1092. Der Domdechant Gebehard zu Mainz, Propst zu S. Victor, gestattet dem Capitel des letzteren Stifts eine Weinrente zu Eltville, mit welcher Philipp von Bierstatt von ihm belehnt ist, anzukaufen, verpflichtet sich jedoch, wenn er innerhalb vier Jahren von dem ihm zustehenden Rückkaufsrecht Gebrauch macht, die Rente testamentarisch zur einen Hälfte dem Capitel von S. Victor zu seiner Memorienstiftung, zur anderen Hälfte dem Marienaltar daselbst zu überweisen. Mainz 1289 April 21. Nos dei gracia Gebehardus decanus Maguntinus, prepositus ecclesiea) sancti Victoris ibidem extra muros. Recognoscimus presentibus profitentes, quod de bona voluntate nostra et consensu honorabiles viri domini Johannes decanus et totum capitulum sancti Victoris duas carratas vini hunici Pinguensis mensure apud Philippum de Birgestat, quas ipse a nobis racione dicte prepositure in feodo tenuit, emerunt iusto empcionis titulo dandas et invasandas a nobis de vino, quod apud Eltevile') provenit annuatim, quas siquidem duas carratas dicti . . decanus et capitulum, si reemere voluerimus infra quatuor annorum instancium curricula pro precio, quod solverunt, pro eisdem videlicet triginta quinque marcis pecunie numerate, nobis dabunt et assignabunt tali pacto, quod nos unam de predictis duabus carratis ecclesie sancti Victoris predicte legabimus dividendam inter presentes, ut noster anniversarius ibi sollempniter peragatur reliquamque carratam conferemus et legabimus altari beate Marie virginis a nobis, ut concepimus, in prefata sancti Victoris ecclesia instaurando. Post lapsum vero quatuor annorum reemendi ab eisdem decano et capitulo predictas duas carratas nullam habebimus facultatem. In cuius nostri consensus testimonium sigillum nostrum apposuimus huic scripto. Actum et datum Maguntie, anno domini Mo.CC.LXXXVIIIIo, XI. kal. Maii. St.-A. Zwei Originalausfertigungen von verschiedenen Händen; a) mit wohlerhaltenem S. des Ausstellers, b) beschädigt, S. abgerissen. Im Auszuge mitgeth. Joann. II, 616. Vergl. Bodmann S. 302. 1093. Graf Eberhard von Katzenelnbogen verpfändet das Forstamt zu Gladenbach. 1289 Mai 5. Nos Eberhardus comes de Katzenelenbogen presentibus recognoscimus, quod Johanni de Nyderramstat tenemur in L. libris hallen., quas eidem usque ad festum beate Margarete virg. proximum nos promittimus soluturos; quod si forsan non fecerimus, profitemur, quod eidem et suis heredibus officium forestarii, quod forstampt vulgo dicitur, partis silve in Glappach nobis attinentis concessimus et presentibus concedimus ita videlicet, quod idem Joannes utatur et fruatur omnibus reditibus, proventibus et utilitatibus, quocunque nomine nuncupentur, a dicta silva cedentibus annuatim et quos idem inde iure et rationabiliter consequi poterit, iure feodali tamdiu a nobis et nostris heredibus possidendos, quousque eidem aut eius a) Fehlt in b. b) Elthevil b. heredibus per nos vel per nostros heredes dicte L. libre integraliter fuerint persolute, quibus eidem aut eisdem aliquando persolutis iidem sine omni dilatione et contradictione qualibet dicto officio et dictis redditibus de plano renuntient nil iuris in eis sibi deinceps ratione dicte concessionis eis facte aliquatinus vendicando; liberi quoque et ipsi exinde ab homagio, quo nobis vel nostris heredibus huius pretextu fuerunt astricti. In premissorum robur et testimonium eidem Joanni et heredibus suis antedictis has litteras sigilli nostri munimine tradimus roboratas. 