sic legit iam Iustus Lipsius apud Ianum Dousam filium; sed quis hoc ferat ob versum primum et quartum ? amantes ferventissimi amoris est indicium; tritum et in vulgus notum est illud Terentianum: Amantium irae, amoris inte gratio est. cf. Vulp. inprimis cum hoc loco comparandus est Propertius III, 8. 10 seqq. adde Plaut. Amphitr. III, 3, 6o seqq. CARMEN LXXXIV. DE ARRIO. Arrium quemdam, qui mirifice sibi placebat vano et ridiculo verba nonnulla cum adspiratione pronuntiandi studio, festive in hoc epigrammate depictum aliorum risui exponit. Cum idoneis argumentis, quis fuerit hic Arrius, evinci nequeat, alius aliam coniecturam sequitur. Achilles Statius quidem intelligit Q. Arrium, praetorem Siciliae designatum, qui exorto bello servili missus est contra Crixum et Spartacum, quorum illum profligavit, ab hoc victus est. vid. Liv. Epit. 96. cf. Cic. Verr. II, 15. et IV, 20. At Vulpius cogitat de C. Arrio, cuius mentionem iniicit Cic. in Attic. I, 14 et 15. - Quidni cogitare quoque possumus de illo Q. Arrio, Q. Arrii Praetoris Siciliae designati, (ut videtur Ernestio in Clave Cic. sub h. n.) filio, qui in honorem patris magnificum illud, ut auram populi captaret, dedit epulum, de quo Horatius Satyr. II, 3, 7. cf. Cic. Orat. in Vatin. 12. Sed quid interest, sciatur, quis fuerit hic Arrius, nec ne? Chomme - hommoda dicebat, si quando commoda vellet Dicere, et hinsidias Arrius insidias: Et tum mirifice sperabat se esse locutum, Cum, quantum poterat, dixerat hinsidias. V. 2. Libri veteres apud Vossium non Arrius, sed Aretius habent, unde ille Aëtius fortasse scribendum putat. V. 3. 4. Hoc distichon, nescio quo errore, in editione Parthenii post versum decimum: Cum subito V. 4.quantum poterat, quanto poterat spiritu vel oris hiatu. Credo sic mater, sic Liber avunculus eius, Cum subito adfertur nuntius horribilis, affertur etc. transpositum est. V. 5. sic Cimber avunculus eius Heinsius in notis ad Cat. V. 6. dixerat in edit. Parthenii, Gryph. Muret. sed recte Scaliger reposuit ex veteri scriptura dixerit, et videtur illud vel male ex versu quarto repetitum, vel hoc ob vim modi potentialis non satis intellectum esse. vid. not. Ianus Meleager male in hoc quoque disticho quaerit adspirationem, illudque sic legendum opinatur: Credo sic Mather, sic Liber havunculus eii est, Sic mathernus havus dixerit, atque havia. V. 7. Hic misso in MSS. Statii, qui iude tentat: Hinc misso. decreto sermonem praetenderit, forsan aliquem verum auctores antiqui tradiderint, pro: tradidisse videntur. V. 7. Hoc misso in Syriam, haud dubie in munere quodam reipublicae causa suscepto. requ. omnibus aures, nullius amplius aures ingratissimo male affectatae adspirationis sono fatigabantur. V. 8. leniter et leviter sine adspiratione. V. 9. postilla h. e. postea; exempla dabuut Statius et Vulpius. V. 10. horribilis nimirum au ribus. CARMEN LXXXV. DE AMORE Svo. Quaerenti fortasse, cur unam eamdemque puellam tam amore quam odio persequatur, quid respondeat, se nescire, ait. Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris. Nescio: sed fieri sentio et excrucior. Hoc distichon in editione Guarini et Ald. II, hic praetermissum et epigrammati LXXII annexum est. vid. ibi Var. Lect. V. 1. Odi et amo Terent. Eunuch. I, 1, 27. Et taedet, et amore ardeo. V. 2. Nescio, formam nimi rum puellae amabat, at eius mores detestabatur. cf. Epigr. LXXII, 7, 8. CARMEN LXXXVI. DE QVINTIA ET LESBIA. Quintiae, quae vulgo habebatur formosa, formositatis quidem partes quasdam concedit, sed cum ei deesset venustas et festivitas, absolute formosam, qualis sola Lesbia sit, eam dici posse negat. Quintia formosa est multis: mihi candida, longa, Recta est. Hoc ego: sic singula confiteor. V. 1. Quinctia in vett. monumentis scribitur, teste Statio. V. 2. haec ego sic in plurimis editionibus vett. sed Scaliger Hoc ego; antiquam lectionem esse confirmat: et sic nunc exhibent editt. Cantabr. Voss. Vulp. Bipontin. V. 1. est, videtur, habetur. V. 2. Recta, apta forma et Totum illud, formosa, nego; nam nulla venustas, Flagitia, quibus se suosque polluebat Gellius, tanta esse ait, uz ne mari quidem possint ablui et expiari. Quic uid facit is, Gelli, qui cum matre atque sorore Prurit, et abiectis pervigilat tunicis? V. 1. Quid facit is; Quid tibi statuendum videtur de eiusmodi hominis libidine, qui etc. V. 2. Prurit, pruriendo libidinem exercet. cf. Lusus 25, 4. abiectis reiectis, positis. Quid facit is, patruum qui non sinit esse maritum? 5 V. 6. Nec genitor in MSS. Stat. sed gravius repetitur Non. pro abluit in editt. Gryph. Muret. Graev. et all. abluat; sed illud ex veteri scriptura defendunt Scaliger et Vossius; utrumque, puto, recte dicitur. V. 7. quod prodeat ultra Voss. Bipont. sed quo est in edit. Parthen. Gryph. Muret. Cantabr. Graev. Vulp. Gotting. Iphigen. in Taur. 1193. 9 ἐς τέμενος καθαρού, ξένε, δαίμονος ἔρχου V. 7. Quo prodeat ultra, que progrediatur iste ulterius, quo magis contaminetur. V. 8. demisso, inclinato. voret cf. Epigr. LXXX, 6. |