringen Bruchstücken der Siegel. Vergl. Joann. II, 626.

[ocr errors]

744. Vergleich des Stifts S. Maria zu den Greden zu Mainz mit seinem Colonen zu Nordenstatt. 1263 December 21.

H. decanus totumque capitulum ecclesie sancte Marie ad gradus in Moguncia. Constare volumus universis presens scriptum visuris, quod cum inter nos et Cunradum colonum bonorum nostrorum in Nordenstad super curie nostre edificiis questio esset orta, tamdem Cunone milite de Glimmendal et Ernesto plebano de Nordenstaith mediantibus concordavimus in hunc modum, quod memoratus Cunradus et uxor eius Methildis recognoscentes, ipsa edificia esse nostre ecclesie, communicata manu coram sculteto de Nordenstaith et pluribus aliis de villa renunciaverunt iuri, quod sibi competere dixerant in eisdem et quod nos ad instanciam predictorum militis et plebani supradictis Cunrado et eius uxori Methildi ad sedecim annos concessimus prefatam curiam nostram in Nordenstaith cum agris sibi pertinentibus ac nonam partem communis decime in annona nobis pertinentem pro annua pensione, videlicet quadraginta maldris siliginis mensure claustralis, et sitas ibidem ecclesie nostre vineas pro medietate vini cum condicionibus subnotatis, que tales sunt. Dicti Cunradus et uxor eius Methildis assignabunt nobis annis singulis Moguntie in Reni littore apud portam piscium prenotatam pensionem infra duo festa assumpcionis et nativitatis beate Marie virginis suis laboribus et expensis. Edificia et septa curie in statu congruo conservabunt ipsamque curiam post ipsorum vacacionem bonorum representabunt ecclesie in statu et edificiis eque bonis, nisi forte edificia iam in ea posita usque adeo destructa fuerint incendio, quod ea sine sumptibus eorum vires excedentibus ad statum pristinum nequeant reformare, in quo casu domos destructas incendio reparabunt sicut possunt suis facultatibus meliores. Nullus eciam eventus relevabit eos a solucione integra pensionis, nisi iactura grandinis et exercitus generalis, que si forte occurrerint ullo anno et ante apposicionem falcis ad messem nunciata nobis fuerint per eosdem pro inspectoribus transmittendis, taxacioni proborum hominum, quos tam nos quam ipsi ad hoc elegerimus, subiacebunt nosque sustinebimus medietatem dampni, quod ex iactura huiusmodi estimaverint provenisse. Concessas sibi vineas ecclesie iam nunc graviter lapsas frigore ad statum bonum suis sumptibus reformabunt ac reformatas necessariis stercoracionibus et culturis debitis in statu congruo conservabunt. Vasa eciam ad vinum, quod Nordenstaith nobis provenit, necessaria sine precio, sicut fecerunt hactenus Moguncie, recipient et vinum nobis reducent Moguntiam ante camere nostre cellarium suo curru, sed

« السابقةمتابعة »