1094. Datum et actum anno domini M.CC.LXXX. nono, tertio nonas Maii. Philipp von Bierstatt und seine Frau Eufemia verkaufen dem Stifte S. Victor zu Mainz eine von der Propstei des genannten Stifts lehnrührige Weinrente zu Eltville. Mainz 1289 Mai 7. Ego Philippus de Birgestat notum facio presentibus et futuris et constare cupio universis presentes litteras inspecturis, quod de bona Eufemie uxoris mee legitime voluntate, beneplacito et consensu duas carratas vini hunici, quas in feudo habui annuatim a. . preposito ecclesie sancti Victoris Maguntie et hactenus possedi pacifice et quiete, vendidi honorabilibus viris . . decano et capitulo eiusdem ecclesie sancti Victoris Maguntie pro triginta quinque marcis pecunie numerate et ipsas tradidi possidendas iusto empcionis titulo et tenendas, quam pecuniam confiteor michi esse numeratam, traditam et solutam a . . decano et capitulo supradictis, renuncians in predicta vendicione mea actioni cuilibet et excepcioni non numerate pecunie, non solute, non tradite, non recepte. Promitto quoque loco iuramenti fide prestita corporali, quod contra predictam vendicionem non veniam modo aliquo in presenti per me vel per aliquas personas alias interpositas in futuro et quod nulla capcione nulloque ingenio laborabo nullisque iuris canonici vel civilis subtilitatibus vel aliis suffragiis quibuscunque innitar, quibus contra vendicionem predictam veniam vel ipsam in toto vel in aliqua parte infringam, sed de predictis duabus carratis vini iustam warandiam faciam . . decano et capitulo antedictis iuxta usum et patrie consuetudinem, si easdem duas carratas ab aliquo contingeret retrahi vel evinci, ad quam faciendam me, uxorem meam predictam meosque heredes et quemlibet eorum in solidum obligo per presentes. Ego quoque Eufemia prefata confiteor et specialiter recognosco, quod nec vi nec metu nec dolo inducta, sed dictam vendicionem spontanea voluntate facio non coacta, in qua vendicione expresse renuncio dotis privilegio, auxilio Velleiani et omni iuris suffragio pro mulieribus introducto, quod dictis emptoribus videlicet decano et capitulo ecclesie sancti Victoris predicte nocere et michi tamquam mulieri conferre posset aliquid vel prodesse. In cuius vendicionis, tradicionis et obligacionis fidem nos Philippus et Eufemia coniuges antedicti sigillum venerabilium dominorum iudicum Maguntine sedis, quia sigilla propria non habemus, presentibus apponi fecimus in testimonium veritatis. Nos quoque iudices sancte Maguntine sedis rogati a Philippo de Birgestat et Eufemia uxore sua predictis sigillum nostrum presentibus apposuimus in testimonium omnium premissorum. Actum et datum Maguntie, anno domini millesimo CC.LXXXIX, non. Maii. Or. im St.-A. Mit dem S. der Mainzer Richter an gelbseidener Schnur. Auszug bei Bodmann S. 406, 867. Erzbischof Gerhard II. von Mainz ernennt den Ritter Friedrich von Rüdesheim zum Burggrafen und Amtmann auf Scharfenstein. 1289 Mai 31. Nos Gerhardus dei gratia sancte Maguntine sedis archiepiscopus, sacri imperii per Germaniam archicancellarius recognoscimus tenore presentium publice profitentes, quod nos strenuum militem Fridericum de Rudensheim, dilectum fidelem nostrum, in burggravium et officiatum castri nostri Scarpenstein siti in terra nostra Ringaugie ad perpetuum vite sue constituimus ita sane, quod ipse castrum nostrum predictum, castrenses, homines et possessiones attinentes, insuper et clerum, ecclesias et monasteria, que in districtu seu territorio castri predicti nunc sunt aut erunt in futurum, in iuribus suis, honoribus et libertatibus quomodocunque poterit consiliis pariter et auxiliis manuteneat fideliter et conservet. Insuper est condictum, quod si quispiam successorum nostrorum eundem a predicto officio vellet ex qualibet causa removere, quod illud nullatenus facere possit, nisi persoluta sibi, in qua eidem nos et ecclesiam Maguntinam teneri profitemur, summa pecunie CCCXX marcarum argenti puri, que vero, dummodo non remotus decesserit, heredibus suis minime persolvetur, sed per mortem ipsius protinus extinguetur, occasione vel inpeticione cuiuslibet non obstante. Predictum vero castrum nobis nostrisque in ecclesia Maguntina successoribus in perpetuum semper erit aperibile, quod volgariter dicitur ein offinhus, pro necessitatibus nostris quibuscunque sive pro sustentatione nostra, siquidem ad illud nos nostrosque successores pro tempore divertere contigerit, sive contra iniuriatores, hostes sive adversarios nostros nec inde predictus F. damna aliqua, rapinas, incendia aut impedimenta nobis nostrisque hominibus circa predictum castrum commorantibus inferet aliquatenus aut inferri procurabit. E converso nos et successores nostri eundem F. militem tanquam nostrum officiatum manutenebimus firmiter et potenter defensabimus ad suam, ubicumque necesse fuerit, iustitiam optinendam locis et temporibus oportunis. 1096. Datum anno domini M°. CC.LXXX. IX., feria tertia post penthecosten. Vergleich zwischen dem Kloster Altmünster und dem Pfarrer Dietrich Friz zu Marxheim über einen Blutzehnten daselbst. - 1289 Juni 23. Magister Godefridus canonicus ecclesie sancti Johannis Maguncie, iudex a reverendis dominis iudicibus sancte Maguntine sedis deputatus. Noverint universi presencium inspectores, quod licet super questione decimarum animalium, quas dilecte in Christo . . abbatissa et conventus monasterii veteris celle in Maguncia ordinis Cisterciensis de quibusdam curtibus sive areis ipsius monasterii sitis in terminis ville Marspheim, quarum situs talis est: curtis una sita est in inferiori parte ville iuxta plateam publicam apud . relictam quondam Hunoldi et tres aree ibidem, videlicet area dicte relicte, area . . dicti Gutschůt, area Heinrici dicti Wirsmach et area. . dicti Rese, ad se pertinere dicebant ex parte earundem .. abbatisse et conventus et Theoderici plebani de Marspheim dicti Friz, qui similiter in eisdem decimis ius asseruit se habere, coram nobis aliquamdiu litigatum fuisset, tandem inter ipsas partes talis composicio intercessit. Dictus plebanus easdem decimas de consensu et permissione ac de gratia ipsarum abbatisse et conventus ad vite sue terminum obtinebit, quod idem plebanus recognovit in iure publice coram nobis salvo in omnibus et per omnia iure monasterii antedicti. Renunciavit eciam prefatus plebanus tam coram dominis iudicibus sancte Maguntine sedis, quam coram nobis expresse omnibus litteris, quas habuit seu habet undecunque super decimis memoratis fide data loco iuramenti firmiter promittendo, quod numquam contra dictum monasterium utatur eisdem. In cuius facti testimonium presens littera predictorum dominorum iudicum sancte Maguntine sedis et nostri sigillis de rogatu parcium est munita. Actum anno domini Mo.CC.LXXXVIIII°, in vigilia beati Johannis baptiste. Or. auf der Stadtbibliothek zu Mainz. Von beiden S. grössere Bruchstücke erhalten. - 1097. Werner I. von Falkenstein- Minzenberg schenkt dem Kloster Arnsburg einen Wachszins zu Rödelheim. 1289 Juli 13. Nos Wernherus dominus de Minzinberg. Ad universorum notitiam tenore presentium cupimus pervenire, quod communicatis manibus, unanimi consensu et assensu Philippi et Cunonis, filiorum nostrorum, et Ysengardis, filie nostre, redditus VI librarum cere de hospitali pauperum apud Frankenford ratione quorundam pratorum in Redelnheim sitorum nobis annue circa Purificationem beate Virginis provenientes ob honorem domini nostri Jhesu Christi et gloriose matris eius necnon in remedium animarum nostrarum ac Methildis beate memorie quondam collateralis nostre damus et offerimus monasterio in Arnspurg titulo proprietatis perpetuo possidendos. Tali apposita condicione, quod de ipsis redditus videl. VI librarum cere per manum custodis, qui pro tempore fuerit, annuatim absque retardatione fiant torticia seu candele, que singulis diebus ibidem ante summum altare, quociescunque in eo missa decantatur, ardeant in elevacionem hostie salutaris. In cuius rei testimonium presentem litteram eidem monasterio sigillo nostro dedimus roboratam. Nos vero Philippus et Cuno, quia sigilla propria non habemus, sigillo dilecti domini ac patris nostri Wernheri sumus contenti. Datum et actum anno domini MCCLXXXIX, in die beate Margarete virginis et martiris. Gedr. Guden. III, 1170. Scriba, Regg. II, No. 798, und Baur, Arnsburger U.-B. S. 216 mit Juli 12. 1098. - Werner I. von Falkenstein- Minzenberg verkauft mit Zustimmung seiner Kinder und seines Schwiegersohns Sifrid von Eppenstein dem Rheinpfalzgrafen Ludwig II. für 80 Mark Cölnisch seine Güter zu Caub, Weisel, Dörscheid und Ransel. - Mainz 1289 Juli 19. Ego Wernherus de Mincenberch tenore presencium notum facio universis, quod ego accedente consensu et voluntate Philippi et Chůnonis filiorum meorum, Isingardis filie mee necnon Sifridi de Eppinstein mariti eiusdem omnia bona mea in Kuba, Weizzelen, ambabus villis Doerscheit necnon in Ramseld cum omni iure et pertinenciis, iudiciis, hominibus, aquis, silvis, agris, pratis, pascuis, cultis et incultis, quesitis et inquirendis ac omnibus aliis iuribus et honoribus excepta solucione trium carratarum vini, quam michi et meis heredibus reservavi, illustri domino meo Lodwico comiti palatino Reni, duci Bawarie, et suis heredibus pro octoginta marcis Coloniensium denariorum in Moguncia dapsilium vendidi, tradidi et donavi et in eos transtuli pleno iure proprietatis titulo perpetuo possidenda. In cuius rei testimonium ipsi domino meo et suis heredibus presentes tradidi mei et Sifridi de Eppinstein generi mei sigillorum munimine ac subnotatis testibus communitas. Et quia nos Philippus et Chuno predicti sigilla propria non habemus, in sigillum patris nostri karissimi consentimus. Testes autem sunt: Wernherus Gutend, Rulmannus, Cristianus, Tudo de Steg, Wilhelmus Raeuzze, Gotfridus de Hain et Ch. de Altmuil") milites, H. Füdersac) et Wer. Gütend necnon quam plures alii fide digni. Actum et datum Moguncie, anno domini M.CC.LXXXVİİİİ., XIIII. kal. Augusti. Or. im St.-A. Nur von dem S. Werners von Minzenberg ist ein Bruchstück erhalten. Gedr. Rossel, Pfalzgrafenstein S. 23. Vergl. Tolner, Hist. Pal. Addit. S. 45; Widder, Kurpfalz III, 401; Köllner, Kirchheim-Bolanden 380; Weidenbach, die Burg Caub, Annal. IX, 295. 1099. Werner I. von Falkenstein - Minzenberg gelobt, dass seine Söhne Philipp und Cuno, seine Tochter Isengard und deren Gemahl Sifrid von Eppenstein bis zum nächsten Michaelstage auf die an den Rheinpfalzgrafen Ludwig II verkauften Güter zu Caub vor Gericht Verzicht leisten sollen. Mainz 1289 Juli 19. -- Ego Wernherus de Mincinberch tenore presencium notum facio universis, quod cum illustri domino meo Lodwico comiti palatino Reni duci Bawarie vendiderim et tradiderim pleno iure omnia bona mea in Kuba, sicut littere, quas super eadem vendicione a me habet, continent, promisi et promitto litteras per presentes, quod Philippum et Chunonem filios meos et Sifridum de Eppinstein generum meum pro se et uxore sua filia mea Isingardi mittam infra hinc et festum beati Michahelis ad iudicia antedicta ad hoc, quod pro me et ipsis eadem bona resignent et renuncient eisdem et omni iuri, quod in ipsis nobis competebat vel competere a) Rossel, dessen Druck überhaupt nicht fehlerfrei, Altinuil. |